| |
Σε μια μαραμενη ευχη ,διχως χαρτη και ψυχη σε ζηταω
λιγο να αποκοιμηθω μηπως και σ'ονειρευτω λαχταραω
μα ειναι το ονειρο μισο θεε μου ποσο το μισω και ξυπναω
τωρα πια ειναι πρωι και δεν εχω πια πνοη μα γελαω
ειναι η μερα μαγικη, χανεται η λογικη και μεθαω
πιανω τους περαστικους και για κηπους μυστικους τους μιλαω
(ρεφραιν)
κηπους που φυτεψε η αγαπη τα τριανταφυλλα
κηπους που ποτισε ο ιδρωτας του κορμιου σου
οταν η ανασα σου τελειωνε στα χερια μου
και η καρδια μου ηταν μερος του ουρανου σου
μαραμενη η ευχη, διχως χαρτη και ψυχη που να παει
διχως αστρα ο ουρανος, λυπημενος , σκοτεινος με φιλαει
και εσυ μια φυγη, μια μπορα ,μια πληγη που ποναει
μα η η καρδια μου η τρελη θελει παλι να σε δει, σε ζηταει
κι ειμαι παλι εδω ξανα στην αρχη του πουθενα να φωναζω
σε ενα κηπο μυστικο μου πανε πως θα σε βρω και κοιταζω
(ρεφραιν)
κηπους που φυτεψε η αγαπη τα τριανταφυλλα
κηπους που ποτισε ο ιδρωτας του κορμιου σου
οταν η ανασα σου τελειωνε στα χερια μου
και η καρδια μου ηταν μερος του ουρανου σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
