| |
| | Η Λερναία σου Ύδρα |  | | |
Τα χρόνια, ληγμένες τροφές στον παλιό καταψύκτη μου,
το γέλιο σου ήχος βιολιού στο τρελό καρδιοχτύπι μου,
ξανά στο φευγιό, κι απ’ το κύμα σαράκι η πέτρα,
δεν είδες την θλίψη , και σου είπα τον πόνο μου μέτρα.
Εσύ, το χθες, κι η παγωνιά σου,
γι’ αλλού ανοίγεις τα πανιά σου,
κι εγώ στην δύση σου μια λάμψη
πως η φωτιά ξανά ν’ ανάψει;
Με ανώνυμες φράσεις τα νιάτα στο πέλαγο το άγριο
με Χι στον εκθέτη, παλεύουν, μα χάνουν το αύριο,
κι εγώ λεπτοδείχτης και άμμος σε αρχαία κλεψύδρα
να λέω: «Άμα φύγεις θα γίνω η Λερναία σου Ύδρα»
Εσύ, το χθες, κι η παγωνιά σου,
γι’ αλλού ανοίγεις τα πανιά σου,
κι εγώ στην δύση σου μια λάμψη
πως η φωτιά ξανά ν’ ανάψει;
30.09.08
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
zpeponi
25-10-2008 @ 23:50 | θ' αναψει, θ' αναψει... ::laugh.:: ::yes.:: ::up.:: | | χάρης ο κύπριος
26-10-2008 @ 03:08 | Με ανώνυμες φράσεις τα νιάτα στο πέλαγο το άγριο
με Χι στον εκθέτη, παλεύουν, μα χάνουν το αύριο,
κι εγώ λεπτοδείχτης και άμμος σε αρχαία κλεψύδρα
να λέω: «Άμα φύγεις θα γίνω η Λερναία σου Ύδρα»
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
26-10-2008 @ 07:08 | Τα χρόνια, ληγμένες τροφές στον παλιό καταψύκτη μου,
το γέλιο σου ήχος βιολιού στο τρελό καρδιοχτύπι μο
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Ελένη Σ.
26-10-2008 @ 10:08 | Με ανώνυμες φράσεις τα νιάτα στο πέλαγο το άγριο
με Χι στον εκθέτη, παλεύουν, μα χάνουν το αύριο,
κι εγώ λεπτοδείχτης και άμμος σε αρχαία κλεψύδρα
να λέω: «Άμα φύγεις θα γίνω η Λερναία σου Ύδρα»
Θανάση μου, υπέροχο ολόκληρο...αλλά αυτό, εξαιρετικό!!!!!!!!!!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
