| |
| | Per l'aroma d'amore (2) |  | | | ''Για το άρωμα της αγάπης'' (μέρος 2ο) | | |
Η γιαγιά μου κάρφωσε την ματιά της στο παράθυρο,και συνέχισε να μου διηγείται με την γαλήνια φωνή της:
Ήμασταν έτοιμες να φύγουμε,όταν οι κρότοι γίνανε ξαφνικά πολύ δυνατοί.Ακούσαμε πυροβολισμούς,κάποιες φωνές και μετά...σιωπή.Κοιταχτήκαμε για λίγο στο σκοτάδι κι ύστερα η μητέρα είπε:
-Πάμε...βιαστείτε.Πρέπει να πάμε στον Παντελή αμέσως.
Η Ελένη με κοίταξε ανήσυχα για μια στιγμή και τράβηξε πρώτη προς την πόρτα.Την ακολούθησα με την ψυχή στο στόμα.
Ο δρόμος ήταν άδειος και το σπίτι του γραμματέα ολοσκότεινο.Τρέξαμε και οι τρείς προς τα εκεί και η Ελένη χτύπησε δυνατά την πόρτα.Για λίγο,δεν ακούγαμε τίποτα.Κι ύστερα...άκουσα την φοβισμένη φωνή της Στέλλας:
-Γιατρέ,εσείς είστε?
-Στέλλα,εγώ είμαι,η Μαρία.Άνοιξε,γρήγορα.
Η πόρτα άνοιξε μια χαραμάδα και η ξανθιά χαίιτη της φάνηκε στο φεγγαρόφωτο.
-Μαρία,είστε καλά?Περάστε γρήγορα.
Μπήκαμε όλες μέσα και η Στέλλα έβαλε βιαστικά τον σύρτη στην πόρτα.
-Πάμε κάτω στο υπόγειο.Υπάρχει πρόβλημα...
είπε και τράβηξε προς τα εκεί.
Αυτό που είδαμε κάτω,ήταν το τελευταίο πράγμα που περίμενα να δώ:Εκεί,σε ένα κρεβάτι,ήταν αναίσθητος ένας Ιταλός στρατιώτης.Δίπλα του,στεκόταν ο κύριος Παντελής.
Πρόσεξα μια κυλίδα αίματος στο πάτωμα,κι όπως σήκωσα τα μάτια μου,είδα στο δεξί του χέρι,μια πληγή.Η Στέλλα με κοίταξε με ένα βλέμμα γεμάτο νόημα,και πλησίασα να δώ καλύτερα:
Ήταν το πιο όμορφο αγόρι που είχα δεί ποτέ.Το πουκάμισό του,ήταν ανοιχτό μέχρι την μέση,κι άφηνε ακάλυπτο το γεροδεμένο του στήθος.Απ'τον λαιμό του,ήταν κρεμασμένο ένα χρυσό μενταγιόν σε σχήμα καρδιάς,που άφηνε πότε πότε έναν μελωδικό ήχο.Μελαχρινός,με υπέροχα χαρακτηριστικά...Θα πρέπει να ήταν το πολύ 20 χρονών.
-Μα τί έγινε εδώ?Ρώτησε η μητέρα μου διακόπτοντας τις σκέψεις μου.
-Τον πυροβόλησαν ακριβώς έξω από την πόρτα μας.(απάντησε ο κύριος Παντελής)Κάποιοι δικοί του πήγαν να πυροβολήσουν ένα παιδάκι που ήταν στον δρόμο,και ο νέος φώναζε:no,no le ragazzo(όχι,όχι το παιδί).Και τελικά,πυροβόλησαν αυτόν τα κτήνη.
-Μα καλά,και τους δικούς τους ακόμα?Τί απάνθρωποι θεέ μου!(έκανε η Ελένη)
-Και τον μαζέψατε εσείς Παντελή?(είπε η μητέρα μου αγνοώντας τη)Μα αυτό είναι επικύνδινο.Κι αν...
-Νεφέλη,δεν θα τον αφήναμε να πεθάνει,σωστά?Κοίταξέ τον.Είναι μόνο ένα παιδί...
Μα η μητέρα μου δεν πρόλαβε να απαντήσει,καθώς ακούσαμε έναν χτύπο στην πόρτα.Κοιταχτήκαμε όλοι φοβισμένοι...
-Ο γιατρός πρέπει να είναι.(Είπε ο κύριος Παντελής).
Η Στέλλα πήρε το κερί και μου έκανε νόημα να την ακολουθήσω.
-Θέλω να σου μιλήσω μετά(μου ψιθύρισε καθώς πηγαίναμε προς την πόρτα).
Ο γιατρός φάνηκε προβλιματισμένος μόλις είδε τον τραυματία.Δήλωσε πως πρέπει να βγάλει την σφαίρα αμέσως,γιατί προκαλούσε μεγάλη αιμοραγία,και μας έδιωξε όλες τις γυναίκες έξω από το δωμάτιο.Περιμέναμε ώρες ολόκληρες έξω αγωνιόντας.Ακόμα και η μητέρα μου,που της είχε φανεί ριψοκίνδυνη η παρουσία του ιταλού στρατιώτη,φαινόταν να αγωνιά.
Είδα τη Στέλλα να πηγαινοέρχεται ανήσυχη,είδα και τα γαλάζια της μάτια ασυνήθιστα σκοτεινά!Κάτι μέσα μου δεν μου πήγαινε καλά...και με το δίκιο μου...γιατί από τότε άρχισαν όλα...
(συνεχίζεται)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Η ζωή μου είναι μια ανάμνηση...και η πένα...η λήθη της! | | | |
|
Ταξιδιάρα Ψυχή
27-10-2008 @ 10:33 | Περίμενα πως και πως αγαπητή μου τη συνέχεια, αλλά δε με προετοίμασες ότι δε θά'ναι μόνο μία! Πόσα μέρη έχει ακόμη;!;
Είναι πολύ ωραία ιστορία πάντως, την αξίζει την αγωνιούλα της! ::up.:: ::up.:: | | Helene52
27-10-2008 @ 11:32 | Και εγώ περιμένω ... το παρακάτω !!!
::up.:: ::yes.:: ::up.:: | | balistreri
27-10-2008 @ 11:57 | η κοκκινοσκουφίτσα πότε θα εμφανιστεί? | | zennoula
27-10-2008 @ 12:34 | ::hug.:: ::kiss.:: ::love.::
μαρεσειιιιιιιιι | | χρηστος καραμανος
28-10-2008 @ 01:10 | Η γιαγιά μου κάρφωσε την ματιά της στο παράθυρο,και συνέχισε να μου διηγείται με την γαλήνια φωνή της:
::love.:: ::love.:: ::love.:: | | sweet kitty
28-10-2008 @ 03:16 | λοιπόν....η περιγραφή σου είναι καταπληκτική...
το ζω κ εγώ η ίδια....είναι υπέροχο...ανυπομονώ για τη συνέχεια..... ::hug.:: ::hug.:: ::kiss.:: | | adespotoi
02-11-2008 @ 12:06 | Η οικογένεια σου αξίζει τα καλύτερα και εύχομε να σε
καμαρώνει. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
