| |
Κάτσε εκεί στην γωνία του ονείρου μου.
προσπάθησε να κρατήσεις στα χέρια σου τον οργασμό του έρωτά μου
σαν μια άνοιξη που παράταιρα στάθηκε δίπλα από τον παγετό
έτσι μοιάζει ο ερχομός του πολύχρωμου σου ονείρου στον παγωμένο εφιάλτη.
Σαν κομμάτια από τους πιο όμορφους πίνακες του κόσμου
προχωρά η γλυκιά σου σκιά στο μονοπάτι του αιώνιου,του θείου
το νέκταρ σου,τα φιλιά σου και το δηλητήριο σου, παντού αφήνεις ένα κομμάτι τους εφιάλτη σου.
μα ποιος θα ήθελε να ξυπνήσει από έναν εφιάλτη που σε κοιμίζει με παραμύθια γοτθικά;
Στην αγνή σου ψυχή τα ζιζάνια δεν φτάνουν.
Στον γλυκό οργασμό του έρωτά σου λυγίζει η πλάσις.
τι δημιούργημα να είσαι συ, εφιάλτης και όνειρο μαζί
από κάπου μακριά ήρθες, για να φέρεις το ξεχασμένο και το βυθισμένο στην θάλασσα της λήθης.
χωρίς μέτρο η ομορφιά, χωρίς μέτρο το όνειρο ,χωρίς μέτρο το χρώμα
οι Αρχαίοι Έλληνες μένουν έκθαμβοι από το θέαμά σου.
πού πάς, που πηγαίνεις, πού βαίνεις μικρό σπουργίτι στο χειμώνα;
μην κουβαλάς χρώματα εκεί που το σκοτάδι και η καταχνιά κυριαρχούν.
φέρε την ζωή στον θάνατο, μα όχι το σκοτάδι στο φως
ζωγραφικός πίνακας ξεχασμένος στο κελάρι να είσαι τώρα.
[I]στο πεισματικά αιώνιο, ένα βουτηγμένο στα τούλια δάκρυ. [/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
