| |
[align=center]Είσαι κηλίδα θαμμένη
βαθιά μες το χώμα
μια τύψη κορμιού
που βρίσκεται σε κώμα.
Μια λησμονιά,σκιάχτρο
στο δρόμο που χεις πάρει
φέγγει το δρόμο ,το στενό,
μια μοναξιάς φεγγάρι.
Τραβάς κουπί ,
κουρασμένη σιωπή
αναμονή σε σταθμό
της καρδιάς σου πορθμό
θάλασσα ανάμνησης
της ζωής το κουφάρι
κλεισμένη αρχαία φυγή
σε χωμάτινο κλειστό πιθάρι
Είσαι μια θλίψη μικρή
κρυφτό μες στη ζωή
Μια λύση κρυφή
κλεισμένη ,σφιχτή
Ένας κόμπος φτιαγμένος
για σένα.
Ζεις μοναχός σε φωνάζω
μα πώς
Κλειστό έχεις το φως
σκοτεινό το δομάτι
Ο πόνος γλυκός
της ψυχής σου φρουρός
Σου κλείνει για πάντα
το μάτι.[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
