stixoi.info: Αδικο

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	133376 Τραγούδια, 272104 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Αδικο

αφιερωμενο

Τ’αγαπημένα,τ’ορθάνοιχτα χρόνια της ζωής μου
Που τα σφαλήσανε στην άπνοια και στην καταχνιά
Στη σαστισμάρα και στην ερημιά
Οτι με στέρησαν που να τα ξαναβρώ

Προσπάθησα με αφαιρέσεις
Ν’αναπληρώσω αρμύρες,πολιτείες ,άστρα
Κι ήρθε και με συντρόφεψε η ποίηση στα δικά της κάστρα
Σκληρή κι αυτή μου φώτισε οτι έχω χάσει

Προσπάθειες μάταιες ,φτωχικές
Ξερή χλωρίδα των κακών καιρών
Σε μέ αναλώθη κάθε ιδέα των πονηρών
Πως θ’αναπλήρωνε το θάνατο η ζωή

Κλείσθηκα και μονώθηκα με την αγάπη
Τη βαθύρριζη αγάπη την πολύ πιστή
Κι ήταν πηγάδι αστέρευτο η ευφροσύνη
Μ’έγνιες ,μέριμενς και στοργές η καλοσύνη

Σύνεργα που γεμίσανε τους αδιεασμένους
Κι αμελημένους χώρους της άθλιας μου ψυχής
Αλλά ήρθαν και μου κόψανε τα νήματα της ζωής
Την αρμονία της αγάπης,ούτε αυτή δεν μου αφήκαν

Και τάχα τωρα ποιά προσμονή
Ή πλέον ποιά στροφή
Θα μου αποδώσει οτι μου αφαιρέθη;
Και τ’άδικο θα βγαλει κέλευσμα να το αστερώσει

Για να το βλέπεις εσύ αγάπη στις νυχτιές σου
Και να λές «βλέπεις τούτα τ’άστρα μόλις θεατά
Με σχήματα στριμμένα και στρεβλά
Με δυό χλωμές αχτίδες,δυό σκοτεινά στίγματα

Είναι η σφραγίδα της δυστηχίας κάποιου Άντη
Που τόσο υπόφερε χτυπημένος απο βολίδα του κακού
Απο το μάκρος ενός αιώνα πικρού
Χρόνια κλεισμένος στον περίβολο της μάντρας του

Του Άντη,που οτι αγαπούσε διαλύθηκε σαν υδρατμός
Έγινε σκόνη και καπνός
Και στοίχειωσαν οι άδειοι χώροι γύρω του
Οι άδειοι χώροι του σπιτιού και της ψυχής»


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Helene52 29-10-2008 @ 01:45	Κλείσθηκα και μονώθηκα με την αγάπη Τη βαθύρριζη αγάπη την πολύ πιστή Κι ήταν πηγάδι αστέρευτο η ευφροσύνη Μ’έγνιες ,μέριμενς και στοργές η καλοσύνη Σύνεργα που γεμίσανε τους αδιεασμένους Κι αμελημένους χώρους της άθλιας μου ψυχής Αλλά ήρθαν και μου κόψανε τα νήματα της ζωής Την αρμονία της αγάπης,ούτε αυτή δεν μου αφήκαν Κατάθεση ψυχής .... από ένα ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΙΗΤΗ !!!!!!! Να σαι καλά Αντη μου ευχομαι απ την καρδιά μου !!! Όσο για τη δημιουργία σου ... το θαυμασμό μου ::theos.:: ::theos.:: ::hug.::
Ελένη Σ. 29-10-2008 @ 02:48	Πολύ δυνατό και αληθινό ποίημα Άντη μου!
Ιππαρχος 29-10-2008 @ 03:52	Πολύ καλό, μπράβο!
Aris4 29-10-2008 @ 04:45	Μεγα το παραπονο , εξαιρετο ποιημα !!!!
χάρης ο κύπριος 29-10-2008 @ 05:06	με όλους και κυρίως με την πατριώτισσά μου πατριώτη !
sofianaxos 29-10-2008 @ 07:14	Ωραία αφιέρωση !!!!!!!! ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο