**Ηώς**
29-10-2008 @ 15:19 | το φίλο όμως ήξερες ότι θα έχεις στήριγμα
έχοντας για σωσίβιο του φίλου σου την κάσα
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΔΗΜΗΤΡΗ! ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ! ::up.:: ::up.:: | |
Spartinos
29-10-2008 @ 23:52 | Πολυ ωραιο!!!
καλημερα Δημητρη | |
sofianaxos
30-10-2008 @ 00:12 | Πολύ δυνατό !!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Δημήτρη Καλημέρα | |
χάρης ο κύπριος
30-10-2008 @ 01:23 | έχοντας για σωσίβιο του φίλου σου την κάσα
κι εκεί που ήσουν έτοιμος να αφήσεις την ανάσα
πάντα με εντυπωσίαζε το τέλος αυτό...
πολύ όμορφο Δημήτρη μου ! | |
Helene52
30-10-2008 @ 01:41 | Για μια ακόμη φορά Υπέροχος!!!::up.:: ::up.::
Την καλημέρα μου Δημήτρη ::hug.:: | |
Nefeligeretis
30-10-2008 @ 02:23 | Υποκλίνομαι Δημήτρη, εξαιρετικά επιβλητικό και μεγαλειώδες το σημερινό σου!
Πέρασαν από τα μάτια μου δεκάδες εικόνες, και από την ψυχή μου πολλά και έντονα συναισθήματα.
Αξιος! | |
Ελένη Σ.
30-10-2008 @ 03:58 | Μου θυμίζεις τον αγαπημένο μου ποιητή τον Καββαδία Δημήτρη….Πολύ δυνατή η ηχώ από τούτο το ποίημα! | |
JINO.X
30-10-2008 @ 04:09 | ....ότι θα μ' έβαζες στα γεράματα ν' αγοράσω Μόμπι Ντικ, ούτε που μπορούσα να το φανταστώ!!!....δεν παίζεσαι αυτές τις μερες.... ::theos.:: | |
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
30-10-2008 @ 05:34 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
rosestar
30-10-2008 @ 06:28 | Αν και δεν το κατάλαβα γιατί δεν ξέρω την ιστορία αυτή του Μόμπι Ντικ, έγραψες κάτι προτότυπο!
::hug.:: | |
Ιππαρχος
30-10-2008 @ 06:58 | Έχεις δίκιο Ελευθερία, ίσως χρειάζεται μια επεξήγηση...
Το βιβλίο Μόμπι Ντικ αρχίζει με τη φράση "Λέγε με Ισμαήλ", θεωρείται από τις πιο διάσημες εναρκτήριες φράσεις βιβλίου. Μιλά ο ομώνυμος ήρωας, που απογοητευμένος από τη ζωή στη στεριά αναζητά καλλίτερη τύχη στη θάλασσα. Φτάνει στην πόλη Νάντακετ με την ελπίδα να πιάσει δουλειά σε φαλαινοθηρικό.
Εκεί μοιράζεται το δωμάτιο σε ένα χάνι με τον ιθαγενή-ανιμιστή, καμακωτή Κουίκουεγκ, με το στιγματισμένο κορμί και τις παράδοξες δοξασίες. Συνδέονται με φιλία, και αποφασίζουν να δουλέψουν ως φαλαινοθήρες στο "Πίκουοντ" με κυβερνήτη τον κάπταιν Άαχαμπ. Παρεμβάλλεται ένα επεισόδιο, όπου ο Ισμαήλ παρακολουθεί έναν πάστορα να κάνει κήρυγμα-προφητεία για το μέλλον του ταξιδιού.
Ο κάπταιν Άαχαμπ είχε χάσει το πόδι του σε προηγούμενη συνάντηση με τη λευκή φάλαινα που την είχαν ονομάσει Μόμπι Ντικ, και την αναζητά εναγωνίως ζητώντας εκδίκηση. Οδηγεί το πλοίο με βάση αναφορές για την εμφάνιση της φάλαινας, ερχόμενος σε αντιπαράθεση με τους αξιωματικούς, αγνοώντας πλείστα σημεία και οιωνούς.
Τελικά μετά από πολλές περιπέτειες, βρίσκει τη φάλαινα, την καμακώνει αλλά μπλέκεται στα σχοινιά του καμακιού και παρασύρεται στον βυθό προσκολλημένος στο πλευρό της. Μετά, ο Μόμπι Ντικ χτυπά το πλοίο και το βυθίζει. Μόνο ο Ισμαήλ επιζεί, χάρη στο φέρετρο που είχε κατασκευάσει ο δεισιδαίμων Κουίκουεγκ για τον εαυτό του και διασώζεται από το πλοίο "Ραχήλ".
Περιορίστηκα σε επεξήγηση μόνο των στροφών που έχω γράψει.. εννοείται ότι το βιβλίο είναι βαθύτερο και με πλήθος άλλων πολύ σημαντικών επεισοδίων και συμβολισμών...
Jinox ελπίζω να σου αρέσει... | |
heardline
30-10-2008 @ 09:24 | Μπράβο Δημήτρη, μάλλον πολύ επίπονη σύνθεση θα ήταν. Εξαιρετική γραφή όμως, άψογη !!!!!! | |
Ιχνηλάτης
30-10-2008 @ 10:10 | Απο τα καλυτερά σου!!
¨Ηταν καιρός να δούμε και την ποιητική εκδοχή του βιβλίου!
(που έτσι κι αλλιώς έχει ποιητικά στοιχεία σαν πεζογράφημα). | |
 |
