| |
τα ματια του γυαλισανε μυστηρια αναμμενα
το προσωπο που φωτιζε αχνο σεληνοφως
ζωγραφισε στη σαρκα του τ αστερια ενα ενα
και εγινε παραξενος ο ιδιος ουρανος
τα συμβολα που εδωσε απανω στο κορμι του
κι επλεξε στα τραυματα τις λεξεις μυστικες
την πίστη του αντανακλαση μαθαινει η ζωη του
λεπτη γραμμη που χανεται μεσα στις φυλακες
κι ενω πια την αληθεια του γευοταν μαγεμενος
κι εραβε τον δασκαλο απανω στη καρδια
κοιτα καλα και χανεται αποψε σαστισμενος
πως εφυγε απ τα στηθη του φεγγαρι απο φωτια
μαλλια που ανεμιζανε χρυσα της Βερενικης
στη ραχη ενος δρακοντα δεμενη στο βορα
Θεων καταρα τιμημα αρχοντισα της φρικης
στολιδι την αγαπη του καρφιτσα που φορα
σιγα σιγα ξεγλυστρισε απο την καταδικη
το σχημα της και αφησε τον δρακο ορφανο
να φερνει βολτες κλαιγοντας απο το αδειο μπρικι
σε εναν τοσο αγνωστο παραξενο ουρανο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
