| |
Στην μέση της πλατείας έχω κάτσει
σε ένα παγκάκι ξύλινο,μικρό
χωράει ένα άτομο και αυτό μ'εχει κουράσει
δεν έχει χώρο για εσένανε και για αυτό φταίω εγώ
μες στο σκοτάδι η καρδιά μου είναι μόνη
σαν ένα τραίνο με αδειανό βαγόνι
και η ζωή μου ουσία πικρή μου
βγαίνει ο ήλιος μα η ψυχή δεν ξημερώνει
Υπάρχουν άνθρωποι τριγύρω μα εδώ μονάχος
σε περιμένω και τα μάτια μου ένας βράχος
δυο μαύρα μάτια σαν δυο κομμάτια
που θα ενωθούν όταν σε δουν θα γίνουν ένα
Είναι οι αγάπη μου απέραντη για΄σένα
είναι το μίσος μου εμπόδιο μικρό
με αυτά που κάνεις θα με τρελάνεις
μα δεν με νοιάζει γιατί με κάνεις και νιώθω ωραία
και θέλω τόσα να σου πω μα εσύ σιωπή
μια απέραντη γαλήνη στην ψυχή
και μια φουρτούνα στα σωθικά μου
γιατί είσαι πάλι μακριά και σε θέλω κοντά μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
