Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Κι όμως κάποτε
 
Κυοφορούσε η νύχτα το ξημέρωμα
κατάβαθα στα μαύρα της τα σπλάχνα
ωδίνες άντεχε χωρίς να βγάζει άχνα
με προθυμία άφηνε σε σένα το μωρό της
έκρυβε ακόμα και τον στεναγμό της
δεχόμενη της γέννας το μαχαίρωμα

Ανθοφορούσε ο χειμώνας στην αγκάλη σου
σε στόλιζε με ρόδα και ζουμπούλια
απλόχερα σου πρόσφερε η πούλια
των άστρων τα πολύτιμα ασήμια
μετανιωμένη ερχότανε η ασχήμια
και ταπεινά προσκύναγε τα κάλλη σου

Ομόρφαινε ο κόσμος με μια σου εμφάνιση
γαλήνευες τη θάλασσα με το βλέμμα
η πιο μεγάλη αλήθεια έμοιαζε ψέμα
ο θάνατος σταμάταγε επιτέλους να σκοτώνει
αυτοκτονούσε στων χεριών σου την αγχόνη
και η ζωή έπαυε να’ ναι άδικη και άνιση



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 22
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Έρωτας είναι να είσαι ευτυχισμένος με κάποιον, αγάπη να είσαι δυστυχισμένος χωρίς αυτόν
 
sofianaxos
02-11-2008 @ 00:26
Πολύ γλυκό τρυφερό κι ερωτικό !!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::hug.::

Καλημέρα Δημήτρη
zpeponi
02-11-2008 @ 00:29
απο τα καλυτερα που εχω διαβασει!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ!!!

μετανιωμένη ερχότανε η ασχήμια
και ταπεινά προσκύναγε τα κάλλη σου

Τ Ε Λ Ε Ι Ο !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
oneirodromio
02-11-2008 @ 00:45
Ομόρφαινε ο κόσμος με μια σου εμφάνιση
γαλήνευες τη θάλασσα με το βλέμμα
η πιο μεγάλη αλήθεια έμοιαζε ψέμα
ο θάνατος σταμάταγε επιτέλους να σκοτώνει
αυτοκτονούσε στων χεριών σου την αγχόνη
και η ζωή έπαυε να’ ναι άδικη και άνιση

Ελαιογραφια!! ::theos.::
damoulis
02-11-2008 @ 01:14
ο θάνατος σταμάταγε επιτέλους να σκοτώνει
αυτοκτονούσε στων χεριών σου την αγχόνη
και η ζωή έπαυε να’ ναι άδικη και άνιση ::theos.::

καλημέρα! πολύ όμορφο!
χάρης ο κύπριος
02-11-2008 @ 01:56
Κι εσένα φίλε Δημήτρη ανθοφορεί το φθινόπωρο στην δική σου ποιητική αγκαλιά και χαρίζεις σε μας απλόχερα όμορφες δημιουργίες !
Καλημέρα !
swordfish
02-11-2008 @ 01:21
Υπέροχη τρυφερή αναπόληση!!!!!! Υπέροχο να μπορείς να κρατάς τη ζεστασιά του χθες! Καλημέρα Δημήτρη! ::up.::
Πριγκιπας
02-11-2008 @ 01:33
πάντα υπέροχος!!!!!!
Helene52
02-11-2008 @ 01:35
Για άλλη μια φορά ...σ' ευχαριστώ που σε διαβάζω !!!!!
*** Τ Ε Λ Ε Ι Ο ****
::theos.:: ::theos.::
Καλημέρα Δημήτρη ::hug.::
poetryf
02-11-2008 @ 01:38
Απ'τα καλύτερά σου ! Εξαίρετο!
Χ.Ρ.Υ.Σ.Α
02-11-2008 @ 02:19
ΤΕΛΕΙΟ Δημήτρη!! δεν μπορώ να ξεχωρίσω στίχο!! Υπέροχο!!

::hug.:: ::hug.::
ΑΝΤΗΣ
02-11-2008 @ 02:46
Μεγαλος ποιητης
εκπληχτικο ποιημα
νασαι παντα καλα φιλε Δημητρη
aprobleptos
02-11-2008 @ 03:23
ο θάνατος σταμάταγε επιτέλους να σκοτώνει
αυτοκτονούσε στων χεριών σου την αγχόνη
*** ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ! Την καλημερα μου Δημητρη***
Nefeligeretis
02-11-2008 @ 06:16
Δεν κατάφερα να "πιάσω" το θέμα, από το υπέροχα
πλουμιστό ποίημα σου. Ετσι έχω κέποιο κενό ως προς
την αιτία της έμπνευσης σου.
Αγνή
02-11-2008 @ 06:26
Ούτε εγώ σε κατάλαβα Δημήτρη μου.
Ιχνηλάτης
02-11-2008 @ 09:49
Εγώ σε ένοιωσα σχεδόν απόλυτα φίλε μου!
Βαθιά ερωτικό το ποίημα, εκθειάζεις όλες αυτές τις αντιθέσεις
που θα μπορούσες να συναντήσεις σε μιά πορεία ερωτική.
'Ολ` αυτά σε συνάρτηση με την ματιά ενός γνήσιου ποιητή που βλέπει τα πάντα απο μιά άλλη σκοπιά.
Η συνεχείς μάχες των αντικρουόμενων δυνάμεων θαρρείς και ηρεμούν απο την γαλήνη που εκπέμπει το κειμενό σου!
Αυτό μου έκανε και ιδιαίτερη εντύπωση.
Το ότι ενώ παρουσιάζεις τα πάντα να συγκρούονται, επικρατεί μιά "παράλογη " ηρεμία κια γαλήνη!
**Ηώς**
02-11-2008 @ 11:42
γαλήνευες τη θάλασσα με το βλέμμα
η πιο μεγάλη αλήθεια έμοιαζε ψέμα
ΔΥΝΑΤΕΣ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ...ΠΟΥ ΔΕΝΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ....ΑΠΌ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΚΠΝΕΙ ΜΙΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΡΜΟΝΙΑ! ::up.:: ::theos.:: ::theos.::
heardline
02-11-2008 @ 11:58
Ωραίες εικόνες δεμένες μεταξύ τους με την ικανή πέννα σου !!!!
TAS
02-11-2008 @ 12:45
το πιο βαθύ σκοτάδι, είναι λίγο πριν το ξημέρωμα . .
Ιππαρχος
03-11-2008 @ 00:30
Θα μπορούσε να το δει κανείς όπως το βλέπει ο Δημήτρης (Ιχνηλάτης). Το θέμα είναι μια εποχή όπου υπήρχε αισιοδοξία, όπου τη νύχτα θα ακολουθούσε, έστω και μετά από κόπους, το ξημέρωμα, όπου ο χειμώνας θα έφερνε την άνοιξη, όπου η ζωή δε θα ήταν πια άδικη...και επίσης το θέμα είναι μια ομορφιά τόσο απόλυτη που η φύση και η τύχη υποτάσσονται σε αυτήν...το θέμα είναι ο έρωτας...
Ελένη Σ.
03-11-2008 @ 01:18
Ναι Δημήτρη μου...εγώ είδα ζωγραφισμένη την ομορφιά του έρωτα, αυτή που όπως την περιγράφεις είναι τόσο απόλυτη που ακόμα και η φύση υποτάσσεται....και είναι ένα ΥΠΕΡΟΧΟ ΠΟΙΗΜΑ!
peiraiotissa
03-11-2008 @ 03:13
Ομόρφαινε ο κόσμος με μια σου εμφάνιση
γαλήνευες τη θάλασσα με το βλέμμα
η πιο μεγάλη αλήθεια έμοιαζε ψέμα
ο θάνατος σταμάταγε επιτέλους να σκοτώνει
αυτοκτονούσε στων χεριών σου την αγχόνη
και η ζωή έπαυε να’ ναι άδικη και άνιση


Απλά...ποίηση!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::kiss.:: ::yes.::
Celestia
03-11-2008 @ 14:59
Υπεροχα δοσμενο!
Μαζι σου κι εγω! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο