| Για ιστορία μιας ζωής
θέλω να σου μιλήσω...
και την πληγή μου ανοιχτή
σε σένα ν’ ακουμπίσω .
Από μικρός σαν ήμουνα
έλεγα την αλήθεια....
φίλοι γνωστοί και συγγενείς
μου μάτωναν τα στήθια .
Όσο κι αν το προσπάθησα
εμένα να προδώσω....
την αλήθεια μακριά
δεν μπόρεσα να διώξω .
Από παιδί σαν ήμουνα
φώτιζα τα σκοτάδια ,
πίκρα και πόνος στη καρδιά
με κάνανε κομμάτια .
Σταμάτα πια να μιλάς
μου λέγαν....προδοσία .
Να όμως που δεν μπορώ
το στόμα μου να κλείσω...
κι ότι στραβό αντιληφθώ
θα το ξεστομίσω .
Αυτό όμως που μισώ
πάνω απ’ την αδικία...
είναι ότι σιχαίνομαι
την ανθρώπινη ΒΛΑΚΕΙΑ !
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|