| |
| | Αρνήθηκες έναν αληθινό φίλο |  | | | 8/11/08 Aν δεν σε ένιωθα δεν θα το έγραφα...μα και που στο έγραψα αποτέλεσμα μηδέν...έμεινες δυστυχώς στο κάστρο | | |
[color=fuchsia][B]ΑΡΝΗΘΗΚΕΣ ΕΝΑΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΦΙΛΟ.[/B][/color]
[B][color=purple][U]Α' ΜΕΡΟΣ[/U]
Σε είδα να κάθεσαι και πάλι μόνος σου σε ένα παγκάκι δίπλα στο πάρκο. Είχες τόσο πολύ βυθιστεί στις αναπολήσεις του παρελθόντος σου,που δεν κατάλαβες ότι κάθισα δίπλα σου.
Αναπολούσες το ταξίδι που είχες κάνει όταν ήσουν μικρό παιδί και σου έμεινε χαραγμένο στη μνήμη. Κοίταζες προς τα πάνω,ανασήκωσες το σώμα σου και τα φρύδια και ανέπνεες γρήγορα.
Όμορφο μέρος θα ήταν μάλλον! Ο νους σου ταξίδευε πίσω στην μαγεία που για λίγο έζησες.
Μετά σε είδα να γεύεσαι τον ήχο της γλυκειάς καμπάνας που ηχούσε χαρμόσυνα και μελωδικά!
Έγειρες το κεφάλι σου στο πλάϊ, να αφουγκρατείς καλύτερα αυτή τη χαρά! Τα μάτια σου λαμπύρισαν σαν φωτοβολίδες!
Παρατηρούσα την πορεία των ματιών σου,μα ξαφνικά το βλέμμα σου έμεινε καρφωμένο προς τα κάτω. Αναβίωνες μέσα σου ένα πικραμένο συναίσθημα που σε γέμιζε με θάνατο.
Καμπύλωσες τους ώμους σου και ανέπνευσες πάλι βαθιά αλλά και συνάμα αναστέναζες πονεμένα και απογοητευμένα.
[U] Β' ΜΕΡΟΣ[/U]
Μετά από λίγο καιρό σε συνάντησα ξανά. Σε αγκάλιασα εγκάρδια,σου σκούπισα τα δάκρυα και σου είπα να είσαι δυνατός και ότι η ζωή συνεχίζεται. Να ξεχάσεις αυτό που σε πονά. Μα εσύ σταύρωσες τα χέρια. Το βλέμμα σου ανέκφραστο,το μέτωπό σου ρυτιδιασμένο. Δεν κατάλαβες ότι ήρθα να σε βοηθήσω,ήμουν μια άγνωστη για σένα. Αρνήθηκες να σε βγάλω από το σκοτάδι που ζούσες. Έσφιξες ασυναίσθητα τις γροθιές σου. Μιλούσες ήρεμα και ευγενικά,μα με το δεξί σου χέρι, κάλυψες το αριστερό,να κρύψεις τη γροθιά που σχημάτισες,να μη δω τις αληθινές σου προθέσεις. Δεν ήθελες να βγεις από τη μιζέρια σου,ήθελες να κλαις και να μαραζώνεις. Με έβλεπες ως εχθρό,κάτι πολύ ενοχλητικό που χαλούσε τη δυστυχία σου. Μου έσπρωξες το λεπτό μου χέρι μέσα στην καρδιά σου.
Σήκωσες λίγο το κεφάλι σου,οι μύες των ματιών σου δεν ζάρωσαν όπως γίνεται όταν κάποιος χαμογελά αληθινά. Αντιθέτως,ενοχλήθηκες,κοίταζες στο πλάϊ επίμονα και ανήσυχα.
Το ψεύτικό σου χαμόγελο διήρκησε περισσότερο από ένα αληθινό και έσβησε πιο αργά, προσπαθώντας να με πείσει ότι ήταν αληθινό. Μετά έφυγες και κλείστηκες για πάντα μέσα στο σκοτεινό σου κάστρο.
[U]Γ' ΜΕΡΟΣ[/U]
Ορισμένες φορές δεν είναι αναγκαίο να μιλήσει κάποιος για να ξέρουμε τι θέλει ή τι αισθάνεται για μας. Οι κινήσεις του σώματός του δείχνουν τη διάθεσή του και μαρτυρούν τις σκέψεις του. Η γλώσσα του σώματος έχει τους δικούς της κώδικες ομιλίας και πολλές φορές η σιωπή μας απαντάει στους άλλους και ας μην υπάρχει οπτική εικόνα.
"Η σιωπή προς απάντηση τους".[/color][/B]
[color=fuchsia][B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.[/B]
[B] Ελευθερία 23 ετών[/B][/color]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | | |
|
poetryf
08-11-2008 @ 04:03 | Συγκλονιστικές περιγραφές.... | | mychoco
08-11-2008 @ 05:45 | Ορισμένες φορές δεν είναι αναγκαίο να μιλήσει κάποιος για να ξέρουμε τι θέλει ή τι αισθάνεται για μας. Οι κινήσεις του σώματός του δείχνουν τη διάθεσή του και μαρτυρούν τις σκέψεις του. Η γλώσσα του σώματος έχει τους δικούς της κώδικες ομιλίας και πολλές φορές η σιωπή μας απαντάει στους άλλους και ας μην υπάρχει οπτική εικόνα.
"Η σιωπή προς απάντηση τους".
::up.:: ::up.:: ::up.::
Θαυμάσιο!!!!!!!! | | oneirodromio
08-11-2008 @ 06:30 | ::up.:: ::yes.:: ::up.:: | | sofianaxos
08-11-2008 @ 07:01 | Δυνατή περιγραφή !!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Γειάσου Ελευθερία | | **Ηώς**
08-11-2008 @ 07:57 | Εξαρτάται Ελευθερία μου από το μέγεθος του πόνου και το ζήτημα του χρόνου!...μερικοί άνθρωποι.....θέλουν να είναι μόνοι και πρέπει να το σεβόμαστε αυτό.....ξεπερνούν με το δικό τους τρόπο τον πόνο τους!!!!!!!!!!!! ::yes.:: ::yes.:: ::up.:: | | rosestar
08-11-2008 @ 08:06 | Σύμφωνοι!
Το θέμα όμως είναι να κοιτάς μπροστά...
Έχω περάσει πολλές δυσκολίες στα 23 μου χρόνια για αυτό καταλαβαίνω τον διπλανό μου...
Πράματα που δεν έχει φανταστεί κανείς... | | swordfish
08-11-2008 @ 08:52 | Mια γλυκειά περιγραφή, αδιόρατη πίκρα και αποδοχή της πραγματικότητας ακόμη κι αν πονάει! Είναι γεγονός ότι ορισμένοι άνθρωποι δεν αντέχουν τη δύναμη ψυχής του άλλου, ίσως γιατί δεν κατάφεραν να βρουν τη δική τους...δε φταις εσύ που κλείστηκε στο κάστρο του, το πρόβλημα ήταν δικό του κι εσύ του έσπαγες τον κώδικα του προβλήματος, της μιζέριας του, όπως θες πες το.
Λες έχεις περάσει πολλά γι' αυτό καταλαβαίνεις το διπλανό σου....
Πέρα από το άν πέρασες πολλά, για να μπορείς να καταλαβαίνεις τον διπλανό σημαίνει ότι αυτά τα πολλά τα κατανόησες κι όλας σε σχέση με σένα γι' αυτό μέσα από εσένα, μπορείς να κατανοείς το διπλανό σου! Να είσαι καλά, καλό σου απόγευμα! ::yes.:: ::up.:: | | Ιχνηλάτης
08-11-2008 @ 10:13 | Στο κείμενό σου διέκρινα την μοναχικότητα και την μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου!
Εντάξει!!! Βλέπεις κάποιον που υποφέρει και του τείνεις χείρα βοηθείας. Μα είναι δικοπο μαχαίρι! Ή θα δεχθεί και ίσως ξεκινήσει μιά φιλία ή θα αρνηθεί και θα κλειστεί περισσότερο στο ν εαυτό του και στο προβλημά του!
Θίγεις ένα πολύ λεπτό θέμα ανθρώπινης σχέσης και μπράβο για την σκέψη σου! | | Celestia
08-11-2008 @ 14:35 | Εισαι πολυ ανθρωπινη κι αυτο σου δινει μια απιαστευτη αιγλη!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | despoina lira
09-11-2008 @ 00:51 | Πολύ αλήθινό ::up.:: | | rosestar
10-11-2008 @ 00:03 | Σας ευχαριστώ πολύ όλους σας!
Να στε πάντα καλά. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
