| |
| | Το γράμμα ενός ετοιμοθάνατου |  | | |
γλυκιά μου, είμαι μακριά, άκουσε με λίγο. πονάω, αιμορραγώ, και σύντομα θα πεθάνω. σου αφήνω την ψυχή μου, που πάντα σου άνηκε, την καρδιά μου, έστω και ραγισμένη από την προσπάθεια να χτυπήσει για να προλάβει να γράψει αυτά τα λόγια.Σου ζητώ συγνώμη που υπήρξα ένας σκληρός δικτάτορας όταν σ'έβλεπα να λυγίζεις και να ανησυχείς για τον κόσμο και για τους ανθρώπους γύρω σου.Ίσως φταίω εγώ που ποτέ δεν μπόρεσα να ανταποδώσω την αλληλεγύη που εσύ είχες έμφυτη στα σωθικά σου.Μου έλειπες πάντα όταν δεν έβρισκες χρόνο να καθίσεις να μιλήσουμε, να συζητήσουμε για αυτά που έφυγαν και για αυτά που θα έρθουν. Θεωρούσα αφύσικο να κλαις γιατί είχες τα πάντα, χρήματα να ξοδέψεις, ελεύθερο χρόνο να βγεις έξω με τα άτομα που αγαπάς, μα τώρα, εδώ, πεσμένος στα γόνατα με την καρδιά να χτυπάει στα τελευταία της, συνειδητοποιώ τι σου έλειπε: η δική μου φροντίδα.Έλειπα όλη μέρα, χωμένος σε βιβλία, μπερδεμένος με υποθέσεις, βουτηγμένος στα εγωπαθή μου προβλήματα, και δεν έβλεπα τι πραγματικά χρειαζόσουν.Ή έβλεπα και αγνοούσα. Δικό μου το πρόβλημα, δικό μου το κρίμα:το παίρνω όλο πάνω μου.Θέλω να ζήσεις χωρίς αμαρτίες να σε βαραίνουν,δάκρυα να σε ταλανίζουν και τύψεις μήπως δεν φέρθηκες όπως έπρεπε:ήσουν πάντοτε τέλεια,υπέροχη,και στα δικά μου μάτια ένα τρομερό πλάσμα με υπερφυσικές ικανότητες:κατάφερνες πάντα να με κάνεις να αποποιηθώ το εγώ μου και να γίνω ό,τι δεν γινόμουν για κανέναν και για τίποτε.Είσαι απίστευτη.Κρίμα που έχω τόσο φτωχό λεξιλόγιο για να περιγράψω όλα αυτά τα χρόνια, που μαζί με τις λύπες και τις χαρές τους, μου έδωσαν την ευκαιρία να απολαύσω την εμπειρία του να σταθώ δίπλα σου.Και να ξέρω ότι ήμουν δικός σου, ότι με είχες κοντά σου και ότι δεν άνηκα σε ένα ψυχρό σύνολο αλλά σε ένα ζεστό χαμόγελο.Στριμωγμένος ανάμεσα στο "αύριο" της επόμενης μέρας και στο "αργότερα" του επόμενου πρωινού, ανέβαλα μια ζωή σκέψεις και αισθήματα, θεωρώντας δεδομένο ότι το επόμενο πρωί θα είναι το ίδιο στέρεο όπως και το τωρινό. Βλακεία μου.Τα δεδομένα υπάρχουν για να ανατρέπονται, και εσύ για να αγαπιέσαι.Οι συνειρμοί μου, πάντοτε άθλιοι..και εσύ τους επικροτούσες,μα πώς μπορούσες...είσαι μια μικρή ηρωίδα!Μια μοναχική πινελιά στον πίνακα της ζωής μου..Ο θεέ μου που πηγαίνω μοναχός τώρα...Σ'αφήνω σε χίλιες αγκαλιές, σε χίλια φιλιά, μονάχα εσύ να είσαι χαρούμενη..Αγάπη,μονάχα αυτό ήθελες και θέλεις.
[I]το γράμματα ενός ετοιμοθάνατου [/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κακοποίηση, οικοπεδοποίηση, τσιμεντοποίηση... Τόση πολύ ποίηση σε μια τόσο πεζή ζωή... | | | |
|
Άθη Λ.
09-11-2008 @ 10:31 | "Στριμωγμένος ανάμεσα στο "αύριο" της επόμενης μέρας και στο "αργότερα" του επόμενου πρωινού, ανέβαλα μια ζωή σκέψεις και αισθήματα, θεωρώντας δεδομένο ότι το επόμενο πρωί θα είναι το ίδιο στέρεο όπως και το τωρινό'
μεγάλα λόγια, μεγάλες αλήθειες...
μου θύμισες το κείμενο που λέγεται ΄ότιι γράφτηκε από τον φρεντερίκο γκαρσία Μάρκες... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
