Δύο ψέμματα,
ένα βολέυει εμένα,
ένα βολέυει εσένα.
Μιά αλήθεια,
που συνήθως δεν βολέυει κανέναν...
Ετσι περίμενα την κρίση την τελική,
απο το τρίτο πρόσωπο,
που δεν ήρθε ποτέ ,γιατί έτσι το βόλευε...
Απο τότε ζω μέσα στα νεφελώματα,
και αναγνωρίζω μόνο τα λουλούδια,
που ανθίζουν πρόωρα....
Αραγε με ψέμματα τα ξεγέλασαν ;;;
Και σήμερα είδα μια μαργαρίτα που άνθισε και λέω πως είναι δυνατόν Δεκέμβρη μήνα κάθε χρόνο όλο και μία σκάει μύτη?
Πέτυχα και το υπέροχο ποίημα σου...Έκλεψε όμως την προσοχή μου η μαργαρίτα έτσι μόνη της μέσα στο ξερό μας παρτέρι...είναι όμορφο να ξεγελιέσαι ::wink.::
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο