| |
Της γης και του ουρανού οι ερωτευμένοι
στα μάτια σε μετράνε κρεμασμένοι
πες τους γιατί
πιο χάρτινος δεν εχει πέσει πύργος
πιο άδικο δεν έχει ο χρόνος ίχνος
κι η ελπίδα τρεμοσβήνει αχ και να γράψει
για παραμύθι τέλος με φαιά λάμψη
Ποιος τάχα θα γλυτώσει σου φωνάζουν
που κόρακες αδημονούν και κράζουν
πες τους γιατί
ποια φτώχια απαλλάσσει απ τα λάθη
ποιά λόγια αφουγκράζονται τα πάθη
κι η απόγνωση στα πλήθη απ ακρη σ άκρη
φονισσες στέλνει σαϊτιές ποτάμια δάκρυ
Ποιο ψέμα να σου πω για να κλειδώσεις
τον πόνο μιας αλήθειας στο σεντούκι
κι άλλο βαμμένο πορφυρό τέλος μην δώσεις
σαν κλείνεις στο βιβλίο ένα μπουμπούκι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
