thrasher
11-11-2008 @ 00:41 | για μενα φιλε μου,η ποιηση ειναι 2 μορφες...μια ειναι η μορφη της ουτοπιας,και παιρνει το σχημα ολων οσων θα ηθελες να συμβαινουν..ολων των κρυφων σου επιθυμιων..η δευτερη μορφη ειναι αυτη του πονου..που εκει περα γραφεις απλα και μονο οτι σου συμβαινει η απλα οτι συμβαινει μεσα σου..μ'αρεσε το ποιημα σου..παρουσιαζεις πολλα και ομορφα τοπια | |
Spartinos
11-11-2008 @ 00:44 | Ω! περιπλάνηση των οφθαλμών μου
μέσα στο φως το λιγοστό…
πόσο ελεύθερα σας δίνεται η ευκαιρία
να δείτε από κοντά, να αγγίξετε
την άκρατη διαύγεια των θαλασσίων υδάτων!
πόσο ανεμπόδιστα, τη φλογισμένη ανατολή
και τις ελπίδες που γεννά η φανέρωσή της…
Μια ζωγραφια!!!!
καλημερα Χρηστο | |
φραγκοσυριανος
11-11-2008 @ 02:58 | Ω! περιπλάνηση των οφθαλμών μου
μέσα στο φως το λιγοστό…
πόσο ελεύθερα σας δίνεται η ευκαιρία
να δείτε από κοντά, να αγγίξετε
την άκρατη διαύγεια των θαλασσίων υδάτων!
πόσο ανεμπόδιστα, τη φλογισμένη ανατολή
και τις ελπίδες που γεννά η φανέρωσή της…
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Χ.Ρ.Υ.Σ.Α
11-11-2008 @ 02:59 | ώστε λοιπόν δεν είναι ουτοπία η ποίηση;
δεν είναι μάταιο – ως νόμιζα ως τα τώρα-
που αφήνομαι να παρασέρνομαι απ’ τις λέξεις μου
που δίνομαι σ’ αυτές δίχως να σκέφτομαι πολύ
και μήτε να με νοιάζει
έτσι όπως ένας έφηβος άμαθος στη ματαίωση
δίνει ανιδιοτελώς και σάρκα και ψυχή
στην πρώτη του αγάπη…
Υπέροχο!!! ::hug.:: | |
sweet kitty
11-11-2008 @ 04:24 | ώστε λοιπόν δεν είναι ουτοπία η ποίηση;
δεν είναι μάταιο – ως νόμιζα ως τα τώρα-
που αφήνομαι να παρασέρνομαι απ’ τις λέξεις μου
που δίνομαι σ’ αυτές δίχως να σκέφτομαι πολύ
και μήτε να με νοιάζει
έτσι όπως ένας έφηβος άμαθος στη ματαίωση
δίνει ανιδιοτελώς και σάρκα και ψυχή
στην πρώτη του αγάπη…
τέλειο..!!! ::hug.:: ::rol.:: | |
Κακτίνα
11-11-2008 @ 05:56 | πολύ ωραίο φίλε μου. Νά'σαι καλά | |
TAS
11-11-2008 @ 08:41 | άφησα τα χέρια μου να περιπλανηθούν στους στίχους σου . . .και άγγιξα την άκρατη διαύγεια των θαλασσίων υδάτων!
έξοχο . . | |
στίχος
31-01-2011 @ 05:35 | .....................!!!!! | |
 |
