| |
Κόκκινο τριαντάφυλλο ματώνει το νερό
Το χέρι που το έκοψε το κράτησε για λίγο
Το άγγιξε για μια στιγμή με χάδι τρυφερό
Και ύστερα το έριξε στης θάλασσας τον κήπο
Το κόκκινο τριαντάφυλλο ποτέ δε θα ριζώσει
Θα το χτυπάνε η βροχή, το χιόνι, οι ανέμοι
Το χέρι που το έκοψε δε θα το ξανανιώσει
Μα πάντα αυτό το χέρι με πάθος θα γυρεύει
Βάρκα δεμένη στη στεριά ποτέ δε θα λυθεί
Την αγκαλιά της θάλασσας θα λαχταρά να νιώσει
Ταξίδια θα ονειρεύεται το κύμα θα ποθεί
Μα πάντα θα ναι στεριανή κι ο ήλιος θα την τρώει
Και κάθε νύχτα που περνά θα κάνει προσευχή
Θαλασσινό νερό κι αυτή κάποτε να δροσίσει
Και τους διαβάτες που περνούν πάντα θα καρτερεί
Κάποιος να λύσει το σκοινί πάντοτε θα ελπίζει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
