| |
| | Θριλερ |  | | | η σκιά είναι τεράστια ... | | |
Θρίλερ
Το έμβρυο ήταν πεταμένο πάνω στο ξύλινο πάτωμα. Το αίμα είχε βάψει ,κόκκινες πιτσιλιές, το παλιό βρώμικο σκοροφαγωμένο χαλί. Περίεργο …ένα τόσο μικρό και εύθραυστο πραγματάκι να βγάλει τόσο αίμα , να κάνει τόσο μεγάλο λεκέ .
Αυτό είναι η ζωή άραγε ,ένα σπλάτς από αίμα στο πάτωμα?
Περπάτησα πάνω στα δρύινα κομμάτια του ξύλου. Πλησίασα στο λεκέ με τρόμο. Ίσως και με λίγη αηδία . Ένα μικρό ,παραμορφωμένο, στραπατσαρισμένο πλάσμα σου βγάζει πολλά συναισθήματα, αλλά και πολύ αηδία. « Θεε μου» σκέφτηκα, με απίστευτες ενοχές να με πνίγουν.
Ποιος σκότωσε το παιδί και γιατί? Ποιος το έκρυψε σ΄ αυτό το υπόγειο? Μάλλον ,όχι, δεν το έκρυψε ,απλά το πέταξε. Χωρίς να θέλει να κρύψει κάτι , απλά το πέταξε χωρίς να τον νοιάζει πότε και αν θα βρεθεί. Είναι μια πράξη χωρίς συνείδηση, χωρίς ενοχή. Είναι μία πράξη χωρίς φραγμούς , χωρίς πρέπει…
Ανατριχιάζω με τον εαυτό μου και τις σκέψεις μου . Μία άγρια ζήλια για την απέραντη ελευθερία του δράστη με συνεπήρε , χωρίς ευθύνη, χωρίς πόνο ,χωρίς γνώση , συνέπεια. Είναι έγκλημα καθαρμός …
Συγκλονίστηκα …
Κάθισα στις φτέρνες - κόπηκαν τα γόνατα. Η Σκιά μου ,με είχε κυριεύσει. Άνοιξα τα μάτια και περιεργάστηκα για μία ακόμη φορά το μικρό πλάσμα .
Εστίασα πάνω του, διέκρινα το τρυφερό δέρμα , τα λεπτεπίλεπτα κόκαλα μέσα στο λιπόσαρκο κορμάκι. Ήταν σχεδόν ένα ολόκληρο μωρό. Ένα βασανισμένο μωρό. Όχι σωματικά αλλά ψυχικά. Και όμως ο θάνατος πρέπει να ήταν ακαριαίος . Κάτι μου έλεγε ότι το μωρό αυτό ήξερε, ένιωθε, έβλεπε , περίμενε το θάνατο. Αγωνιούσε για το τέλος , το περίμενε…
Αν είχα έρθει νωρίτερα. Αν ήξερα ότι υπάρχει. Αν ,αν, αν… Πόσα αν χρειάζομαι ? Πόσα αν χρειαζόταν , για να του προσφέρει κάποιος προστασία ? - Χάθηκα στις σκέψεις μου. Με έβλεπα κάτω από το πρίσμα του ήρωα που διασώζει το μικρό και με ταπεινότητα απολαμβάνει τον καλό εαυτό του . Ναρκισσιστικά, αυτάρεσκα. Πελαγοδρομούσα…
Ξαφνικά , ένιωσα να συμβαίνει κάτι. - Ίσως , ίσως, δεν μπορεί … Ξανακοίταξα το φρικιαστικό έως αηδιαστικό πτωματάκι .
Μία μικρή σύσπαση - απειροελάχιστη -μου έφερε πανικό!
« Θεέ μου» ούρλιαξα «είναι ΖΩΝΤΑΝΟ»
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Άθη Λ.
12-11-2008 @ 02:28 | Πες μου ότι ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας σου το περιστατικό!!!!
Συγκλονιστική περιγραφή... μου κόπηκε η μιλιά!!!!! | | tourist( Lefkothea)
12-11-2008 @ 02:33 | Είναι φανταστικό, ηρέμησε. Μπράβο σου όμως που άντεξες να το διαβάσεις όλο ...
| | Άθη Λ.
12-11-2008 @ 02:39 | Δε γινόταν να μη φτάσω στο τέλος, που φυσικά, με αποτελείωσε!
αυτό που είναι όμως πιο τραγικό, είναι πως αυτό το φανταστικό που έγραψες, στην πραγματική ζωή συμβαίνει στ' αλήθεια! ::no.:: | | tomas_to_tomari
12-11-2008 @ 03:12 | prosexe ligo tis epanalipseis sou se kapies lekseis.
kaloulh htan pantos.na perimenoume kai sunexeia? | | tourist( Lefkothea)
12-11-2008 @ 05:24 | Δεν ξέρω , το πρώτο μέρος ήταν ήδη αρκετό ... ίσως αν καταφέρω να μην λογοκρίνω το χειρότερο θεριό της σκέψης μου να έχει και συνέχεια | | Χ.Ρ.Υ.Σ.Α
12-11-2008 @ 09:12 | Ανατριχιαστικό!!!! Μου άρεσε όμως... Τα περιγράφεις εξαιρετικά!! Λές και το ζούσα.... ::cry.:: ::cry.:: ::cry.::
::1255.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
