| |
ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ!
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Μέσα στην θύελλα των προαναγγελμένων μεταρρυθμίσεων του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος με έπιασε κρύος ιδρώτας. Έχω μπροστά μου τέσσερα χρόνια, δύο μήνες και οχτώ ημέρες να βγω στην σύνταξη αλλά…μέσα μου μεγαλώνει ο φόβος. Κάνω εντατικά στο φροντιστήριο του ασφαλιστικού μας συστήματος και άκρη δεν βγάζω. Πίστευα ότι υποχρέωση του κράτους είναι να με προστατεύσει και να προφυλάξει τα δικαιώματα μου. Για τι τώρα νιώθω προδομένη; Πώς γίνεται να θέλει η κυβέρνηση να βοηθήσει τις τράπεζες και όχι άμεσα τον λαό; Για τι, με το πρόσχημα ότι βοηθάει τους μικρομεσαίους και προβληματικούς, δίνει 28 δις και αυτές να μην το θέλουν; Η κοινωνικοποίηση των ζημιών (κρατική παρέμβαση) θα είναι μόνο σχήμα λόγου ή θα γίνουμε πιο φτωχοί από όσο ήμασταν πριν την κρίση; Τι γίνεται με τις οικονομίες μας; Θα προλάβουμε να πάρουμε το εφάπαξ ή θα μας το φαν οι γάτες(παρντόν οι διοικήσεις των διαφόρων ταμείων);
Πολλοί εργαζόμενοι, αυτές τις ημέρες ,ψάχνουνε καλά τα συρτάρια και τις ντουλάπες τους για να βρούνε βιβλιάρια των ταμείων τους, αποδείξεις, ένσημα και ότι άλλα σχετίζονται με τα …εξασφαλισμένα ήρεμα γεράματα και την συνταξιοδότηση. Τους. Δυστυχώς το μόνο που βρίσκουνε είναι μία καλή συλλογή ΦΕΚ και νόμων και απίστευτα πολλές μεταρρυθμίσεις. Τελικά το μόνο που τους μένει είναι μία τεράστια αγωνία και μία ατελείωτη αβεβαιότητα. Όταν τολμάς να πας στο ταμείο σου οι απαντήσεις που παίρνεις είναι εξίσου ανησυχητικές. Κάτι που θεωρείς αυτονόητο δηλαδή η εξασφάλιση των συνταξιοδοτικών σου δικαιωμάτων να έχει εξελιχθεί σε εφιάλτη. Οι τόσες κρατήσεις που έχουνε γίνει τα τόσα χρόνια να εξανεμιστούν επειδή κάποιοι θεώρησαν αυτό το χρήμα. Δικό τους.
Όποτε ακούω την φράση: μην ανησυχείς! Με πιάνει πανικός. Όποτε την έχω ακούσει ήταν ένα καμπανάκι. ’Ότι κάτι τρέχει. Ότι σίγουρα κάτι κακό θα συμβεί. Ότι είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι μου ρίχνουνε στάχτη στα μάτια. Μου λένε ψέματα και με κοροϊδεύουν. Παίζουνε με την ευπιστία μου και με την άγνοιά μου. Πρώτη φορά που την είχα ακούσει την πίστεψα. Ήταν ο Σημίτης και το συμβόλαιο. Με το λαό. Που δεν το τήρησε. Μετά ακολούθησαν άλλοι. Πολιτικοί. Απάτες και αποκαλύψεις συνέχισαν την ανοδική πορεία της διαφθοράς (πολιτικής ,οικονομικής, δικαστικής). Νερό στο αυλάκι των ανακριτών. Μαζί με την καλημέρα ακούω για καινούργιο σκάνδαλο. Πώς να μην γίνω δύσπιστη; Με έχει ζαλίσει το "ελεύθερο παιχνίδι της αγοράς" και οι "χειριστές" του, αυτοί που το κατευθύνουν, που κερδοσκοπούν, που παίρνουν απερίσκεπτα ρίσκα και συγχέουν το δημόσιο χρήμα με τους ιδιωτικούς πόρους. Συμφωνώ με την Αλέκα Παπαρήγα ότι οι διαβεβαιώσεις της κ. Πετραλιά ότι δεν κινδυνεύουν τα ασφαλιστικά ταμεία και ότι εγγυάται η κυβέρνηση για το εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων δεν μου λέει τίποτα Πώς να πιστέψω ότι οι καινούργιοι διαχειριστές των δικαιωμάτων μου δεν θα μου τα ακρωτηριάσουν; Κανείς δεν θα κλάψει για την χαμένη τιμή. Του κράτους!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
