| |
και κάθομαι σ'ένα παραθυρό
πίνακας γίνομαι για του απ'έξω
μα η κορνίζα τόσο στενόχωρη
πως να βγώ με τα ποδιά μου να τρέξω
έχω χαθεί κι έχω μπλεχθεί στα πάντα
συνέχεια πέφτω μα πάλι απ'την αρχή
ποιά ειν'η αρχή το τέλος που με πάει
ποιό σκοτεινό δωμάτιο χρειάζεται κερί
και 'γώ θα λιώνω
στα πόδια σου τρέχω
κι εσύ αδιάφορη θα με πατάς
σα μια βροχή
θα ξενερώνω
τη ζωή θ'αναστατώνω
μα παραμύθι
πάλι απ'την αρχή
και βλέπω τη ζωή μου σα ταινία
κάνω προσευχή για να μου βγεί
ψάχνω να βρω ένα σκηνοθέτη
για ν'αφήσει ως το τέλος το πρωταγωνιστή
κι οτάν αέρας κρύος
θα φυσήσει
δε θα στεγνώσω
μα θα πάρω μια μορφή
κέρινο ομοίωμα θα πάψω
πια να είμαι
γιατί εσύ
θα δώσεις τη ψυχή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
