| |
Ήταν η μέρα Κυριακή,
Έφτασα πριν τη χαραυγή
Κοντά στο σπίτι σου,
Στο στόμα η γεύση μου πικρή
Και στην καρδιά μια ταραχή
Μες την αγρύπνια μου,
Μήπως σε δω στη γειτονιά
Μα τέτοια ώρα ερημιά
Κι αναρωτήθηκα
Πως δεν αντέχω τη σιωπή,
Γιατί σε ψάχνω πιο πολύ
Κάθε ξημέρωμα
Ξανά με βρήκε το πρωί στο σκαλοπάτι σου
Κι εγώ δειλή δεν βρίσκω δύναμη ν’ αντέξω
Σαν τους ζητιάνους, τους τρελούς περιπλανιέμαι
Παραμιλάω στο Θεό και τυραννιέμαι
Κι όταν με βρίσκει η λογική, τότε πονάω
Και ψιθυρίζω βουρκωμένη σ’ αγαπάω
Να μην ξυπνήσω ένα πρωί,
Χωρίς να νιώθω στην ψυχή
Την απουσία σου
Και στα ουράνια που κοιτώ
Ψάχνω απάντηση να βρω
Για την πικρία μου
Χάνω την πίστη μου αργά
Ακούω κάποιον να γελά
Δεν το αντέχω
Που κάθε βράδυ ξενυχτώ
Κι όλους τους δρόμους τριγυρνώ
Και σε γυρεύω...
Ξανά με βρήκε το πρωί στο σκαλοπάτι σου
Κι εγώ δειλή δεν βρίσκω δύναμη ν’ αντέξω
Σαν τους ζητιάνους, τους τρελούς περιπλανιέμαι
Παραμιλάω στο Θεό και τυραννιέμαι
Κι όταν με βρίσκει η λογική, τότε πονάω
Και ψιθυρίζω βουρκωμένη σ’ αγαπάω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
