| |
[align=center]ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ
Χτυπώ το μπαλάκι του τένις στον τοίχο
τακούνια φορώ με πιτζάμα στο σπίτι
με κραγιόν ζωγραφίζω , διαβάζω Κοέλο
κάνω τα πάντα αλλά κάτι λείπει
ή μάλλον κάποιος είναι εδώ...
Οι ώρες περνάνε , τελειώνει η μέρα
τον άσπρο αρκούδο θα πάρω αγκαλιά
μαζί του θα πέσω το βράδυ για ύπνο
κάποιοι για πάντα μένουν παιδιά
γιατί κάποιος είναι εδώ...
Χτυπάνε οι φίλοι τον αριθμό μου
μου λένε να βγούμε για ένα ποτό
το κλείνω τελείως , δεν έχω μονάδες
για κλάμπ κι ιστορίες μες τον καπνό
γιατί κάποιος είναι εδώ...
- Ποιός είσαι; τι θέλεις ; γιατί δεν μ' αφήνεις;
- Πως να σ' αφήσω αφού με καλείς;
- Ποιά είσαι ; τα ίχνη πατάς σαν σκιά μου!
- Ψάξε στους στίχους σου και θα με δεις
γιατί μέσα τους πάντα θα ζω...
Κοιτώ το ρολόι , η νύχτα δεν φεύγει
στις τρεις ακριβώς πάλι ξυπνώ
βάζω το τζιν μου κι ένα μπλουζάκι
μόνη στην άδεια πλατεία να βγω
κι όμως κάποια είναι εδώ...
Τόση ησυχία , όλοι κοιμούνται
η πόλη απόψε μοιάζει νεκρή
κοιτώ το φεγγάρι , ξεχνώ πως θυμάμαι
ξάφνου ακούω ανέμου φωνή
βλέπω κάποια είναι εκεί!
- Οντότητα είσαι ή οφθαλμαπάτη;
πολλά σε ρωτάω μα λίγο μιλάς!
- Η σιωπή σου φωνή μου
τ' όραμά σου ζωή μου
μόνη σαν είσαι είμαι εδώ...
- Γιατί Μοναξιά δεν μ' αφήνεις κι εσύ
να πας με τους γλάρους να κάνεις παρέα;
- Κοιτάς το φεγγάρι και βλέπεις το σάλι
που είχε κουρτίνα , μπλέ ινδική
μαζί με τους Μόνους περνάω ωραία.
Γυρίζω στο σπίτι και κόμιξ διαβάζω
σε λίγο ο ήλιος θα ξυπνήσει
τότε κοιμάμαι , μετά δεν θυμάμαι
η Μοναξιά με έχει αφήσει
και κανένας δεν είναι εδώ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
