| |
| | Μοίρα |  | | |
Αναγνωρίζω τη μοίρα μου,ολότελα ανέτοιμη μπροστά στη λιγοψυχία μου
Που με κοιτάει σαν ξένη και συνεχίζει αργά,βαριά την ιστορία μου
Χίλιες φορές κρατημένη με νύχια και με δόντια απ’την ψυχή μου
Κι άλλες τόσες διαψευσμένη ,δίβουλη,μοιρασμένη,τυφλή υπακοή μου
Ακόμη δεν βρήκα τον ρυθμό της που βαδίζει
Ανέγγιχτη η ίδια και ήρεμη σαν άγιος μ’αγγίζει
Τη σέρνω μαζί μου,μες στον ίσκιο μου,οχι δεμένη,μονάχη της μ’ακολουθεί
Στην τύφλα της φυλακισμένη,μυστικά μες στο μυαλό μου μεγαλουργεί
Αυτήν διαλέγω,όχι τη γνώση και την πράξη ......αυτήν, ο άπιστος εγώ
Μα…..που με πάει απο δώ;
Που με βγάζει αυτός ο δρόμος
Δεν βλέπω ,πέτρες κι αγκάθια μονάχα,δεν είναι δρόμος
Σκισμένες όλες οι σημαίες κατα μήκος του καιρού
Μήτε μιά υψωμένη σ’ένα μπαλκόνι του καημού
Δεν ωφελεί με το τραγούδι να μαγέψω τον Άδη
Τυφλωμένος απ’το φώς του κρατιέμαι στο σκοτάδι
Ας σβήσει πια η φωτιά,δεν χρειάζεται,δεν φωτάει,δεν ζεσταίνει
Κρύβεται,κρύβει την αναγάλια μου τυραγνυσμένη
Απλό πράγμα πούναι ο θάνατος κ’η αθανασία
Σαν αποκάλυψη μαζί και ευτυχία
Τι περιμένω λοιπόν μέσα σ’αυτή την ερημιά
Στον άγριο άνεμο ψηλά
Το δράμα τελείωσε ,δεν έχω πια θεατές μήτε ακροατές
Έληξε η περιπέτεια,ανάμεσα σε μύθους κι αγιάτρευτες πληγές
Παράταιρος ο λόγος μου μα δυνατός
Ο θάνατος δεν είναι δικαιολογία,ξαναλέω τις λέξεις μου νεκρός
Τις χαράζω στον τοίχο με το νύχι βιαστικά
Τις ανασαίνω κάτω απ’το πουκάμισο μου ερωτικά
Ξαναλέω τις ίδιες λέξεις δεύτερη,τρίτη,πολλοστή φορά
Πιό μέσα απ’το χρόνο,πιό κάτω απ’το θάνατο,ωραία ,απροσποίητα ,βαθιά
Εκείνες που μου απαγορεύουν ,που πιά δεν μετρώ
Εκείνες που γεμίζουν το είναι μου «σ’αγαπώ,σ’αγαπώ»
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
φραγκοσυριανος
15-11-2008 @ 02:33 |
Σκισμένες όλες οι σημαίες κατα μήκος του καιρού
Μήτε μιά υψωμένη σ’ένα μπαλκόνι του καημού
Δεν ωφελεί με το τραγούδι να μαγέψω τον Άδη
Τυφλωμένος απ’το φώς του κρατιέμαι στο σκοτάδι
Ας σβήσει πια η φωτιά,δεν χρειάζεται,δεν φωτάει,δεν ζεσταίνει
Κρύβεται,κρύβει την αναγάλια μου τυραγνυσμένη
Απλό πράγμα πούναι ο θάνατος κ’η αθανασία
Σαν αποκάλυψη μαζί και ευτυχία
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ...
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | marakos1948
15-11-2008 @ 03:25 | ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | oneirodromio
15-11-2008 @ 03:55 | Mου αρεσει η γραφη σου!! ::up.:: ::up.:: | | Ναταλία...
15-11-2008 @ 04:24 | Πάντα ξεχωριστός ο ποιήτης μας ::yes.:: ::up.:: ::theos.:: | | **Ηώς**
15-11-2008 @ 08:09 | Απλό πράγμα πούναι ο θάνατος κ’η αθανασία
Σαν αποκάλυψη μαζί και ευτυχία
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΑΝΤΗ...ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΝΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ , ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ....ΑΛΛΆ ΣΤΗ ΜΟΙΡΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΠΕΜΒΟΥΜΕ...ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΙΩΣΟΥΜΕ ΘΑ ΤΟ ΒΙΩΣΟΥΜΕ!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
