Ο ηλιος να λουζει την εικονα
Που βλεπουν τα ματια μου,
Το νερο που κυλά,
Σαν γυαλι να αντανακλα
Στις πετρες
Ολα να θυμιζουν ηρεμια
Και γαληνη
Τα δεντρα γεματα χρωματα
Και οχι πεσμενους καρπους
Βρισκομαι σε ενα μερος
Που ολα ειναι εκπληκτικα
Καπου που για πρωτη φορα
Ενιωσα ελευθερη
Μα ειμαι μονη
Και σκεφτομαι,
Αραγε ειναι καλυτερο να
Ζησω με τους γυρω μου
Η
Να ζησω την ζωη
