| |
| | Εκεί Πολυτεχνείο |  | | | Στον φίλο Τάσο και σε όσους βίωσαν τις συνθήκες της εποχής εκείνης...Και σ' όλους αυτούς που ονειρεύονται... | | |
[B]Εκεί Πολυτεχνείο…
Στο ραδιόφωνο ακούγεται μια φωνή…
Τέτοιες φωνές δεν έχουμε σήμερα, σκέφτομαι.
Αν ήταν φωτογραφία θα ήταν μαυρόασπρη
και όχι έγχρωμη…
Σήμερα μόνο έγχρωμες έχουμε
και με ειδικά εφέ προσπαθούμε να τις κάνουμε μαυρόασπρες,
τεχνητά…
''Εδώ Πολυτεχνείο…'' λέει η φωνή…
''Εκεί Πολυτεχνείο…'' λέω εγώ…
Και ζηλεύω, ζηλεύω αφάνταστα!
Γεννηθήκαμε σε λάθος εποχή…
Τότε πάλευες και για το πιο ασήμαντο.
Ζούσες, αγαπούσες, αγωνιζόσουν, διεκδικούσες,
αγανακτούσες, πεινούσες, ονειρευόσουν!!!!
Τώρα τα έχεις όλα και είναι όλα ασήμαντα
γιατί δεν τα κέρδισες, τα βρήκες έτοιμα
σε χρυσό δίσκο…
Και μοιάζουν τα πάντα τόσο άδεια και άσκοπα.
Τα έχεις όλα και δεν έχεις τίποτα!
Ψάχνεσαι και ψάχνεσαι και ψάχνεσαι…
Μια ζωή κάτι σου λείπει, ενώ έχεις τα πάντα…
Γεννηθήκαμε σε λάθος εποχή…
Σ’ αυτήν εδώ δεν έχεις κάτι να ονειρεύεσαι…
''Εκεί Πολυτεχνείο…''[/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 17
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Μου γνεφ' η καρδιά, πάρε μυρωδιά το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι... | | | |
|
Helene52
17-11-2008 @ 00:41 | ** Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο **
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Lambito
17-11-2008 @ 00:42 | Όλες οι εποχές ίδιες είναι,μη ψάχνουμε ηρωικές πράξεις μόνο.
Ο σύγχρονος ηρωισμός,είναι η ανθρωπιά κι η εγρήγορση. | | marilitsa86
17-11-2008 @ 00:43 | ΤΕΛΕΙΟ...... ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | agrafos
17-11-2008 @ 00:58 | πολυ ομορφο ::up.:: | | rock sugar
17-11-2008 @ 01:49 | τα έχεις όλα και δεν έχεις τίποτα! αφοπλιστική αυτή η αλήθεια!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | dodoka
17-11-2008 @ 01:52 | ¨εχεις δίκιο τετοιες εμπειρίες ειναι ανεπαναληπτες Ειναι αυτές που σου δινουν την φλόγα που κανουν την σπίθα πυρκαγιά. συγχαρητήρια για την σκέψη σου!!!! | | TAS
17-11-2008 @ 01:53 | Όχι, είναι όμορφη η επόχή σας... Την ομορφαίνουν πλάσματα σαν και σένα, Δημητρούλα . . | | poetryf
17-11-2008 @ 02:14 | Γεννηθήκαμε στη λάθος εποχή...
Συγκινητική Δήμητρα!
Μόνο που όπως έλεγε κι ο Μαρξ
εκ των έσω γίνεται η επανάσταση.
Πρέπει λοιπόν να πάψουμε επιτέλους να μεμψιμοιρούμε
και να πάρουμε τα ηνία της εποχής μας, εμείς η νεολαία, στα χέρια μας... | | Mικρουλι
17-11-2008 @ 02:16 | "Τότε πάλευες και για το πιο ασήμαντο.
Ζούσες, αγαπούσες, αγωνιζόσουν, διεκδικούσες,
αγανακτούσες, πεινούσες, ονειρευόσουν!!!!"
Eτσι ειναι!! Παρα πολύ καλο!!
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | Σελίνα
17-11-2008 @ 02:17 | ...θα συμφωνήσω Δημητρούλα | | Ελένη Σ.
17-11-2008 @ 02:42 | Πάλι μπορούμε να λάμπουμε Δημητρούλα μου, κάνοντας τις δικές μας επαναστάσεις και κτίζοντας πρώτα μέσα μας, αληθινά όνειρα....Αφού ξέρεις καλά από αγώνες...και όνειρα! | | ΑΝΤΗΣ
17-11-2008 @ 02:43 | γεια σου Δημητρα
καταπληχτικο | | swordfish
17-11-2008 @ 02:47 | ''Τώρα τα έχεις όλα και είναι όλα ασήμαντα
γιατί δεν τα κέρδισες, τα βρήκες έτοιμα
σε χρυσό δίσκο…
Και μοιάζουν τα πάντα τόσο άδεια και άσκοπα.
Τα έχεις όλα και δεν έχεις τίποτα!
Ψάχνεσαι και ψάχνεσαι και ψάχνεσαι…
Μια ζωή κάτι σου λείπει, ενώ έχεις τα πάντα…''
Ψυχογραφείς την εποχή που ζούμε...όμως ποτέ δεν είναι αργά για καινούργια όνειρα, στόχους και ιδανικά! Από το μέσα μας εξαρτάται! ΄Ομορφο το πάντρεμα του τότε και του τώρα Δήμητρα!!!!
::yes.:: | | Κίρκη
17-11-2008 @ 04:53 | Οτι και να πω είναι λίγο...
"Γεννηθήκαμε σε λάθος εποχή..." | | kin
18-11-2008 @ 11:03 | Δημητρούλα μου, καλησπέρα!!!
χχχμμμμ....είναι σίγουρο το ότι τα έχουμε όλα?
Η μήπως, απλά έχουμε πολλά?
Και ξέρεις, λένε, "όποιος έχει πολύ πιπέρι, βάζει και στο λάχανο."
Μόνο που με πιπέρι δεν τρέφεται κανείς.
Μήπως τελικά όλα όσα έχουμε είναι τίποτα?
Μήπως όλα όσα χρειαζόμαστε, όχι μόνο δεν τα έχουμε, αλλά δεν τα ξέρουμε καν?
Βλέπεις, από την στιγμή που γεννιόμαστε, μαθαίνουμε να μετράμε...τα πάντα...σε μήκος, βάρος, όγκο, πυκνότητα, ποσότητα, χρόνο...γενικώς μετράμε...
Κι ότι δεν μπορεί να μετρηθεί, απλά δεν υπάρχει...
Μετριέται η αγάπη?
Η ευτυχία?
Ο έρωτας?
Το χαμόγελο?
Η λάμψη των ματιών?
Το κελάηδημα των πουλιών?
Το γαλάζιο του ουρανού?
Το αχνοχάιδεμα του αέρα πάνω στο κορμί μας?
Η ζεστή αγκαλιά του ήλιου?
Το άρωμα της Θάλασσας?
Η γεύση της?
Τον πράσινο φωσφόρισμα του κύματος της?
Όχι βέβαια...δεν υπάρχει μονάδα μέτρησης για όλα αυτά...
Γι αυτό και βλέπεις όταν έρχεται η στιγμή να διαλέξουμε, επιλέγουμε το μετρήσιμο, ύστερα το βαφτίζουμε, έρωτα, αγάπη, φύση ή οτιδήποτε άλλο κι όλα μέλι γάλα...
Μόνο που εξακολουθεί κάτι να μας λείπει....
Η Ζωή μας...
Την καλησπέρα μου και την αγάπη μου σου στέλνω ::smile.:: | | J-S-P
20-11-2008 @ 07:04 | Δηλώνω ερωτευμένος μαζί σου | | J-S-P
20-11-2008 @ 07:05 | ::5156.:: ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
