Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Τέλος
 
Οι καμπάνες σημαίνουν πένθιμες κι απαιτητικές
Μα και γαλήνιες σαν καθάριες πηγές
Ατέλειωτες οι ώρες στο ληστεμένο κοιμητήρι με τους ανάκατους σταυρούς
Βγήκε το πλατύ ,κούφιο πουλί να καταπιεί τους σκελετούς

Τι να σου κάνει η κατάχλωμη ζωή σ’αυτή την ερημιά
Τα μάτια μου είναι στρογγυλά και τρομερά
Τι βλέπουν ......δεν μπορώ να το δώ
Μη φεύγεις πριν απο μένα ,στάσου,είναι η μόνη χάρη που σου ζητώ

Σα νάχω κάτω απ’τα πόδια μου πάλι το κενό
Μαύρη πηχτή ηρεμία σα νάμαι μες στον βυθό
Εκεί ξαστερώνει το μυαλό,μιά παρηγόρια ξεκλειδώνει την καρδιά
Κι ο κόμπος που δενόταν στο λαρύγγι,λύνεται στο τραγούδι βιαστικά

Άϊντε λοιπόν και τι καθόμαστε,θέλει ο θάνατος τραγούδι και χορό
Άϊντε να δέσουμε τον κύκλο χέρι με χέρι σα να βουτάμε πάλι στο γκρεμμό
Στο σκοτεινότερο του βάθος ,νά ,που ρίζωσε ο σταυρός
Κρέμουνται τα αίματα ,οχι μαύρο,κόκκινο χρώμα ντροπή και θυμός

Ποτέ δεν είδα την ανεμόσκαλα την ακουμπισμένη σ’ένα τοίχο ψηλό και γυμνό
Που οδηγά δίχως λόγο στον έναστρο ουρανό
Δεν ήρθα στον κόσμο για τέτοιες ανακαλύψεις μικρές
Μονάχα για γεύσεις του τέλους βαθιές

Οι εικόνες πιά δεν είναι παραστάσεις είναι η ίδια η μοναξιά
Πίσω απ’τις λέξεις κρύβονται έννοιες κι ονόματα απλά
Η κάθε λέξη μιά έξοδος πολλές φορές ματαιωμένη
Μια λέξη αληθινή,συγκαταβατική,στη βουή της πνιγμένη



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
19-11-2008 @ 03:20
::up.::
Ελένη Σ.
19-11-2008 @ 04:03
Ποτέ δεν είδα την ανεμόσκαλα την ακουμπισμένη σ’ένα τοίχο ψηλό και γυμνό
Που οδηγά δίχως λόγο στον έναστρο ουρανό
Δεν ήρθα στον κόσμο για τέτοιες ανακαλύψεις μικρές
Μονάχα για γεύσεις του τέλους βαθιές

Κρύβει πόνο μέσα του Αντρέα μου....αλλά να ξέρεις πως πάντα μια ανεμόσκαλα υπάρχει για τον καθένα...για να τον οδηγήσει τελικά στη μαγεία κάποιου έναστρου ουρανού...και ξέρεις αυτές οι ανακαλύψεις είναι οι μεγαλύτερες των μεγαλυτέρων...σαν ακουμπά η ψυχή σου ουρανό!
oneirodromio
19-11-2008 @ 04:11
Μη φεύγεις πριν απο μένα ,στάσου,είναι η μόνη χάρη που σου ζητώ

::theos.:: ειναι το λιγοτερο που μπορω να πω!
Aris4
19-11-2008 @ 04:59
Τρομαχτικο .... ::oh.::

Τι να σου κάνει η κατάχλωμη ζωή σ’αυτή την ερημιά .............

Καλη σου μερα Αντη ::yes.::
poetryf
19-11-2008 @ 05:03
Φίλε μου εσύ σίουρα καταισσέφκεσαι δαμεσα δα...
Γραφή που πάντα έχει κάτι να πει!
Άντη μου στην επόμενη κυπριακη στιχοσυνάντηση σε περιμένουμε....
LADY KALAS
19-11-2008 @ 07:39
Πολυ πολυ ομορφο!!Μπραβο Αντη,γραφεις παρα πολυ ομορφα! ::yes.:: ::hug.::
Ιππαρχος
19-11-2008 @ 08:56
Είσαι υπέροχος...
Helene52
19-11-2008 @ 09:52
Με τον Ίππαρχο κύρια και με όλους θα συμφωνήσω !!!!!
Την καλησπέρα μου και το Θαυμασμό μου
::theos.:: ::theos.:: ::hug.::
χάρης ο κύπριος
19-11-2008 @ 10:41
φίλε μου θα χαρώ να σε δω κι από κοντά για να σου κάνω τα σχόλιά μου τετ α τετ.
θα κανονίσουμε όλοι οι κύπριοι να συναντηθούμε και θα σε ειδοποιήσουμε.
την εκτίμηση και τον θαυμασμό μου !

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο