| Δένω τις λέξεις με βελόνα και κλωστή
Σε μια από τις αμέτρητες προσπάθειες
να φτιάξω το μυαλό μου
Κραυγάζουν μέσα μου οι φωνές
για να ακουστούν και να γεννήσουν θαύματα,
το νέο μου παιχνίδι, τη νέα μου εμμονή.
Δένω τις λέξεις σε μια χαριτωμένη αράδα
Μοιάζουν μαγιάτικο στεφάνι
στα χέρια νέου κοριτσιού
Χρωματιστά πατήματα αφήνουν στο μυαλό μου
βυθίζομαι αρμονικά καθώς με χαιρετούν.
Αν οφείλω σε κάποιον αυτός είναι οι λέξεις.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|