Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132737 Τραγούδια, 271227 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το φιλί μας
 έλλειψη χρόνου με κρατά μακριά. μια καλημέρα στους φίλους.
 
κάποτε θα ‘ρθω
να βολευτώ στο σώμα σου
κουλουριασμένοι κι οι δυο σε στάση εμβρύου
προτού και πάλι έξω μας τραβήξουν απότομα
μόνο που η αποκόλληση
όσο μεγαλώνουμε είναι άηχη, αναίμακτη
μια συνεχής γέννηση
χωρίς το κλάμα, οξυγόνο μηδέν
κι εγώ θέλω να βολευτώ στο σώμα σου
τα κιτρινισμένα μου δάχτυλα
να πλέξουν με τα δικά σου
πολύχρωμα κασκόλ ζεστασιάς
να τα σφίξουμε τόσο πολύ στο λαιμό μας
που να κινδυνεύουμε με ασφυξία
και στο ξετύλιγμα ένα φιλί
ανάσα,
ανάσα μου
χαμένη μέσα μας
πνιγμένο το φιλί μας στην παραίσθηση
να γίνεται φιλί ζωής



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Ζωής ποταμός κυλά κι ένα αστεροτρόπιο γεννιέται
      Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Κάθε μέρα με χάνω http://www.asterotropio.blogspot.com/
 
Νεφελοβάτης
20-11-2008 @ 04:58
Εύχομαι χρόνο να βρεις πιο συχνά κοντά μας να είσαι.. Μια και οι δουλειές ποτέ δεν τελειώνουν, ο δικός μας ο χρόνος πεπερασμένος και αγνώστου διάρκειας είναι…

Καλή σου μέρα Τζένη.
Aris4
20-11-2008 @ 06:40
λυσσαξες ............................. λυσσασμενο !! ::naugh.:: ::razz2.::

Την αγαπη μου ρεεεεε ::love.::
Mικρουλι
20-11-2008 @ 08:08
Παρα πολύ όμορφο!!

"και στο ξετύλιγμα ένα φιλί
ανάσα,
ανάσα μου
χαμένη μέσα μας
πνιγμένο το φιλί μας στην παραίσθηση
να γίνεται φιλί ζωής"
::love.:: ::hug.:: ::up.::
Nefeligeretis
20-11-2008 @ 09:10
...πνιγμένο το φιλί μας στην παραίσθηση
Καλά είσαι καταπληκτική στην έκφραση! Ειδικά σ αυτό!
::kiss.::
χρηστος καραμανος
20-11-2008 @ 09:15
κάποτε θα ‘ρθω
να βολευτώ στο σώμα σου
κουλουριασμένοι κι οι δυο σε στάση εμβρύου
προτού και πάλι έξω μας τραβήξουν απότομα
μόνο που η αποκόλληση
όσο μεγαλώνουμε είναι άηχη, αναίμακτη
μια συνεχής γέννηση
χωρίς το κλάμα, οξυγόνο μηδέν
κι εγώ θέλω να βολευτώ στο σώμα σου
τα κιτρινισμένα μου δάχτυλα
να πλέξουν με τα δικά σου
πολύχρωμα κασκόλ ζεστασιάς
να τα σφίξουμε τόσο πολύ στο λαιμό μας
που να κινδυνεύουμε με ασφυξία
και στο ξετύλιγμα ένα φιλί
ανάσα,
ανάσα μου
χαμένη μέσα μας
πνιγμένο το φιλί μας στην παραίσθηση
να γίνεται φιλί ζωής


ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ ΟΛΟΚΛΗΡΟ... ::love.:: ::love.:: ::love.::
αισχυ(λος)
20-11-2008 @ 10:22
::love.:: ::kiss.:: ::love.::
Α.Ε. ΕΠΕ
20-11-2008 @ 10:47
Αχ, αστερούλα μου...
::love.::
TAS
20-11-2008 @ 10:47
Είναι ολοφάνερο....Θέλεις Τζενούλα μου να γεννηθείτε απ' αρχής...Δύσκολο...
Προτείνω μιαν αναβάπτιση ...
συμπάσχω σε και σ' ::love.:: πάντα . .
Xωρολάτρης
20-11-2008 @ 13:22
Ναι ..ειναι αυτο..εισαι αυτη μαλλον...Ο ζωντανός άνθρωπος των παθιασμένων επιθυμιών που απλως του ξεχύνονται και στο χαρτί..ναι..αυτή!
**Ηώς**
20-11-2008 @ 13:37
''κουλουριασμένοι κι οι δυο σε στάση εμβρύου''

::hug.:: ::hug.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο