| |
Καθε φορα που φερνω τη μορφη σου στο μυαλο
μια δυναμη αδιορατη, να πιασω το στυλο
μια ταινια που οι εικονες της πληγωνουν
χιλια τσιγαρα την καρδια μου να ματωνουν
για σενα εκανα ταξιδια ανειπωτα
σε καθε σκηνη μυριαδες σκηνικα υποπτα
σ'ακολουθησα σε καθε σου τζουρα
κι ας ζωγραφιζοταν στον καμβα μια μουντζουρα
γνωρισες ενα καταμαυρο ινγκουανα
βυθιστηκες στης ψευτικης ευτυχιας την αλανα
κι εγω εδω...να προσπαθησω να σε τραβηξω απ'των μαγισσων τα παιχνιδια
δεν καταλαβαινες πως απλωναν αρπακτικα τα διχτυα
κι εσυ εκει...να συνεχιζεις...ν'αρχιζεις
με μια λευκη πριγκιπισσα αρρωστημενες συναντησεις
σκοτεινες, υπουλες συννενοησεις
κι απο μενα...να χεις παραλογες απαιτησεις
κι εγω εδω...να ουρλιαζω, πρεπει να ζησεις
σ'αγαπαω αξιζει να προσπαθησεις
τους δρακους τους εθιστικους να νικησεις
χιλιαδες παραισθησεις να ξορκισεις
και μια μερα ξυπνησες...ειδες γυμνη τη λευκη πριγκιπισσα
καταλαβες πως ειναι μια απλη ασεμνη ξενυχτισσα
κι εσυ εδω...κι εγω εκει...
απο δικια σου επιλογη...
σ'αυτη την ταινια δεν υπηρχε λογικη
μα μου φτανει που τωρα ανοιξες πανια
που δεν ακροβατεις πλεον σε τεντωμενα σχοινια
που εισαι καλα
κι ας εισαι τοσο μακρια...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
