Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Έσπασε το κύμα
 
[B]Έσπασε το κύμα[/B]

Άπλωσε το χέρι, ένα πεφταστέρι
κράτησε το νέφος αγκαλιά,
σκάλισε στο γκρι, μια γραμμή υγρή,
αύρα από χάδια στα μαλλιά

Έσπασε το κύμα, ένα ακόμη βήμα
κι’ έχουμε ξανά τον ουρανό...
Ένα πεφταστέρι, τύλιξε τ’ αγέρι,
μέσα στο λευκό του το αγνό

Φώλιασε στο χώμα, μια χρυσή εικόνα,
δάκρυ απ’ του ήλιου την καρδιά,
ίδιες οι χαρές μας, ίδιες οι φωνές μας
βράχοι, με αχτίδες στα κλαδιά

[B]Σφύριξε μαζί μου, κόντρα στον καιρό
όμορφη που είναι η ματιά σου!
Στάλα από μύρο και γλυκό νερό,
να ‘χα μια γωνιά στην αγκαλιά σου![/B]


[B]Ελένη Σωφρονίου[/B]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 14
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

«Ένα σύγνεφο ξηλώνει τα ουράνια»
 
Πριγκιπας
21-11-2008 @ 02:01
Σφύριξε μαζί μου, κόντρα στον καιρό
όμορφη που είναι η ματιά σου!
Στάλα από μύρο και γλυκό νερό,
να ‘χα μια γωνιά στην αγκαλιά σου!

Ελπίζω, πως τουλάχιστο μες στους λυγμούς των ποιητών δεν θα πάψει να υπάρχει ποτές ο παράδεισος ::theos.:: ::yes.::
oneirodromio
21-11-2008 @ 02:21
Σφύριξε μαζί μου, κόντρα στον καιρό

πανεμορφο και κατι παραπανω!!! ::up.:: ::up.::
Xωρολάτρης
21-11-2008 @ 02:30
Και έρχομαι σε σενα Ελένη μετα τον σχολιασμο μου στο Ποιημα του Νεφελοποιητή..έρχομαι και σε διαβάζω..σε διαβάζω..η ίδια ακριβως διάθεση χορεύει μέσα μου και τα ίδια θέλω και σε σενα να πω..Πως ειναι δυνατόν ένας άνθρωπος διαβάζοντας αυτο το αριστούργημα της βαθιάς σου αίσθησης να μην δακρύσει από χαρά και από δυνατη συγκίνηση!..Πως είναι δυνατόν να μην λυγίσει από ομορφιά κάποιος που θα δει μπρος στα μάτια του το πεφταστέρι σου να αγκαλιάζει τα σύννεφα και να τυλίγεται μετά γύρω από τ αγέρι ,μαζί με την πλήρη λευκή αγνότητα της ζωής του! " Ειίσαι πραγματικά ονειρική και μακρινή..πολύ..πολύ μακρινή..σαν αντιλαμβανόμενη σιωπή του αιθέρα!
ΑΝΤΗΣ
21-11-2008 @ 02:46
δεν μιλω οχι δεν μπορω να μιλησω
και τι να πω
που ολα τα λεει ο στιχος σου
απλα υποκλινομαι και θαυμαζω
peiraiotissa
21-11-2008 @ 04:14
Φώλιασε στο χώμα, μια χρυσή εικόνα,
δάκρυ απ’ του ήλιου την καρδιά,
ίδιες οι χαρές μας, ίδιες οι φωνές μας
βράχοι, με αχτίδες στα κλαδιά
::up.:: ::up.:: ::kiss.::
MARGARITA
21-11-2008 @ 04:23
Ελένη μου ::love.::
Aris4
21-11-2008 @ 05:09
Το ρεφρεν σκοτωνει Ελενη !! ::hug.:: ::kiss.::
Nefeligeretis
21-11-2008 @ 06:55
...όμορφη που είναι η ματιά σου!
Πόσο γλυκό και τρυφερό, αλήθεια!
Εύγε Ελένη.
::hug.::
Ιππαρχος
21-11-2008 @ 07:09
σκάλισε στο γκρι, μια γραμμή υγρή

Ο τέλειος στίχος για μένα...
χάρης ο κύπριος
21-11-2008 @ 07:19
μάλιστα.
το διάβασα 3 φορές αλλά δεν μπορώ να σχολιάσω !
αγαπημένο !
κόπιασε να σε κεράσει η Δέσποινα και θα σου πω από κοντά το σχόλιο !
την αγάπη μου !
::love.::
Χ.Ρ.Υ.Σ.Α
21-11-2008 @ 09:48
Υπέροχο το τραγούδι σου Ελένη μου!!! Πραγματικά το λάτρεψα ολόκληρο!! ::hug.:: ::kiss.::
swordfish
21-11-2008 @ 11:40
Καλή επιτυχία!!!! ::yes.:: ::up.:: ::kiss.::
Myranthi
22-11-2008 @ 00:17
Πάντα κόντρα στον καιρό!
Πολύ δυνατό!
Καλημέρα! ::up.::
poetryf
22-11-2008 @ 01:42
Έσπασες και πάλι τα καλούπια φιλεναδα...
Δεν τα βλέπω καλά τα αγαπημένα μου! ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο