| |
| | Ανεμοδαρμένα αισθήματα |  | | | μια ξεχασμένι στιγμή στο μπαλκόνι της μοναξιάς γυρεψα κουβέντα με τα αστρα | | |
Ανεμοδαρμένα αισθήματα ,αιτήματα
ψυχής πατήματα, στο νερό βουτήματα
Της αλήθειας στάλες στο βυθό του έλους
αναζήτηση αρχής και τέλους.
Γραμμή ευθεία ,διακεκομμένη
ανάσα ,βογκά, ανασταίνει.
Λέξεις και φθόγγοι συνομωσία ορίζουν
φωνάζουν στο βρόντο ,σε βρίζουν.
Εσύ μπερδεύτηκες ,κουβάρι γίνηκες
στους ρυθμούς της ζωής νικήθηκες.
Μια Άνοιξη μες στο χειμώνα
κρυφή αιτία θαμμένη στο σώμα
Γελάς και κλαις ,δεν ξέρεις τι λες
βλέπεις ,δε βλέπεις ξεχνάς τι θες
ψάχνεις στο χθες , ξεχνάς το σήμερα
της ζωής ανήθικα ,όλα εφήμερα
κλείνεις παράθυρο ,φεύγεις μου λες.
Αφήνεις πίσω χαλάσματα
Πόνο μαζί και παράπονα
Του καιρού φτιάχνεις πειράματα.
Εγώ τότε το χρόνο σταμάτησα
Όρκο στο σύννεφο άφησα
Ποτέ μην κοιτώ στάλες που πέσανε
Που μαζί στον αέρα με κλέψανε
Την καρδιά μου στο σώμα την κάψανε.
Όρκο ζωής απαράβατο
Φτιάχνω στο μέσα μου σύνορο
Σχήμα ζωής μου ,οξύμωρο
Μην αφήσουν τη στάχτη
Να κλείσουν τα μάτια μου.
Να βλέπω που πάω,
να μαζεύω κομμάτια μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | kalapoutiss@gmail.com | | | |
|
MARGARITA
21-11-2008 @ 04:05 | μάλιστα...σφάζει....αγγίζει...τσακίζει ::smile.:: | | peiraiotissa
21-11-2008 @ 05:11 | Μια Άνοιξη μες στο χειμώνα
κρυφή αιτία θαμμένη στο σώμα
Τι είπες τώρα βρε παλληκάρι????λέμε...φοβερός στίχος!! ::kiss.:: | | mychoco
21-11-2008 @ 06:19 | Εγώ τότε το χρόνο σταμάτησα
Όρκο στο σύννεφο άφησα
Ποτέ μην κοιτώ στάλες που πέσανε
Που μαζί στον αέρα με κλέψανε
Την καρδιά μου στο σώμα την κάψανε.
Όρκο ζωής απαράβατο
Φτιάχνω στο μέσα μου σύνορο
Σχήμα ζωής μου ,οξύμωρο
Μην αφήσουν τη στάχτη
Να κλείσουν τα μάτια μου.
Να βλέπω που πάω,
να μαζεύω κομμάτια μου.
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ...!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
