| |
| | Per l'aroma d'amore (4) |  | | | ''Για το άρωμα της αγάπης''(μέρος 4ο) | | |
Ναι,εκείνος έφταιγε για όλα!ο πόλεμος.Ο πόλεμος που απο τα αρχαιότερα χρόνια βυθίζει το κόσμο στη δυστυχία και στη μιζέρια...Ο πόλεμος που τα καταστρέφει όλα,καθετί αγνό και ωραίο...Ο πόλεμος ήταν αυτός που κατέστρεψε τη ζωή της Στέλλας!
Εκείνο το βράδυ,καθόμουν στο πιάνο με τη Στέλλα,και την άκουγα να παίζει το τραγούδι που ο Φραντσέσκο της είχε γράψει.Ήταν μια μαγική μελωδία που σε ταξίδευε...Πήρα την παρτιτούρα στα χέρια μου,και διάβασα τους στίχους του κομματιού,που ήταν γραμμένοι στα ιταλικά.Από τα λίγα ιταλικά που ήξερα,κατάλαβα πως μιλούσε για μια αληθινή αγάπη,που θα ζούσε για πάντα.Πρόσεξα πως και οι νότες,αλλά και οι στίχοι,ήταν γραμμένοι στο χέρι.Από τον ίδιο τον Φραντσέσκο.Eίδα στο πάνω μέρος της σελίδας,τον τίτλο του τραγουδιού:''Per l'aroma d'amore'' κι απο κάτω...την αφιέρωση:''Για το κορίτσι με τα χρυσά μαλλιά''.Αφέθηκα στο ταξίδι της μουσικής,και στα όνειρα της αγάπης...όλα ήταν τόσο ήρεμα που ξέχασα τον πόλεμο,ξέχασα τα πάντα.Μα το ταξίδι μου στον ειρηνικό κόσμο της μουσικής δεν κράτησε για πολύ...Ο Φραντσέσκο μπήκε τρέχοντας στο σαλόνι και φώναξε πως πρέπει να φύγουμε αμέσως από το σπίτι,γιατί οι ιταλοί θα μας βομβάρδιζαν.Όλα έγιναν πολύ γρήγορα.Η Στέλλα με τον Φραντσέσκο τρέξανε στο υπόγειο να ειδοποιήσουν τον κύριο Παντελή και τους έλληνες φαντάρους που έκριβε στο σπίτι,κι εγω έτρεξα πάνω να φωνάξω τη μητέρα και την αδερφή μου.Φύγαμε τρέχοντας από το σπίτι,παίρνοντας βιαστικά ελάχιστα πράγματα μαζί μας.Πρόσεξα τη Στέλλα που πήρε τη παρτιτούρα με τη μουσική του Φραντσέσκο,πρόσεξα την τελευταία της ματιά προς το πιάνο...
Ο Φραντέσκο μας οδήγησε σε μια σπηλιά στο βουνό,απ'όπου είδαμε το σπίτι του κύριου Παντελή να τυλίγεται στις φλόγες.Ο Φραντσέσκο μας εξήγησε πως οι Ιταλοί είχαν μάθει για την βοήθεια που πρόσφερε ο κύριος Παντελής στους έλληνες φαντάρους,και εκείνο το βράδυ θα πυρπολούσαν το σπίτι.Εκείνος το έμαθε τελείως τυχαία,από κάποιους συμπατριώτες του.Κι έτσι μας έσωσε τη ζωή...Η Στέλλα τον άκουγε να μιλάει μαγεμένη...ήξερα πως για κείνη ήταν ένας ήρωας...ήξερα πως ήταν πολύ ερωτευμένη πια...
Οι επόμενες μέρες πέρασαν ήρεμα στη σπηλιά,με τη Στέλλα και τον Φραντσέσκο να χάνονται για ώρες,και με την μάνα μου να μοιρολογά για το σπίτι που καταστράφηκε...Όλα φαίνονταν να πηγαίνουν καλά...μέχρι εκείνη τη Πέμπτη...
Εκείνη τη καταραμένη Πέμπτη,οι Ιταλοί πιάσανε αιχμάλωτο τον Φραντσέσκο.Τον κατηγόρησαν για προδοσία.Προδοσία που μας έσωσε,προδοσία προς τη πατρίδα.Και η τιμωρία;Θάνατος.Δεν μπορώ να περιγράψω την αντίδραση της Στέλλας σε αυτά τα νέα...ήταν πραγματικά σαν τρελή.Έτρεξε απελπισμένη στις φυλακές,και ζήταγε απελπισμένα να τον δεί,έστω για τελευταία φορά.Την ακολούθησα με δάκρυα στα μάτια.Τελικά μας άφησαν να τον δούμε,και μας οδήγησαν σε ένα μουντό δωμάτιο.Δυο φρουροί φέρανε τον Φραντσέσκο μέσα,κι ύστερα μας άφησαν μόνους,κλειδώνοντας τη πόρτα πίσω τους.Το όμορφο πρόσωπό του,φαινόταν χλωμό στο μισοσκότεινο δωμάτιο,και πρόσεξα μια μεγάλη μελανιά στο αριστερό του μάγουλο.Εκείνος χαμογέλασε μόλις είδε τη Στέλλα,κι εκείνη έπεσε με λυγμούς στην αγκαλιά του.
-Δεν πρόκειται,δεν πρόκειται να τους αφήσω να σε πάρουν από μένα Φραντσέσκο.Αν σε σκοτώσουν εσένα,τότε εγώ θέλω να πεθάνω.Τί να την κάνω τη ζωή?
-(Εκείνος απάντησε με μια ασυνήθιστα βραχνιασμένη φωνή)Πρέπει να συνεχίσεις Στέλλα.Κάντο για μένα...κάντο για το παιδί μας...(Στο άκουσμα αυτών των λέξεων,η Στέλλα ξέσπασε σε δυνατότερους λυγμούς,κι εγω έμεινα να τους κοιτάζω άφωνη).
-Φραντσέσκο,εσύ είσαι η ζωή μου,δεν το καταλαβαίνεις?Αν χάσω εσένα,δεν θα έχω πια ζωή...
-Στέλλα,δεν με νοίαζει αν θα πεθάνω πια...γιατί γνώρισα εσένα...γιατί έμαθα ν'αγαπώ.Να ξέρεις πως σε αγάπησα πιο πάνω από τη ζωή μου,σε αγάπησα όσο τίποτα άλλο στη γή.Πάντα θα σ'αγαπώ,ως τη τελευταία μου πνοή.(και λέγοντας αυτά,έβγαλε το μενταγιόν που φορούσε στο λαιμό του,και της το έδωσε).Είναι της μητέρας μου.Είναι το μόνο πράγμα που έχω από εκείνη.Τώρα είναι δικό σου(είπε με δάκρυα στα μάτια).
Ύστερα,γύρισε προς εμένα και μου είπε:Θέλω να τη προσέχεις Μαρία.Να είσαι πάντα δίπλα της.Δίπλα στη Στέλλα και στο παιδί μου.Μου το υπόσχεσαι?
-Να είσαι σίγουρος για αυτό Φραντσέσκο.(είπα ξεσπώντας κι εγώ σε λυγμούς)
Εκείνος πήρε τη Στέλλα στη αγκαλιά του,και τη φίλησε στα χείλι.Ήταν για πολύ ώρα έτσι,κολημένοι.Ώσπου ήρθαν οι φρουροί και τους χώρισαν βίαια.Ακούω ακόμα τα ουρλιαχτά της Στέλλας,τον Φραντσέσκο να φωνάζει σ'αγαπω,καθώς τον έσερναν έξω.Ήταν η τελευταία φορά που τον είδα.Ήταν η τελευταία φορά που είδα εκείνα τα μάτια...
Κι αυτό ήταν το τέλος μιας μεγάλης αγάπης,που όμοιά της δεν έχω ξαναδεί.Τον Φραντσέσκο τον πυροβόλησαν στις 14 Αυγούστου του 1941,ανήμερα της παναγίας.Πέθανε φωνάζοντας:''ti amo,Στέλλα'',πέθανε σαν άγγελος...Τη Στέλλα δεν την άφησαν να δεί το άψυχο σώμα του.Της έδωσαν μονάχα μια τούφα από τα μαλλιά του και τα ρούχα που φορούσε.Γέννησε το παιδί του τον Απρίλιο του 1942,ένα αγόρι,με μάτια θαλασσιά.Σαν τα δικά του μάτια...σαν τα μάτια εκείνα τα μαγικά.Τον ονομάσαμε Άγγελο,και τον μεγαλώσαμε μαζί.Πάντα φρόντιζα τη Στέλλα και τον γιό της,όπως είχα υποσχεθεί να κάνω...
Η γιαγιά μου τελείωσε την ιστορία της,και γύρισε το βλέμα της προς το παράθυρο.Είχε σκοτεινιάσει...Σαν να βγήκα από έναν βαθύ λήθαργο,κοίταξα κι εγώ προς τα εκεί,και σκούπησα τα δάκρυα που άθελά μου είχαν κυλίσει...
Τη κυρία Στέλλα τη ξέρω προσωπικά.Μένει στην Αθήνα με την οικογένεια του γιού της,γριά πλέον.Όμως ακόμα διαθέτει κάτι από την παλιά της ομορφιά.Την θυμάμαι πάντα να είναι μελαγχωλική και σιωπηλή,να παίζει εκείνη την αγγελική μελωδία στο πιάνο της...εκείνη τη μελωδία που γράφτηκε για εκείνη...Δε χρειάζεται να αναφέρω πως δεν παντρέφτηκε ποτέ...ο εγγονός της έχει τα πιο όμορφα μάτια που έχω δεί ποτέ στη ζωή μου,κι εκείνη...ακόμα και τώρα που είναι 85 χρονών,παίζει ακόμα ''το άρωμα της αγάπης''στο πιάνο της!
ΤΕΛΟΣ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Η ζωή μου είναι μια ανάμνηση...και η πένα...η λήθη της! | | | |
|
LADY KALAS
21-11-2008 @ 05:04 | Αφιερωμένο στη νέα μου φίλη,τη Φωτεινή.Ελπίζω να της άρεσε η ιστορία. ::hug.:: | | sweet kitty
21-11-2008 @ 05:06 | τέλειοοο!!!!
αν και το άργησες κάπως....
είναι υπέροχο...!!! ::hug.::
βλέπω με την κατάληψη έχεις χρόνο....!!
μπράβο κουκλίτσα μου.... ::kiss.:: | | agrafos
21-11-2008 @ 05:22 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Aris4
21-11-2008 @ 06:21 | Τι ηλιθιοι εμεις της γενιας μου , την καταληψη τη λεγαμε κοπανα ...
και περναμε απουσιες οι κοπανοι !!! ::scare.:: ::clown.:: ::kiss.:: | | Πριγκιπας
21-11-2008 @ 07:12 | Eίδα στο πάνω μέρος της σελίδας,τον τίτλο του τραγουδιού:''Per l'aroma d'amore'' κι απο κάτω...την αφιέρωση:''Για το κορίτσι με τα χρυσά μαλλιά''.Αφέθηκα στο ταξίδι της μουσικής,και στα όνειρα της αγάπης...όλα ήταν τόσο ήρεμα που ξέχασα τον πόλεμο,ξέχασα τα πάντα.
ΤΕΛΕΙΟ!!!!!! | | ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
21-11-2008 @ 09:25 | Γειά σου Αλεξάνδρα...παραμυθού ::laugh.:: | | Ταξιδιάρα Ψυχή
21-11-2008 @ 10:09 | Ανατρίχιασα.. Πόνεσα.. Δάκρυσα.. Διαβάζοντας την ιστορία σου Αλεξάνδρα μου.. Εννοείται πως είναι φανταστική! ::love.::
Μπράβο για ακόμη μια φορά.. ::hug.:: ::kiss.:: | | MARGARITA
21-11-2008 @ 11:03 | μπράβο σου.... ::hug.:: | | Nefeligeretis
22-11-2008 @ 07:07 | Μπράβο Αλαξάνδρα!
::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
