| |
| | Παραισθησεις |  | | |
Περιμένω ένα γνέψιμο,ένα κάτι
Μια ελάχιστη αναγνώριση της μοναξιάς και της αντοχής μου
Για ν’αντέξω πάλι τη διπλή μοναξιά της αιδιαίρετης σιωπής μου
Πάντα κουράζομαι απ’τη σιωπή ,απ’τις σκιές που σχεδιάζονται στο θλιβερό μου μάτι
Απ’τις χειρονομίες πάνω στο πρόσωπό μου
Απ’την ελάχιστη πνοή στο μέτωπό μου
Περιμένω ν’ανοίξει μιά πόρτα απο καιρό κλεισμένη
Περιμένω τον δικό μου ταξιδιώτη ή κάποιον ναυαγό
Μέσα σε τέτοιο διάκοσμο το φώς το αλαζονικό
Το φώς είναι μιά υπόσχεση αόριστη και θαμπή έστω πνιγμένη
Λίγο λίγο νιώθω την καρδιά μου να βαραίνει
Να χαμηλώνει επίσημα,αυστηρά
Μ’αυτήν την αίσθηση του ύψους και του βάθους αργόπρεπα και βουβά
Να καταβυθίζεται σιγά σιγά και να σωπαίνει
Μπορεί όλα τουτα να συμβαίνουν απ΄την αγρύπνια στη βάρδια,στη δουλειά
Κάποιοι κινδυνεύουν και πρέπει να τους σώσω ή πρέπει εγώ να σωθώ
Μη τάχατε δεν κινδυνεύουμε όλοι μας κάθε στιγμή; έτσι θαρρώ
Θαρρώ πως ποτέ δεν θα τελειώσει η σκάλα,σα ν’ανεβαίνω στα σκοτεινά
Θαρρώ πως η μοίρα προπορεύεται,πιο πέρα απο μάς,και μας κρατά απ’το χέρι
Καθένας τραβάει το δικό του δρόμο,δεν βλέπει πως του γνέφει ένα μάταιο αστέρι
Γιατί παραισθήσεις λοιπόν;μπορεί νάναι απ’τη μεγάλη μοναξιά
Που ζαλίζει το μυαλό μου απ’όλες τις μεριές
Μπορεί νάναι απ’τον έρωτα που φωτίζει τους δρόμους μου,χωρίς γωνίες και στροφές
Δρόμους πλατιούς όπως η θάλασσα,η καταγάλανη απλωσιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
oneirodromio
22-11-2008 @ 00:28 | Παραισθησεις
Απ’την ελάχιστη πνοή στο μέτωπό μου
::up.:: ::theos.:: ::up.::
Γραφεις εξαιρετικα!!!! | | Κακτίνα
22-11-2008 @ 00:53 | Θαρρώ πως ποτέ δεν θα τελειώσει η σκάλα, σα ν’ανεβαίνω στα σκοτεινά..., καλό!!! | | ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
22-11-2008 @ 01:25 | Περιμένω ν’ανοίξει μιά πόρτα απο καιρό κλεισμένη
Περιμένω τον δικό μου ταξιδιώτη ή κάποιον ναυαγό
Μέσα σε τέτοιο διάκοσμο το φώς το αλαζονικό
Το φώς είναι μιά υπόσχεση αόριστη και θαμπή έστω πνιγμένη
Ωραίο τετράστιχο ::up.:: | | Ναταλία...
22-11-2008 @ 03:24 | Θαρρώ πως η μοίρα προπορεύεται,πιο πέρα απο μάς,και μας κρατά απ’το χέρι
Καθένας τραβάει το δικό του δρόμο,δεν βλέπει πως του γνέφει ένα μάταιο αστέρι
Ακριβώς έτσι είναι ::yes.:: ::theos.:: ::kiss.:: καλό Σ/Κ | | TAS
22-11-2008 @ 06:07 | διαβάζεται, αργόπρεπα και βουβά . . | | mychoco
22-11-2008 @ 08:03 | Όμορφο!!
::up.:: ::up.:: ::hug.:: | | Ιππαρχος
22-11-2008 @ 12:56 | Μεγαλόπρεπη ποίηση.. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
