| |
| | Πότε θα κάνει Ξαστεριά… |  | | | "Το Δίκιο χρώμα δεν έχει, ούτε παρατάξεις. Μέσα μας είναι, γνώση Αληθινή, κι όχι από «παιδείες» και δόγματα φερμένο…" | | |
Από μικρό παιδί, κάπου το ’81, για την Εξέγερση του Πολυτεχνείου άκουγε. Για κείνη που φώτισε της Χούντας του ‘λέγαν τα σκοτάδια. Και για τη Χούντα. Που ήτανε λέει κάτι κακοί στρατιωτικοί που πήρανε την εξουσία από ένα καλό Γέρο. Το Γέρο της Δημοκρατίας. Που τον αγάπαγε ο λαός.
Μα εκείνοι τον ρίξανε με τα τανκς, με τους στρατιώτες, εκείνους που ο ρόλος τους να υπερασπίζουνε την πατρίδα και να πολεμάνε γι’ αυτήν ήταν. Και μετά κάτι παιδιά είπανε, κάποιοι φοιτητές ύστερα από έξι χρόνια δικτατορίας ξεσηκωθήκαν. Αν και μεγάλοι φαινότανε τότε στο παιδί που έβλεπε τις φωτογραφίες. Ο Γέρος, γέρος έμοιαζε μα και κείνοι ολόκληροι άντρες ‘φαντάζαν. Μακριά μαλλιά και μούσια είχανε.. Δεν ήτανε σαν τους συμμαθητές του..
Και τέλος πάντων ξεσηκωθήκανε και κλειστήκανε σε κείνο το κτίριο. Και είχανε και ένα ραδιόφωνο, που μια κοπέλα έλεγε «Εδώ Πολυτεχνείο!». Και μίλαγε για κάποια πράγματα που θέλανε. «Ψωμί, Παιδία, Ελευθερία», ζητούσαν εκείνα τα παιδιά.
Και αναρωτιότανε, καλά μα ψωμί;; Γιατί δε ζητούσαν κάτι πιο νόστιμο; Αφού ψωμί μπορούσες να πάρεις απ’ το φούρνο.. Και όλοι είχανε να φάνε.. Χμ…
Και κείνο κει το παιδεία..; Αφού φοιτητές ήταν, σε Πανεπιστήμιο, Πολυτεχνείο πώς το ‘λέγαν το κτήριο, είχαν κλειστεί.. Είχανε λοιπόν Παιδεία. Άσε που του φαινόταν και λίγο άσχημο αυτό. Τι να μεγαλώσει να τρέχει κάθε μέρα στο σχολείο, με κείνα τα βαρετά μαθήματα, με διαγωνίσματα, φροντιστήρια και όλα αυτά τα χαζά; Και να μη μπορεί να παίξει καθόλου..;
Όσο για το Ελευθερία.. Μα καλά το ’21 δεν ‘κάναν επανάσταση και γίναμε Ελεύθεροι; Αφού ‘φύγαν οι Τούρκοι που μας είχανε σκλάβους; Άρα Ελευθερωθήκαμε σκεφτόταν. Τι ελευθερία ζητάγαν..;
Και μετά έβλεπε στις φωτογραφίες εκείνους εκεί τους κακούς αστυνομικούς που χτυπάγανε τους φοιτητές. Μα και όλο τον κόσμο.. Και πυροβολούσανε κιόλα.. Γι’ αυτό ταράζονταν λοιπόν η γιαγιά του κάθε που έβλεπε αστυνομικό.. Όλοι αυτοί με τη μπλε στολή.. Πολύ κακοί άνθρωποι θα ήταν για να χτυπάνε μαθητές.
Σαν και κείνη τη δασκάλα που είχε στην πρώτη τάξη, που όταν έκανε φασαρία του χτυπούσε το χέρι με τη βέργα. Και τον χαστούκιζε, μέχρι που άλλαξε στην Τρίτη το σύστημα..
Α όχι ήξερε πως το ξύλο πονάει, και από κακούς γινόταν σαν και κείνη τη δασκάλα..
Και μετά έβλεπε τον κόσμο που μαζεύτηκε γύρω από το κτήριο, και φώναζε μαζί με κείνους που ήταν μέσα. Και τους έδινε φαγητό, γιατί δεν τους άφηναν να βγουν.. Και μετά εκείνοι οι κακοί στρατιωτικοί, φέρανε πάλι τα τανκς. Και Φώναζε η κοπέλα στο ραδιόφωνο, «Είμαστε αδέρφια σας, μη μας χτυπάτε..».
Βέβαια πώς μπορούσε να ‘ναι η κοπέλα αδερφή εκείνου του κακομούτσουνου, που έλεγε «Αποφασίζουμε και Διατάζουμε», που έμοιαζε με κακό Διευθυντή σχολείου, δεν καταλάβαινε…
Μα εκείνοι βάλανε μπροστά το τανκ και πέσανε πάνω τους. Και χτυπούσαν με τα τουφέκια. Και σκοτώθηκε πολύς κόσμος..
Από άοπλα παιδιά μια και κείνοι φοιτητές ήταν και όχι φαντάροι.. Και ‘θέλαν λευτεριά.. Βέβαια είχε μια απορία. Πώς θα κερδίζανε τη λευτεριά χωρίς τουφέκια; Αφού με πόλεμο τους είχανε διώξει τους Τούρκους, με καριοφίλια, με καράβια και πυρπολικά.. Μα μπορεί να ήτανε σαν το Χριστούλη και κείνοι, που έλεγε πως αν μας χτυπήσουν να γυρνάμε και το άλλο μάγουλο, και δεν άφησε το μαθητή του, τον Πέτρο(;), να βγάλει μαχαίρι, και κόλλησε το αυτί του σκλάβου των Ρωμαίων που έκοψε εκείνος… Ουφ μπέρδεμα δηλαδή..
Και σκοτώσανε λοιπόν τα παιδιά και μετά από λίγο τους είπανε πως έπεσε η Χούντα και όλα καλά. Και τους θυμόμαστε γι’ αυτό που ‘κάναν τότε. Που ξεσηκώθηκαν και έδιωξαν τη Χούντα…
Αυτά θυμόταν απ’ το δημοτικό για το Πολυτεχνείο. Α ναι και πως έχανε το μάθημα, πράγμα καλό!
Σιγά σιγά μεγαλώνοντας, και στο γυμνάσιο και στο λύκειο γινόταν «γιορτές». Λίγο πολύ τα ίδια, για τους φοιτητές, που όλο και πιο κοντά στην ηλικία του φαινόταν, αν και τι ρούχα ήταν αυτά μωρέ.;
Και πάλι τα τανκς, αν και λιγότερη εντύπωση του ‘κάναν. Μια και είχανε και έγχρωμη τηλεόραση στο σπίτι, οπότε εκεί να δεις μάχες και Ράμπο, και τανκς. Εκεί να δεις αίμα και σκοτωμούς. Αλλά πάντα οι καλοί Αμερικανοί τους κακούς Ρώσους, Βιετναμέζους, Ινδιάνους, και όποιον έβρισκαν τέλος πάντων, σκοτώναν. Και όχι όπως έγινε στο Πολυτεχνείο που οι κακοί νικήσαν.. Μα εντάξει δεν το πολυέψαχνε..
Και περνούσαν τα χρόνια. Και πιο πολύ λέγανε εκείνοι οι κύριοι οι δημοσιογράφοι, που για την ενημέρωσή του κόσμου μας μιλούσαν, για κάτι λέει «αναρχικούς» και κουκουλοφόρους που κάιγανε, και παίζανε ξύλο με τους αστυνομικούς (καλά αυτοί πάντα οι ίδιοι, στον ίδιο το ρόλο..). Και κάψανε λέει και το Πολυτεχνείο ολόκληρο..
Και πιο πολύ για τα επεισόδια μιλούσαν παρά για τους φοιτητές που σκοτώθηκαν. Και μαλώνανε κάτι παρατάξεις για το ποιοι ήταν μέσα. Και δεν αφήνανε λέει τους δεξιούς οι αριστεροί να καταθέσουν στεφάνι. Λες και δε θα τιμούσαν τη μνήμη των νεκρών, λες και αυτοί οι φοιτητές οι «δεξιοί» εκείνους τους άλλους σκοτώσαν.. Και μετά είπανε πως δε σκοτώθηκαν πολλοί εκεί. Μα κυρίως έξω. Και πάλι πιο λίγοι απ’ ότι νομίζαν αρχικά.
Και ύστερα είδε κάποιους που ήτανε τότε μικροί και μέσα στο Πολυτεχνείο, να παίρνουν εξουσία. Μέχρι και βουλευτές γινίκαν.. Και αντί να δώσουν Ψωμί, έγιναν κλέφτες.. Και παίρνανε του κράτους τα λεφτά..
Μονάχα μια φορά του είχε μείνει όλα εκείνα τα χρόνια, ένας καθηγητής τους το ‘87, μαθηματικός ήτανε, που τους μάζεψε στο αμφιθέατρο και τους μίλησε. Όχι έτοιμους λόγους και τέτοια. Που ήταν στην Αθήνα εκείνη την εποχή. Όχι, δεν ήτανε μέσα. Μα άκουσε, έζησε όσα έγιναν. Και τους τα είπε. Απλά και χωρίς μεγάλα λόγια. Ναι εκείνος, η μαρτυρία του, του έμεινε.. Μα ήταν μόνο ένας, μια φορά..
Και ύστερα περνώντας τα χρόνια πέρασε και κείνος στα ΤΕΙ στην αρχή. Και πήγαινε σε συνελεύσεις. Και μαλώναν αυτοί οι οργανωμένοι φοιτητές του ΚΚΕ με άλλους φοιτητές από άλλες παρατάξεις, λέγοντας κάτι για διαδικασίες συνέλευσης και δεν ξέρω και γω τι. Και ‘χάναν την ουσία.
Σα ρομποτάκια λέγανε το τροπάρι τους, μα λίγα ήταν εκείνα που αναφέρονταν στα ζητήματά τους. Κάτι για να μη συνδέεται η εκπαίδευση με την παραγωγή (και δηλαδή τι θα έμεναν άνεργοι;), κάτι για τον πόλεμο του Κόλπου το ’91 και Αμερικάνους σε μια συνέλευση που έγινε γιατί δεν είχανε βιβλία. Άσχετα δηλαδή.
Και θυμωμένοι οι άλλοι πάντα. Λες και είχανε καταπιεί κανένα σκαντζόχοιρο. Και όταν τους μιλούσες, όταν έλεγες μια διαφορετική άποψη, σε λέγανε διάφορα, άσχετα.. Να ο ένας φασίστας, ο άλλος δεξιός, ο άλλος του συστήματος.. Καλά ρε να μιλήσουμε για κείνα που μας νοιάζουν ήρθαμε. Όχι να μη μας αφήνετε εσείς και να λέτε μόνο εκείνα που έχετε στο κεφάλι σας τους έλεγε.
Τίποτα, το τροπάρι τους αυτοί. Και πήγε λοιπόν με τους άλλους που τουλάχιστον είχανε πιο χρήσιμα, πιο άμεσα πράγματα να πούνε και να συζητήσουν ,και δε μιλάγανε με λέξεις ξενόφερτες, που μοναχά εκείνοι καταλάβαιναν.
Και γινότανε οι γιορτές για το Πολυτεχνείο, μα αφού πηγαίνανε εκείνοι οι περίεργοι, και είχανε και ταραχές με τους αναρχικούς, ε σιγά μην ασχοληθεί. Πήγαινε σε άλλα συλλαλητήρια. Σαν και κείνο για τη Μακεδονία ας πούμε. Και ναι συμμετείχε σε καταλήψεις μα με ζητήματα που τους ενδιέφεραν. Εδώ θέλανε οι ιδιωτικές σχολές να τους πάρουνε τα επαγγελματικά δικαιώματα, και λέγανε οι άλλοι να βγάλουνε ψήφισμα για τον Κόλπο και τον Πόλεμο των Αμερικάνων. Ρε μια μανία.
Μα θα μου πεις Ρωσοκίνητοι ήταν, όπως λέγανε οι τηλεοράσεις και οι εφημερίδες, οπότε τι περιμένεις. Σαν και κείνους τους Κομμουνιστές που όπως τους είχανε πει, συμφώνησαν με τον Τίτο να του δώσουνε τη Μακεδονία αν νικούσαν στο αντάρτικο..
Μα που να τους τα πεις, φασίστα θα σε λένε, εκείνοι που φασιστικά φέρονταν. Όλα με ταμπελίτσες τα λέγανε.. Σαν να τους είχανε μάθει ένα τροπάρι (σαν και κείνο που λέγανε οι παπάδες), και το παπαγάλιζαν. Μα μια και δεν ήταν ποτέ καλός στην παπαγαλία, σημασία δεν τους έδινε.
Ακούς εκεί να λένε, πως τώρα χτυπάνε τον Κόλπο οι Αμερικάνοι το ’91, και μετά θα χτυπήσουν εμάς. Καλά ναι τα Αμερικανάκια βλάκες ήταν, μα όχι κι έτσι. Είπαμε μωρέ.. Εδώ Βαλκάνια είναι, εμείς κανονίζουμε τα δικά μας.
Καλά με το που έπεσε η Σοβιετική Ένωση και φανήκανε αυτά που γινόταν εκεί μέσα, ποιος έδινε σημασία στους άλλους. Μια έδρα στις εννιά παίρνανε πια, κι αυτή με το ζόρι.
Οπότε ασχολήθηκε και κείνος με τα φοιτητικά με μια «σοβαρή» παράταξη, πάντα με γνώμονα εκείνα που τους απασχολούσαν. Και άσχετα με ιδεολογίες. Η πράξη τον ενδιέφερε. Μόνο να που θα ‘θελε να είχαν και κάτι σοβαρό, κάτι πέρα από τα συνηθισμένα να μιλήσουν στις συναντήσεις. Όχι όμως για κείνα τα στεγνά, τα κολλημένα, των άλλων..
Και περνούσανε τα χρόνια, και κερδίζανε τις πιο πολλές φορές αυτά που θέλανε απ’ τους δικούς τους αγώνες, για κείνα που σημαντικά ήταν τότες. Απ’ τις καταλήψεις. Μα πάντα προσέχανε τα κτίρια, δεν ήτανε σαν τους και καλά «αναρχικούς».
Και με καθηγητές τα έβαζαν, και υπουργούς ρίξανε, και νόμους αλλάξαν. Μα μιλώντας για αυτά που τους ενδιαφέρανε και όχι για θεωρίες..
Και ποιο Πολυτεχνείο τότε. Απλά κλείνανε τη σχολή κι όλα καλά… Την κάνανε για τα σπίτια τους οι πιο πολλοί που ήταν από κοντά, εκείνος επιτέλους κοιμόταν σαν άνθρωπος μια και φοιτητής ήταν, μέχρι το απόγευμα, και μπορούσε να βγει κανονικά το βράδυ..
Πάντως κάτι δεν του πήγαινε καλά με όσους ανακατεύονταν με τα συνδικαλιστικά. Όλο με το συμφέρον τους, με τη βόλτα, με γκόμενες, και τίποτα παραπέρα. Και εντάξει είπαμε να μην έχουνε ακαταλαβίστικη και σκουριασμένη ιδεολογία, μα καμιά ιδεολογία..;
Και περνούσαν τα χρόνια και τέλειωσε και με τη σχολή στα ΤΕΙ και έδωσε εξετάσεις μια που ήθελε να συνεχίσει, και πέρασε Πανεπιστήμιο..
Έλα όμως που τελείωσε η αναβολή και έπρεπε να πάει στρατό.. Όταν του λέγανε να πάει παλιά στο στρατό, να κάνει «καριέρα», ούτε να το σκέφτεται δεν ήθελε. Ακούς εκεί να ξυπνάει έξι το πρωί..! Έλεος δηλαδή! Και τώρα πώς στο καλό θα το ‘κανε..;
Πήγε πάντως. Πριν πάει είχε προετοιμαστεί, ότι θα ακούσει ότι πιο χαζό μπορεί να φανταστεί του είπαν. «Εκεί που τελειώνει η λογική, αρχίζει ο στρατός», μα να μην ανησυχεί, μια και άλλαξαν τα πράγματα, «κολλέγιο» έγινε.. Δεν τους πολύπίστευε, μα πήγε προετοιμασμένος. Αν και το ξύπνημα θα ‘ταν ζόρι..
Και είδε.. Τη βλακεία σ’ όλο το μεγαλείο της.. 26 χρονών πήγε, φοιτητής Πανεπιστημίου τώρα πια, και να ‘χει κάτι 19χρονα με μια σαρδελίτσα (βαθμός δεκανέα), που γινήκαν και καλά υπαξιωματικοί, να του λένε «εδώ θα γίνεται άνδρες..». Αν και στην πλάκα τους είχε πάρει τους πιο πολλούς, Όμωςκάτι τον χάλαγε μέσα του.. Πολύ.
Αυτό το αίσθημα της αδυναμίας να αντιδράσει, έστω και λέγοντας τη γνώμη του, στον παραλογισμό που τον τριγύρναγε, που να τον πνίξει απειλούσε.. Ποιο Πολυτεχνείο τότε..
Πώς να βγει και η άλλη μέρα, πώς να περάσει ο καιρός.. Και πήγε και σχολή δοκίμων, και άλλα παλαβά, παρά-λογα εκεί. Και μετά το ίδιο. Εκατομμυρίων υλικά, νοσοκομεία ολόκληρα σε αποθήκες να σκουριάζουν. Υλικά του ’50 με το χεράκι της Αμερικάνικης βοήθειας, μαζί με σύγχρονα μηχανήματα του ’95. Ένα μπάχαλο γενικά. Και να μην μπορεί να πει κουβέντα. Ναι υπήρχαν και σωστά άτομα, μα τόσο λίγα.. Που κι αυτοί να φύγουν από κει ‘θέλαν ουσιαστικά..
Και τέλειωσε κι αυτό, μετά από 23 μήνες. Εκεί που στα όρια είχε φτάσει.. Και πήγε να τελειώσει τη σχολή. Μοναχά που τώρα κάτι πάθαινε όταν άκουγε για «εξουσίες». Πήζει έλεγαν το μυαλό σαν πας φαντάρος.. Ναι το δικό του έπηξε, κατάλαβε στο πετσί του πως κάτι πάει στραβά σ’ αυτόν τον κόσμο. Πως όλο το σύστημα χωλαίνει. Το ήξερε και πριν, μα το ‘χε νιώσει πολύ έντονα πια..
Στη σχολή του πάλι με τα συνδικαλιστικά ασχολήθηκε. Είχε πια σαν αρχή να μην κάθεται να κριτικάρει και να γκρινιάζει απλά για τα κακώς κείμενα. Αλλά να είναι μέρος των γεγονότων και να αλλάξει ότι μπορεί.
Μαζί με συμφοιτητές που απ’ όλα τα κόμματα προέρχονταν, που τα κόμματα και τους κομματάρχες σιχαθήκαν την έφτιαξαν την παράταξη. Μια έδρα παίρνανε, όχι παραπάνω, μα μπορούσαν να μιλήσουν, να έχουν λόγο και ψήφο για κείνα που στη σχολή γινόταν. Και πάλι υπήρχαν εκείνοι οι αριστεροί, που πάλι λίγο πολύ τα ίδια λέγαν.. Καλά δεν είχαν βαρεθεί μωρέ..;
Έλα όμως που υπήρχαν διαφορές. Δεν ήταν σαν τους άλλους με οργάνωση κομματική. Σχήματα είχαν που με δημοκρατικό τρόπο και όχι με γραμμές τις αποφάσεις παίρναν.
Μα και η κοινωνία είχε αλλάξει. Προς το χειρότερο όμως. Οι και καλά σοσιαλιστές του ’99, πιότερο σαν οικονομολόγοι και μάλιστα αποτυχημένοι φαινόταν πλέον. Και σκέτο ληστές φάνταζαν. Η «ένωση» η Ευρωπαϊκή, ο «Πλανητάρχης» ο «καλός», ο «νικητής» του ψυχρού πολέμου, όλο και πιο απάνθρωπος έμοιαζε.
Και άρχισε να συνειδητοποιεί, πως η Σοβιετική Ένωση, ναι μπορεί να είχε πολλά στραβά, μα είχε και ένα καλό μεγάλο. Την ισορροπία κράταγε. Και οι άλλοι ‘δίναν και κάνα ψίχουλο στο λαό, όχι για τίποτα άλλο, μα για να μη δελεαστούμε και ακούμε και ‘μεις τους Κομουνιστές..
Μα εκεί οι μάσκες άρχισαν να πέφτουν. Όλο και πιο πολύ δουλειά, όλο και πιο πολύ λιτότητα, όλο και πιο πλούσιοι οι καρχαρίες των επιχειρήσεων, όλο και πιο πολύ αδικία.
Βέβαια όχι τόσο πολύ που να φαίνεται ιδιαίτερα έντονα τότε. Απλά είχε μάθει πως η εξουσία τους, μόνο το καλό του δεν ήθελε, παρά το δικό της καλό να συντηρήσει. Και άρχισε να βλέπει τα ψιλά των εφημερίδων, των «νέων» της τηλεόρασης, περιοδικά ανεξάρτητα απ’ τα μεγαλοεκδοτικά συμφέροντα..
Και ακόμα ψιλοτσακωνόταν με τους άλλους τους αριστερούς που πάλι τα δικά τους λέγαν στις συνελεύσεις. Καλά μωρέ τώρα θα κάνουμε στη συνέλευση ολόκληρο θέμα πως σας την είπε ο Πρύτανης γιατί γράφετε συνθήματα στους τοίχους; Ε καλά δεν ξέρετε πόσο κάνει να τους βάψει; Και να κάνατε καμιά όμορφη εικόνα, κάνα γκράφιτι, πάει στο καλό, μα αυτό είναι το θέμα; Ή τα χάλια της σχολής που δεν έχουμε βιβλία κι αμφιθέατρα; Που οι καθηγητές είναι οι πιο πολλοί «Ιπτάμενοι». Που έρχονται μια δυο μέρες με το αεροπλάνο στην επαρχία, μας τρέχουνε στο μάθημα και μετά μην τους είδαμε. Αφού έχουν και ιατρεία στις μεγαλουπόλεις; Και τόσα πάλι πρακτικά που μας απασχολούσαν.. Βιβλία, διδασκαλίες, μαθήματα που σε κομμάτια χωρίζονταν για να έρθουνε και άλλοι καθηγητές, έδρες να καταλάβουν..
Και τότε ήρθε εκείνο που σαν σταγόνα ξεχείλισε το ποτήρι της ανοχής για την «εξουσία». Που του έδειξε ξεκάθαρα πως το άδικο κυβερνά. Πως οι πλούσιοι, και οι κυβερνώντες μονάχα τα καλά και συμφέροντα της τσέπης τους κοιτάνε. Πως το δίκιο είναι μοναχά σαν τους συμφέρει. Αλλιώς…
Αλλιώς, ο Πόλεμος. Στη Γιουγκοσλαβία. Η αδικία σ’ όλο το μεγαλείο της.. Εκείνο το χαστούκι που τα μάτια του άνοιξε.. Που είδε πέρα απ’ όσα οι «δημοσιογράφοι» και οι τηλεοράσεις, και όλοι εκείνοι οι ψεύτες και ξεφτιλισμένοι εκεί μέσα λέγανε..
Τότε που πέσανε οι μάσκες.. Και άλλαξε κάτι μέσα του. Στον τρόπο που έβλεπε τα πράγματα. Και που σκεφτόταν ακόμα.. Όλα εκείνα που σαν μικρά του παζλ κομμάτια είχε, έφτιαξαν μια εικόνα.. Αυτή του κακού, της απληστίας, που τον κόσμο κυβερνά..
Είχαν συνέλευση εκείνες τις μέρες. Και τα παιδιά, οι παλιοί «αντίπαλοι» ήταν έξω. «Θέλω να σας ζητήσω μια συγνώμη τους είπε..». Με απορία τον κοίταξαν.. «Να εσείς τα λέγατε απ’ το ’92, μα εγώ, εμείς να καταλάβουμε δεν μπορούσαμε.. Βέβαια ήταν και ο τρόπος που το λέγατε, εκείνος που μιλούσε μόνο στην καρδιά ή μόνο στο μυαλό. Εκείνη η λογική, που με αξιώματα και όχι με γνώσεις μιλούσε. Και τώρα τους βλέπουμε ποιοι αλήθεια είναι. Τώρα που ο πόλεμος και τη δικιά μας γειτονιά χτύπησε..». Αμήχανοι εκείνοι, μια που θα ‘θελαν να μην είχε γίνει έτσι, μα στα μάτια όλων τους η κατανόηση.
Εκείνη τη χρονιά έγινε εκδήλωση και πορεία για το Πολυτεχνείο..
Ήταν η πρώτη χρονιά που πήγε..
Αριστεροί, δεξιοί, κεντρώοι, φοιτητές, εργάτες, οικοδόμοι, καθηγητές,. Όλοι μαζί, χωρίς χρώματα, σαν Άνθρωποι που το Δίκιο καταλάβαιναν και ζητούσαν, ήταν στην πορεία. Πρωτόγνωρο για επαρχιακή πόλη. Και ομάδες περιφρούρησης. Και οι αστυνομικοί μαζί, αμήχανοι, με σκυμμένα κεφάλια. Λες και το κάναν αγγαρεία εκείνη τη μέρα..
Και φώναζαν το «παλιό» εκείνο σύνθημα. «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία». Το τόσο επίκαιρο κι ας είχαν περάσει τα χρόνια.
Μια και το Ψωμί τους έπαιρναν τα «αφεντικά», την Παιδεία να διαλύσουν ήθελαν οι «ειδήμονες», όσο για Ελευθερία… Πιο καλά να ‘ταν των Τούρκων σκλάβοι, παρά των Οικονομολόγων και των Δωσίλογων, των ξεπουλημένων στους ξένους. Γιατί τον κάθε εχθρό που κατοχή στην χώρα σου κάνει, που σκλάβο σ’ έχει, τον βλέπεις. Εύκολο να τον πολεμήσεις είναι.. Μα τον τάχατες «δικό» σου..; Το έβλεπε και κείνος και όλοι τους καθαρά. Πόλεμο είχανε..
Γι’ αυτό και όλοι τραγουδούσανε..
Πότε θα κάνει Ξαστεριά…
Και από τότε, το τραγούδι, μα και το πολυτεχνείο μέσα του είναι. Όλο και πιο πολύ κάθε μέρα…
Όσο για κείνους, που τότε στο σκοτάδι μιας άλλης Χούντας, κι όχι «κοινοβουλευτικής» αντισταθήκαν...
Αθάνατοι...!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 25
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | Ότι μπορεί κανείς να ονειρευτεί δεν είναι ποτέ χαμένο | | | |
|
oneirodromio
22-11-2008 @ 04:02 | Το Δίκιο χρώμα δεν έχει, ούτε παρατάξεις. Μέσα μας είναι, γνώση Αληθινή, κι όχι από «παιδείες» και δόγματα φερμένο…"
::up.:: ::yes.:: | | Νεφελοβάτης
22-11-2008 @ 04:05 | Τριανταπέντε χρόνια και πέντε μέρες μετά.. Σαν να ‘ταν χθες, μια και οι αγωνίες, τα αιτήματα ίδια είναι.. Μια άλλη προσέγγιση, πιο απλή πιο ανθρώπινη. Μια πορεία της σκέψης μες το χρόνο. Εκείνης που προσπαθεί τα δεσμά να σπάσει που οι δεσμοφύλακες και οι άρχοντες της επιβάλουν.
Ο αγώνας που συνεχίζεται, μ’ άλλη ένταση ίσως. Πιο σφοδρός μπορεί να ‘ναι τώρα, μια που μέσα μας γίνεται. Ο αγώνας να διατηρήσουμε τη λευτεριά στη σκέψη μας. Να αντισταθούμε σ’ ένα σύστημα που να μας καταπιεί θέλει. Με ένα όπλο απόλυτο.
Με την παραίτηση, την αδιαφορία, την απομόνωση.
Μα υπάρχει αντίσταση, και θα υπάρχει όσο υπάρχει Λόγος, Σκέψη και Λογική..
| | TAS
22-11-2008 @ 05:12 | ::angel.:: βάστα μικρό καλάθι . . | | rock sugar
22-11-2008 @ 06:46 | σαν να βρίσκεσαι στο μυαλό μου.. και στις εικόνες που δεν θέλω ποτέ να δω.. με ανατριχιάζεις... και με κάνεις να σκέφτομαι .. ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι σαν εσένα... ακόμα. ::theos.:: | | agrafos
22-11-2008 @ 07:10 | εστω λογος σκεψη | | kin
22-11-2008 @ 14:34 | Καλησπέρα σας!
Μωρέ ξαστεριά κάνει συνεχώς...
Αλλά για να την δούμε, πρέπει να κοιτάζουμε στον ουρανό, κι όχι να 'χουμε το κεφάλι σκυμένο.
Οπότε, συνέχισε ως έχεις, να γυρνάς μες την ζωή με το κεφάλι ψηλά κι ας τους να σέρνονται, εκείνους που μας λένε να κοιτάμε κάτω μη σκοντάψουμε... | | Αγνή
23-11-2008 @ 00:46 | Εσύ που μιλάς γιά Λόγο, Σκέψη και Λογική..
χρησιμοποίησέ τα κι άλλο
αντί να δικάζεις ασυνείδητα.
| | mantinada
24-11-2008 @ 06:57 | Άργησα λίγο να σου γράψω αλλά γνωρίζεις για ποιο λόγο συνέβη αυτό ::blush.::
Τώρα όμως είμαι εδώ και ξεκινάω...
Είναι μοναδικός ο τρόπος με τον οποίο ζωντανεύεις γεγονότα της Ιστορίας μας, παρελθόντων ετών αλλά και του παρόντος...
Της Ιστορίας που μας έμαθαν στα σχολεία όταν παιδιά ήμασταν αλλά κι εκείνης που κάθε μέρα οι ίδιοι γράφουμε στην πορεία της ζωής μας πάνω σ' αυτό τον πλανήτη...
Κι έτσι, μέσα από τη δική σου οπτική, μπορούμε κι εμείς να ξεδιαλύνουμε όσα συγκεχυμένα μέσα μας έχουμε...
Θα συμφωνήσω με το Γιώργο και θα σου πω ακόμα κάτι,
(στο είπα και χθες βράδυ, θυμάσαι;)
τα μάτια σου μπορούν και βλέπουν στο σκοτάδι όχι γιατί συνήθισαν να βρίσκονται σ' αυτό... Όχι...
Βλέπουν για να μπορούν το δρόμο να βρουν, εκείνον που οδηγεί στο Φως...
Και για να οδηγήσουν όλους εκείνους που σκουντουφλάνε στην πορεία της ίδιας αναζήτησης...
Ευχαριστώ που υπάρχεις...
Ήρθε όμως η ώρα να "παρεκτραπώ" λιγάκι...
Και, νομίζω, δε θα φταίω γι' αυτό...
Αφορμή "παρεκτροπής" λοιπόν ένα από τα σχόλια που δέχθηκες, εκείνο της "Αγνής".
"Δικάζεις..." λέει "...ασυνείδητα"
Μάλιστα...!!!
Συνείδηση λοιπόν και ασυνειδησία...
Ο ορισμός της συνείδησης λέει :
1. η άμεση αντίληψη που έχει το υποκείμενο για τις
ψυχικές ενέργειές του (αντιλήψεις, σκέψεις, επιθυμίες), που εκπορεύονται από αυτό και που με την απήχησή τους επιστρέφουν σε αυτό, επίγνωση, συναίσθηση.
2. κατάσταση στην οποία βρίσκεται ένα άτομο, όταν έχει
πλήρη λειτουργία των αισθήσεων και πνευματική διαύγεια.
3. η σαφής γνώση που έχει το υποκείμενο για τον εαυτό του και για τον κόσμο που το περιβάλλει και από τον οποίο μπορεί να αντιδιαστέλλεται.
4. η γνώση που επιτρέπει στο άτομο να διακρίνει το ηθικά καλό από το ηθικά κακό, να ελέγχει τις πράξεις του και να
αναλαμβάνει την ευθύνη γι΄ αυτές.
5. το συναίσθημα του καθήκοντος που εκφράζεται έμπρακτα σε κάποια επαγγελματική συνήθ. δραστηριότητα του ατόμου.
6. η συναίσθηση της προσωπικής ένταξης σε ένα χώρο ή σε ένα σύνολο και της ευθύνης που προκύπτει από αυτή.
Ειλικρινά τώρα "Αγνή", πιστεύεις ότι όλα τα παραπάνω δεν τα διαθέτει ο "Νεφελοβάτης" παρά τα όσα διάβασες στο κείμενό του;
Μήπως θα 'πρεπε να διαβάσεις μερικά δικά του ακόμα κείμενα ώστε να έχεις μια πιο εμπεριστατωμένη άποψη; Κι όταν λέω "εμπεριστατωμένη" εννοώ φυσικά και το να υποστηρίξεις την άποψή σου αυτή με επιχειρήματα και όχι απλά να μιλάς για "δικαστές" και "δικαζόμενους".
Άσε που περισσότερο με "μάρτυρα" θα παρομοίαζα το Θοδωρή και όχι με "δικαστή" καθώς αυτό που κάνει μέσα από το λόγο του είναι να αναλύει γεγονότα, μέσα από το πρίσμα της δικής του εκτίμησης σαφώς, αλλά χωρίς τη δυνατότητα να καταδικάσει ή να αθωώσει τους υπαίτιους αυτών (αν και είμαι σίγουρη πως πολύ θα το 'θελε κάποιες φορές)...
Δικαστής είναι εκείνος που, αφού θα ακούσει εκείνη τη γνώμη του μάρτυρα, θα αποφασίσει τελικά για τις ποινές...
Στην προκειμένη περίπτωση ποιός;
Η κρίση δική σας...
Την καλησπέρα μου και συγγνώμη για το μέγεθος του σχολίου...
| | Αγνή
24-11-2008 @ 22:51 | Μαντινάδα.
Αλήθεια δεν βλέπεις πως ούτε εσύ τα διαθέτεις;
Με ξέρεις και παίρνεις θέση; Και γιατί σε αφορά;
Ο Νεφελοβάτης έχοντας πλήρη έλλειψη πληροφοριών,
έβγαλε και ανακοίνωσε δημόσια κάποια συμπεράσματα αίσχους.
Τι να τις κάνετε τις φιλοσοφίες σας περί ηθικής και συνείδησης!!!
όταν οι ίδιοι τολμάτε να δικάζετε αγνώστους;
Στα σκουπίδια πετάξτε τα κείμενά σας. | | kin
25-11-2008 @ 03:02 | Το αν κάτι είναι προιόν λογικής, δεν ορίζεται από στρατόπεδα, αλλά από το αν έχει ακολουθηθεί η ορθή διαδικασία, η οποία είναι η χρήση του λόγου και της σκέψης δια της διεξαγωγή εύλογων συμπερασμάτων.
Η Μαρία είδε, ένα δημόσιο σχόλιο, σε ένα δημόσιο χώρο, επί ενός δημοσίου κειμένου και θεώρησε ότι είναι αντικείμενο δημοσίου διαλόγου, διότι άλλως θα ήταν παρά τον λόγο, το να κατατεθεί δημοσίως ένα σχόλιο το οποίο θα ήταν καθαρά προσωπικής φύσεως.
Δεδομένου λοιπόν ότι το κείμενο του Θοδωρή εκτίθεται δημόσια και ότι επίσης ασχολείται με ζητήματα που αφορούν αμμέσως όλους εμάς, είναι λογικό ότι ο κάθε ένας από εμάς δικαιούται να θεωρεί ότι τον αφορά και όχι μόνο δικαιούται, αλλά και οφείλει να έχει λόγο επί του κειμένου αλλά και επί του σχολιασμού του.
Έτσι λοιπόν, με βάση την λογική, δηλαδή την συνεργασία λόγου και σκέψης, βγαίνει το εύλογο συμπέρασμα ότι η Μαρία, δια του σχολίου της σχολιάσε ένα κείμενο που την αφορά καθώς και ένα σχόλιο επί του κειμένου αυτού. Το γεγονός ότι το σχόλιο ήταν επί ενός κειμένου που την αφορά, το κάνει αυτομάτως να την αφορά και το σχόλιο αυτό το ίδιο.
Ακριβώς με την ίδια λογική λοιπόν "ανακατεύομαι" κι εγώ, διότι θεωρώ ότι το κείμενο αυτό με αφορά άμεσα, άρα με αφορά και κάθε δημόσιο σχόλιο επί αυτού.
Έτσι συνεχίζοντας λοιπόν και εξακολουθώντας να πράτω αυτό που΄ορίζει την λογική, δηλαδή να χρησιμοποιώ τον λόγο και την σκέψη για την διεξαγωγή εύλογων συμπερασμάτων, διαπιστώνω, ότι η Μαρία σε αυτό της το σχόλιο, όχι μόνο δεν πήρε θέση είτε κατά είτε υπέρ κάποιου αλλά αντιθέτως πήρε θέση μόνο επί του κειμένου και επί του σχολίου.
Τι πιό λογικό άλλωστε?
Από εκεί και έπειτα, ο καθένας δικαιούται να έχει την άποψη του, αλλά εάν θέλει αυτή να θεωρείται λογική, τότε θα πρέπει να παραθέτει τον λόγο και την σκέψη που δημιούργησαν την άποψη αυτή, διότι άλλως, η ανακοίνωση ότι ο Χ "έχοντας πλήρη έλλειψη πληροφοριών,
έβγαλε και ανακοίνωσε δημόσια κάποια συμπεράσματα αίσχους." χωρίς να εξηγεί σε ποιά σημεία του κειμένου διαπιστώνεται αυτή η ανεπάρκεια πληροφοριών και χωρίς να παραθέτει τον λόγο και το σκεπτικό που θα μας οδηγήσουν να συμπεράνουμε ότι τα συμπεράσματα του κειμένου, είναι συμπεράσματα αίσχους, δεν θα είναι τίποτα άλλο από μία παρά τον λόγο ανακοίνωση.
Φιλοσοφία, είναι η εγγύτητα προς την σοφία, η οποία σοφία είναι η γνώση γνωστών και αγνώστων,(οπότε και ανέφικτη) άρα η φιλοσοφία είναι η τάση ανάγνωσης και κατανόησης του αγνώστου ώστε αυτό να γίνει πιά το γνωστό μας.
Δεδομένου λοιπόν ότι η φιλοσοφία είναι κατάσταση, δεν δύναται να είναι περί ηθικής και συνείδησης.
Τα συμπεράσματα της ίσως, η χρήση της ίσως, αλλά όχι η ίδια η φιλοσοφία.
Άρα λοιπόν, εφόσων η φιλοσοφία δεν δύναται να είναι περί ηθικής και συνείδησης, δεν μπορεί να ορίζει την απαιτούμενη τόλμη που χρειάζεται προκειμένου κανείς να δικάσει.
Επίσης, σε μιά δίκη, δεν δικάζεις πρόσωπα. Η δίκη, απονέμει δίκαιο. Απονέμει δηλαδή στον καθένα το δικό του. Ότι αυτός παρήγαγε. Καλό ή κακό.
Άρα λοιπόν, σε μιά δίκη, ο όποιος δικάζει, οφείλει να εξακριβώσει τι έχει παράγει ο καθείς, σχετικά με το επιδικαζόμενο θέμα και να του απονέμει το δικό του.
Δηλαδή ακριβώς ότι έκανε ο Θοδωρής στο κείμενο αυτό, αν και θα μπορούσε να είναι λίγο πιό αναλυτικός σε ότι αφορά τα στοιχεία και τις αποδείξεις του τι παρήγαγε ο καθένας απ'όσους ανέφερε σε αυτή την ιστορική αναδρομή των τριάντα χρόνων, μόνο που θα έπαιρνε καμια χιλιάδα σελίδες για να παραθέσει όλα τα στοιχεία και τις αποδείξεις, οπότε ως φαίνεται, για οικονομία χώρου, χρησιμοποίησε κάποιες προγενέστερες δικαστικές αποφάσεις και με βάση αυτές, στην ουσία απλά κατέγραψε και δεν δίκασε.
Τελειώνοντας λοιπόν, και δεδομένου ότι το όλο σχόλιο ήταν παρά τον λόγο , το να καούν τα κείμενα τους στην πυρά, θα ήταν αν μη τι άλλο κι αυτό, παρά τον λόγο. | | mantinada
25-11-2008 @ 05:26 | Την καλησπέρα μου και πάλι λοιπόν...
Λυπάμαι "Αγνή" που το πήρες τόσο προσωπικά το θέμα, ειλικρινά.
Πίστεψέ με, αν είχα σκοπό να κάνω κάτι τέτοιο θα σου έλεγα απλά "Αγνή λες βλακείες" και δεν θα το έκανα ποτέ δημόσια καθώς δε μου το επιτρέπουν οι Αρχές και η Συνείδησή μου. Εφόσον θα ήμουν της άποψης αυτής θα δεχόσουν κάποιο προσωπικό μου μήνυμα ώστε να στην κάνω γνωστή.
Το μόνο που ήθελα ήταν να υπερασπιστώ τη δική μου ιδεολογία λοιπόν, η οποία τυγχάνει να συγκλίνει μ' εκείνη του "Νεφελοβάτη", και η οποία δεν ασπάζεται πολιτικές παρατάξεις και χρώματα διαφόρων ειδών.
Δε σε γνωρίζω και γι' αυτό δε θα μπορούσα να σε κρίνω. Το μόνο που θα μπορούσα να κάνω ίσως, μιας και βρίσκομαι σ' αυτόν εδώ τον ιστότοπο, είναι κάποιο σχόλιο πάνω σε δικά σου κείμενα, χωρίς ποτέ όμως να εμπλέξω τον άτομο που βρίσκετε πίσω από το παρωνύμιο "Αγνή"...
Αυτό θα ήταν ανήθικο κατά την ταπεινή μου άποψη. Και, να είσαι σίγουρη, ποτέ δε θα σε παρότρυνα να πετάξεις στα σκουπίδια όσα γράφεις όσο άσχημη εντύπωση κι αν μου έκαναν...
Σε αντίθεση με τα όσα υποστηρίζεις όμως καταφέρεσαι ΚΑΙ εναντίον μου, εσύ που δε σε γνώρισα ποτέ. Να υποθέσω πως επόμενος στη σειρά για ...τη χωματερή θα είναι ο "kin";
Γνώμη μου είναι πως, από τη θέση που κατέχει ο καθένας στην "κοινότητα" των Στίχων, δικαίωμα έχουμε να κρίνουμε, καλοπροαίρετα πάντα, τις δημιουργίες του εκάστοτε μέλους και όχι το ίδιο το μέλος. Δυστυχώς στο σχόλιό σου προς το "Νεφελοβάτη" δεν διέκρινα την καλοπροαίρετη εκείνη διάθεση στην οποία αναφέρομαι οπότε και τόλμησα να εκφέρω άποψη, ως Ελέυθερο άτομο, όπως άλλωστε κι εσύ το έκανες πριν από εμένα. Δε μπορώ να κατανοήσω τους λόγους εκείνους που δε θα μου επέτρεπαν κάτι τέτοιο...
Τα συμπεράσματα αίσχους για τα οποία μιλάς επίσης δε μπορώ να τα κατανοήσω. Κι αυτό γιατί το κείμενο περιγράφει την πορεία ενός παιδιού που έχει να αντιμετωπίσει γεγονότα ιστορικά, πληροφόρηση και παραπληροφόρηση, Παιδεία και παραπαιδεία, και τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει όταν καταφέρνει επιτέλους να "φιλτράρει" όλα αυτά φτάνοντας στο σήμερα.
Αν τα συμπεράσματα κάποιου είναι άλλα από τα δικά σου αυτό δε σημαίνει απαραίτητα πως τα δικά σου είναι σωστά και τα δικά του λάθος, ή και το αντίστροφο...
Σε μια τέτοια περίπτωση ο Διάλογος είναι εκείνος που κάνει τη διαφορά. Ο εποικοδομητικός Διάλογος όμως και όχι η "ανταλλαγή πυρών" εν μέσω ύβρεων και ουρλιαχτών...
Κάτι το οποίο σου ζήτησα, αν θυμάμαι καλά, λέγοντάς σου πως, ειδικά όταν διαφωνείς με κάτι, καλό είναι να τεκμηριώνεις αυτή σου την άποψη.
Δεν είμαι φιλόσοφος "Αγνή", κι ούτε επιδιώκω να γίνω. Είμαι όμως Ελεύθερη και την ελευθερία μου αυτή θα μπορούσα να την έχω στερηθεί δίχως τις θυσίες γνωστών και αγνώστων Ηρώων της Ιστορίας του Γένους μας. Δε θα κλείσω τα μάτια λοιπόν, θα αναζητώ την Αλήθεια όσο θα αντέχω να το κάνω... Και όταν θα το κρίνω απαραίτητο θα την υποστηρίζω με όσο σθένος διαθέτει η μικρή και ταπεινή Ψυχή μου, ακόμα κι αν υπάρξουν κάποιοι που θα με κρίνουν ως "ασυνείδητη". Για να αξίζω να λέγομαι Ελεύθερη...
...........................................................................................
Να είσαι καλά Γιώργο!
Καλό σας απόγευμα... | | Μοιάζω μ'εσένα
25-11-2008 @ 12:55 | Απόλυτα με μαντινάδα και με την αυθεντία του Νεφελοβάτη..... | | Νεφελοβάτης
25-11-2008 @ 13:38 | Μια σειρά από σκέψεις, από συναισθήματα, μια αναζήτηση, ήταν αυτό το γραπτό.. Μια πορεία, όχι σε λεωφόρους, μα σε μονοπάτια. Δύσβατα και ελικοειδή πολλές φορές, μα ανηφορικά. Από κείνα που πάνε λίγο και πιο πέρα κάθε φορά. Όπου και να ‘ναι αυτό το πέρα..
Μα και μια συζήτητηση, για ζητήματα που την ιστορία του τόπου και άρα τους κατοίκους του, και άρα και εμας σημαδέψαν.. Και αφορμή για συζήτητση έγινε..
Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους εκείνους που στη Συζήτηση Συμετείχαν. Και να καταθέσω και τη δική μου άποψη επ’ αυτών..
Σ’ αυτή την πραγματικότητα που μας ανάγκασαν να ζούμε, αυτή στην οποία η κοινωνία είναι με συμβάσεις Α-φύσικες φτιαγμένη, υπάρχουν φύλακες, φυλακές, νόμοι, και τοποτηρητές..
Καποιους απ’ αυτούς δικαστές τους λένε.. Που το γράμμα του νόμου, του συμβατού, του από τρακόσιους «εκπρώσοπους» του λαού που «αποφασίζει» είναι φτιαγμένος..
Και δικάζουν..
Μα πέρα από τις συμβάσεις, υπάρχει και η Ουσία. Πέρα από νοήματα φτιαχτά, και πέρα από φτιασίδια..
Δικάζω: «απονέμω δικαιοσύνη | καταδικάζω»
Ο Νόμος ορίζει: «Οι δικαστές πρέπει να αλλάζουν έδρα για να μην αποκτήσουν προσωπικές γνωριμίες και σχέσεις, ώστε να απονέμουν αμερόληπτα δικαιοσύνη.»
Πέρα από νόμους και λεξικά, η ουσία υπάρχει.. Δικάζω: Το δίκαιο αναζητώ. Και το απονέμω.
Αλήθεια ποιος είπε ότι αυτός που αναζητά το δίκαιο θα πρέπει να γνωρίζει προσωπικά τον άλλον; Μάλλον το αντίθετο ισχύει.
Αλλά ας το δούμε και πέρα από νόμους. Ας το δούμε απ’ την πλευρά της ψυχής. Μια αρχή που εφαρμόζουν οι Ψυχίατροι και οι Ψυχολόγοι, είναι να μην αναλαμβάνουν την θεραπεία φίλων, συγγενών και γνωστών τους. Γιατί; Μα για να μην υπάρχει συναισθηματική εμπλοκή η οποία θα επηρεάσει την κρίση τους, και άρα την θεραπεία. Και άρα την αίσθηση του δίκαιου που μέσα τους έχουν.
Όπως και να το δει κανείς, αμερόληπτος αυτός που το δίκιο αποζητά και απονέμει, χρειάζεται να είναι..
Και πώς το δίκιο αναζητά κάποιος; Μα μέσα από τις πράξεις, και τις πληροφορίες που έχει. Για την πράξη εκείνη στην οποία τη δικαιοσύνη θέλει να απονείμει.
Και οι πληροφορίες εκείνες μπορεί φιλτραρισμένες να είναι, μπορεί να προσπαθούν να μας παραπλανήσουν τα τσιράκια των «τρανών» μας αφεντάδων. Μπορεί ναι, μα το Δίκαιο και η Αλήθεια, μέσα μας είναι. Και όσοι έχουν Λόγο και Λογική την αναγνωρίζουν.
Και τη μεταφέρουν, από του Λόγου, δια του Λόγου, μέσω επιχειρημάτων, μέσω της δια του Λόγου παράθεση της οπτικής και της Λογική τους.
Οι Ύβρεις, μόνο παρά τον λόγο μπορούν να θεωρηθούν. Μια και είναι «αποφθέγματα» όντων εκπεσόντων, που τον Λόγο απώλεσαν.
Σαν και κείνους που όχι απλά πετούσαν στα σκουπίδια ότι δεν καταλάβαιναν, μια και δεν είχαν την λογική να κάνουν αλλιώς (όπως το να αντιπαραθέσουν επιχειρήματα), μα και λίγο παρακάτω, κυριολεκτικά, μπορεί να πήγαιναν.
Έτσι ‘κάναν ότι οι πρόσγειοι κάνουν.
Εικόνες έρχονται στο μυαλό. Εικόνες από πυρές..
Σαν και κέινες της Γκεστάπο που καίγαν τα βιβλία που μ’ αυτούς δεν συμφωνούσαν. Μια και μιλούσαν για Δίκαιο, για Λευτεριά.
Εικόνες από του «πατερούλη» του Στάλιν τα τσιράκια, που κάιγαν σε πυρές βιβλία, που μ’ αυτούς δεν συμφωνούσαν. Μια που και κείνα για Δίκαιο μιλούσαν, και για Λευτεριά.
Εικόνες «ιεροεξεταστών», που ‘καίγαν στην πυρά.. Μα όχι μόνο βιβλία, αλλά και εκείνους που μ’ αυτούς δεν συμφωνούσαν. Μια που για Δίκαιο μιλούσαν, και για Λευτεριά..
Εικόνες από «χριστιανούς», που ‘καίγαν τους Έλληνες «Εθνικούς» και τα γραπτά τους, μια που και κείνοι για Δίκαιο μιλούσαν, και για Λευτεριά..
Εικόνες από «ασφαλίτες», Χουντικούς, που ενός μεροκαματιάρη εργάτη τα βιβλία που με κόπο είχε μαζέψει ‘καίγαν.. Γιατί ήταν κομουνιστής.. Και κείνα για Δίκαιο μιλούσαν, και για Λευτεριά..
Ναι με το Δίκαιο μέσα μας γεννιόμαστε.. Μα για σκέψου.. Αυτό το κατασκεύασμα που «Παιδεία» μας είπαν πως λέγεται.. Που ο μόνος του σκοπός η Σκλαβιά του μυαλού είναι.. Που στα πρόσγεια μας θέλει (βλέπε κατανάλωσε, κατανάλωσε, κατανάλωσε, με ότι αυτό συνεπάγεται, όπως ρούχα, αυτοκίνητα, γκόμενες, πλούσιες νύφες και γαμβρούς, κτλ κτλ,)..
Και αυτό, με την παράθεση της εξέλιξης της Λογικής μέσα από την πορεία του χρόνου, στο γραπτό ήθελα να τονίσω.. Μιας Λογικής, που μπορεί να θένε να τη στραβώσουν, να τη φιμώσουν, τον κόσμο της να σκοτεινιάσουν, μα να τη κάνουν να ξεχάσει δε μπορούν. Μια και ξέρει πως κάτι είναι στραβό στον κόσμο που πάνε να μας περάσουν σαν αληθινό, και την Αλήθεια αναζητά. Και όσα χρόνια και να περάσουν θα τη βρει. Δια της Γνώσης, της Κρίσης και της Αίσθησης. Εκείνης του Δικαίου..
Κάθε επιχείρημα άσχετα με το σκεπτικό του είναι δεκτό. Γι’ αυτό και η δημοσίευσή του γραπτού σε δημόσιο χώρο. Για την γόνιμη ανταλλαγή απόψεων. Η οποία δια του Λόγου γίνεται, προϊόν Σκέψης είναι.
Σκέψης που δεν έχει ηθικούς, σαν και ‘κεινους που μας μάθανε με την «Παιδεία» τους, φραγμούς, μα με κείνης της Αλήθειας την Ηθική, της Αίσθησης και της Συνείδησης, που μέσα σε κάθε Άνθρωπο είναι..
Και δω πάμε στα δύσκολα…
Τι εστί Άνθρωπος..; «το τελειότερο από τα όντα, το προικισμένο με νόηση και έναρθρο λόγο.» Λέει ο ποιητής, ουπς το λεξικό ήθελα να πω..
Μια και ο ποιητής θα έλεγε: «άνθρωπος είναι εκείνος που τ’ αστέρια μπορεί να κοιτά, κι ας τον έχουνε μες το βούρκο της ρουτίνας ριγμένο..».
Και έχει κι άλλο ένα (μα και άλλα πολλά, αν κι αυτό είναι μια άλλη ιστορία), χαρακτηριστικό ο άνθρωπος. Το να Συ-ζητά.. Να Ανα-ζητά, μαζί με Συν-Ανθρώπους του, αυτό που η ψυχή του Λαχταρά.. Το Φως, το Δίκαιο το Παν- Ανθρώπινο, την Ουσία..
Πέρα από τα όσα την ψυχή του με λάσπη να καλύψουν θέλουν. Πέρα απ’ όσους της «αλήθειας» κοινωνοί νομίζουνε πως είναι. Απ’ αυτούς τους Υβριστές που ο παρα-λογισμός του εγωισμού τους, Ά-Λογους τους κάνει..
«κι έτσι αναγκάσθηκα να κάνω το εγκώμιο της αληθινής φιλοσοφίας
και να λέω ότι μέσ' απ' αυτήν είναι δυνατόν να δει κανείς το δίκαιο παντού, και στης πολιτείας και στων ατόμων τη ζωή
και ότι επομένως οι γενεές των ανθρώπων δεν θα πάψουν να υποφέρουν, παρά όταν, ή εκείνοι που σωστά και γνήσια φιλοσοφούν, πάρουν στα χέρια τους την πολιτική εξουσία, ή οι πολιτικοί ηγέτες, από μια θεία βουλή, φιλοσοφήσουν αληθινά.» Αυτά έλεγε ο Πλάτωνας πριν 2500 χιλιάδες χρόνια..
Σαν σήμερα να το είπε φαίνεται, μια και ακόμα, και ίσως όλο και πιο πολύ, οι «ηγεσίες» μόνο την αλήθεια της σκοτεινιασμένης τους ψυχής αναζητούν. Την κενότητα του ανύπαρκτου εαυτούλη τους να καλύψουν θέλουνε.. Μέσα από φωτιές, από Ανθρώπων όνειρα φτιαγμένες. Μια και μόνο εφιάλτες τα όντα αυτά να γεννήσουμε μπορούν.
Και έτσι «Αποφασίζουν και» Ατεκμηρίωτα «Διατάζουν», σε σκουπίδια και πυρές τον Λόγο να πετάξουν εκείνων που το Δάσος, τον Κόσμο κοιτούν..
Μα κανένα σκοτάδι για πάντα δεν κρατάει. Κανένα.. Όσος χρόνος κι αν περάσει, όσο μαύρη κι αν φαίνεται η σκοτεινιά, ο ήλιος ‘θε να το Φωτίσει το σκοτάδι. Ο Ήλιος εκείνος που απ’ όνειρα είναι φτιαγμένος να γυρνά..
Και Άνθρωπος, είναι εκείνος που μπορεί να ονειρευτεί. Και τα σκοτάδια να σκορπίσει..
Σας ευχαριστώ όλους.
| | Αγνή
25-11-2008 @ 21:06 | Νεφελοβάτη
Η αντίδρασή μου έχει να κάνει με την στάση σου
σε ένα θέμα των τελευταίων ημερών στο οποίο
πήρες δημόσια θέση αίσχους δίχως να είσαι σε
θέση να ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ το οτιδήποτε,
και όχι με το συγκεκριμένο σου κείμενο.
Ο ΟΧΛΟΣ που μαζεύτηκε εδώ να πάρει θέση χωρίς να
γνωρίζει γιατί μιλώ, Μαντινάδα, Κιν, Μοιάζω με όχλο
επιβεβαιώνει ιστορικά το όνομά του γιά μιά ακόμα φορά.
Των δυό τα ποταπά κίνητρα μου είναι γνώριμα.
Όταν λοιπόν δικάζεις εσύ εμένα την άγνωστή σου
χωρίς να ερυθριάς, τι αραδιάζεις φιλοσοφίες ηθικής στα
κείμενά σου; Εάν είχες συνείδηση θα αναρωτιόσουν
πρώτα απ' όλα αν έχω δίκιο και σε τι με αδίκησες.
Στα σκουπίδια οι κενές σου αγορεύσεις. | | Μοιάζω μ'εσένα
26-11-2008 @ 02:15 | Κι εγώ άγνωστη σου είμαι. . . μοιάζω μ'Αγνή.
| | Αγνή
26-11-2008 @ 02:25 | Δεν είμαι εγώ εκείνη που υποδύθηκε
τον ζιγκολό Ιγνάτιο. | | Μοιάζω μ'εσένα
26-11-2008 @ 03:14 | Είσαι όμως εκείνη που σχολίαζε αντιφατικά... ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΤΟΜΟ!
Και τώρα βγήκες να κατακρίνεις έναν από αυτούς που πήραν θεση στο θέμα που εσύ η ίδια
άνοιξες και ζήτησες να πάρουν θέση ! Δεν είναι παράδοξο , μην πω παράλογο;
Για να μην αναφέρω και σχόλια όπως εκείνα του morissey στη "Διαμαρτυρία" σου
που πρόλαβες να σβήσεις, επειδή δεν ήταν υπέρ σου.
Και τερματίζω εδώ τη συζήτηση.
(Θοδωρή μου αν θες τα δικά μου σχόλια σβήστα. Σέβομαι τη Ψυχή σου και λυπάμαι που πρέπει να ανακυκλώνω σκουπίδια εδώ μέσα) | | mantinada
26-11-2008 @ 15:58 | Καλησπέρα σας,
καταρχήν να πω πως με θλίβει το γεγονός της τροπής που πήραν τα σχόλια κάποιων σ' ένα κείμενο που ποτέ δεν είχε σκοπό να θίξει προσωπικά κανένα.
Λυπάμαι γιατί θεωρώ ανήθικο να ασκούμε κριτική σε άτομα σε ένα χώρο που είναι αφιερωμένος στις δημιουργίες αυτών. Και όμως βρίσκομαι αντιμέτωπη αυτή τη στιγμή ενός τέτοιου γεγονότος.
Θα ξεκινήσω με τα γεγονότα λοιπόν...
Στις 23/11 αναρτήθηκε σχόλιο της Αγνής το οποίο μιλούσε για ασυνειδησία του "Νεφελοβάτη" και το οποίο θεώρησα πως αναφερόταν στο κείμενο εκείνου. Οπότε και θεώρησα σωστό να πάρω το λόγο και να εκφέρω άποψη επί του κειμένου αλλά και του σχολίου που δέχτηκε. Ζήτησα λοιπόν απ' την Αγνή να τεκμηριώσει τη δική της άποψη με τρόπο τέτοιο ώστε να καταλάβω τι ακριβώς εννοούσε λέγοντας
"Εσύ που μιλάς γιά Λόγο, Σκέψη και Λογική.. χρησιμοποίησέ τα κι άλλο αντί να δικάζεις ασυνείδητα."
επιδιώκοντας με την προτροπή μου αυτή τον Διάλογο με την έννοια που οφείλει να έχει και να χρησιμοποιείται...
Αντί οποιασδήποτε τεκμηρίωσης όμως, στις 25/11, αντίκρισα νέο σχόλιο της Αγνής στο οποίο πλέον αποκαλούσε και εμένα, πλην του "Νεφελοβάτη", ασυνείδητη, θεώρησε δε πως παίρνω θέση εναντίον της και πως δεν έπρεπε να κάνω κάτι τέτοιο. Όσο για την κατακλείδα του σχολίου της; Αποστομωτική!!
"Στα σκουπίδια πετάξτε τα κείμενά σας."
Θέλοντας να υπερασπιστώ τις θέσεις μου, αλλά και τις Αρχές μου, απαντώ ακόμα μια φορά δηλώνοντας πως κανένα λόγο δεν είχα να τη θίξω προσωπικά και ουδέποτε θα έκανα κάτι τέτοιο είτε μ' εκείνη είτε με οποιοδήποτε άλλο μέλος των Στίχων. Επανέλαβα πως το μόνο που ζήτησα ήταν Διάλογος ώστε να καταλάβω την αντίθεσή της και κλείνω εκεί το θέμα...
Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα...
Κάπου εδώ έρχεται να προστεθεί το σχόλιο του "Νεφελοβάτη" ο οποίος, ως Άνθρωπος, σε κανένα σημείο του λόγου του δεν καταφέρεται εναντίον της Αγνής, παρά τους χαρακτηρισμούς που δέχθηκε από εκείνη.
Κι έπειτα ξανά η Αγνή (26/11) να δηλώνει πως κανένα από τα προηγούμενα σχόλιά της δεν αφορούσαν το κείμενο αλλά όλα αφορούσαν τον ίδιο το δημιουργό με αφορμή τη στάση που κράτησε σε θέμα δημόσιας συζήτησης που ξεκίνησε από το μέλος "Μοιάζω μ' εσένα"(Αθανασία)... Δεν παρέλειψε δε, και αυτή τη φορά, να χαρακτηρίσει όσους διαφώνησαν με τη στάση της "ΟΧΛΟ και "ΠΟΤΑΠΟΥΣ" (mantinada, kin, Μοιάζω μ' εσένα).
Να πω επίσης πως χαρακτηρισμοί σαν κι αυτόν που η Αγνή χρησιμοποίησε (ζιγκολό) απαντώντας στην Αθανασία είναι ανεπίτρεπτοι κατά την ταπεινή μου άποψη και δεν ταιριάζουν σε "κοινότητες" τέτοιες σαν των Στίχων, που λειτουργούν αφιλοκερδώς με μόνο στόχο την καταγραφή και συγκέντρωση όσο το δυνατό περισσότερων τραγουδιών της ελληνικής μουσικής σκηνής, αλλά και την προώθηση νέων στιχουργών, ποιητών, συγγραφέων...
Όλο αυτό το σκηνικό με ανάγκασε να ψάξω τις σελίδες των Στίχων, ιδιαίτερα τη δημόσια συζήτηση που ξεκίνησε η Αθανασία, μήπως και βγάλω κάποια άκρη στα όσα, αδιανόητα για μένα, εκτυλίχθηκαν ως τώρα.
Δυστυχώς, παρά την πολλή όμορφη συζήτηση που διεξήγαγαν τα μέλη, αντίκρισα κι εκεί χαρακτηρισμούς όπως "ηλίθιους", "ανυπόφορη ηλιθιότητα", "λεσβιακές αγκαλιές", αλλά και ειρωνεία στο μέγιστο βαθμό, όχι μόνο προς την Αθανασία αλλά και προς όποιον υποστήριζε το άδικο των χαρακτηρισμών αυτών.
Χρειάστηκε να ψάξω λίγο ακόμα για να ανακαλύψω παλαιότερη δημιουργία της Αθανασίας, το "Η φωνή του ταβερνιάρη", για να διαβάσω κι άλλα πολλά "όμορφα" όπως "μπαρούφα", "λεσβία", "ζιγκολονικ"...
Αγνή, δε γνωρίζω τι ακριβώς είναι αυτό που σε κάνει να φέρεσαι έτσι και να χρησιμοποιείς τέτοιο υβρεολόγιο στην αντιπαράθεσή σου με άτομα που δεν σου επέστρεψαν ποτέ ίδιους χαρακτηρισμούς. Το πόσα nick διαθέτει κάθε μέλος καθώς και η χρήση τους αφορά μόνο το ίδιο το μέλος και τους admins, mods των Στίχων. Επίσης καλό θα ήταν να αποδεχτείς πως τα άτομα που εμείς αντιπαθούμε είναι οι συμπάθειες άλλων οπότε όταν ασκείς κριτική σε κάποιον χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα χαρακτηρισμούς σαν κι αυτούς που εδώ μέσα, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις, χρησιμοποίησες τότε υπάρχει η πιθανότητα - βεβαιότητα να εξοργίσεις κάποιους με αποτέλεσμα να δεχθείς κι εσύ κριτική, με ίδιο ή διαφορετικό τρόπο. Ακόμα κι αν θίχτηκες από κάτι δεν έχεις κανένα δικαίωμα να μιλάς έτσι και δεν είναι άποψη δική μου αυτό. Υπάρχουν βλέπεις και οι κανονισμοί των Στίχων. Μια μικρή παρένθεση - παράθεση λοιπόν αυτών των κανονισμών...
"Η κριτική επί των τραγουδιών, των ποιημάτων και του περιεχομένου τους είναι ελεύθερη, αρκεί να μην επικεντρώνεται, εσκεμμένα, σε επίθεση έναντι των συντελεστών ή των μελών που σχολιάζουν. Οι όποιες προσωπικές διαφορές δε θα επιλύονται δημόσια στο site αυτό. Σε αυτό πρέπει να δώσεις ιδιαίτερη βάση, καθώς στο παρελθόν έχουν υπάρξει διάφορα κρούσματα και ο χειρισμός τους δε συνιστά βάση για το χειρισμό τους από εδώ και πέρα."
"...σε καμία περίπτωση και για κανένα λόγο δε θα γίνονται δεκτές οι καταχωρίσεις οι οποίες θίγουν με προσβλητικό τρόπο και ύφος, την ηθική υπόσταση και την προσωπική ζωή άλλων μελών ή και γενικότερα άλλων ανθρώπων. Όταν αυτές γίνονται αντιληπτές, θα διαγράφονται. Σε περίπτωση επανειλημμένων τέτοιου είδους καταχωρίσεων από συγκεκριμένο μέλος, θα του αφαιρείται το δικαίωμα αποστολής νέων δημιουργιών. Επιπλέον, δεν επιτρέπονται σε καμία περίπτωση ανακοινώσεις, καμίας απολύτως μορφής και απο οποιονδήποτε. Όποιος θέλει να απευθυνθεί στα άλλα μέλη, μπορεί να το κάνει είτε μέσω του ημερολογίου του, είτε ζητώντας από το διαχειριστή να προσθέσει συγκεκριμένο θέμα συζήτησης στην αντίστοιχη στήλη."
Έχεις κάποιο πρόβλημα λοιπόν με κάποιο μέλος; Ξεκίνα με το να μην ασχολείσαι μαζί του. Αν δε σ' αφήσει ήσυχη τότε μπορείς κάλλιστα να τον αποκλείσεις ώστε να μη μπορεί να σχολιάσει οτιδήποτε δικό σου.
Αν το πρόβλημα συνεχίζετε τότε ο κανονισμός είναι ξεκάθαρος...
"Έχω πρόβλημα με κάποιο μέλος, τι να κάνω;
Αν το πρόβλημα είναι προσωπικό, επικοινώνησε μαζί του με προσωπικό μήνυμα. Αν αφορά το site, ενημέρωσε το διαχειριστή. Σε καμία περίπτωση, απολύτως καμία, δε θα γίνουν δεκτές καταχωρίσεις - ανακοινώσεις, σχόλια κλπ, που να εκθέτουν αυτό το πρόβλημα. Όλα αυτά θα διαγράφονται, όπως και κάθε άλλη υποψία δημοσιοποίησης προσωπικών διαφορών, ιδιωτικών συζητήσεων κλπ. Δεν υπάρχει εξαίρεση για κανέναν."
Αυτά είχα να πω για όλα όσα εκτυλίχθηκαν τις τελευταίες μέρες και εύχομαι στο μέλλον να μην υπάρξει άλλη αφορμή για παρόμοια συζήτηση...
Καλό μας ξημέρωμα Στιχο - μέλη!
Υ.Γ. Δε με πειράζει να είμαι μέρος του ΟΧΛΟΥ Αγνή, όχι όταν "όχλος" είναι τόσο αξιόλογα άτομα όπως ο Θοδωρής, ο Γιώργος, ή η Αθανασία, την οποία δε γνωρίζω προσωπικά παρά μόνο μέσα από το έργο της. Ακριβώς όπως κι εσένα...
Φιλιά! | | Αγνή
27-11-2008 @ 00:38 | Μαντινάδα, δεν έχω να πω τίποτε άλλο επί του θέματος.
Η δημόσια τοποθέτηση επιφέρει και δημόσια απάντηση.
Προς Αθανασία:
Αν και με πνίγει η λύπη μου γιά τον Σπήλιο και δεν έχω καμμία όρεξη να γράψω το οτιδήποτε, επειδή ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΙΕΡΟ ΚΑΙ ΟΣΙΟ ΕΣΥ, ΠΑΡΑΣΙΤΟ ΤΩΝ ΣΤΙΧΩΝ, έχω να σου πω τα εξής:
εσύ που έφερες την υποκουλτούρα της κουμπαρομπουρτζοβλαχιάς σαν κολλημένη λάσπη στα παπούτσια σου και αγωνίστηκες να την κάνεις θεσμό κατακλύζοντας με κουβάδες σάλιων τα στιχοσαλόνια, εσύ βρωμοαπατεώνισσα που δεν έμαθες πως η εξαπάτηση έχει το ίδιο ειδικό βάρος είτε αφορά την κλοπή μιάς καρφίτσας είτε την κλοπή ενός ελέφαντα, εσύ που φαντάστηκες πως ο σκοπός εξαγιάζει τα σιχαμερά μέσα σου, εσύ που έχεις κατακλέψει τους πάντες, εσύ που φαντάστηκες πως ποίηση είναι να τριγυρνάς στους ολάνοιχτους κήπους των αλλονών και να βουτάς με τα γλοιώδη κλεφτοκοτάδικα πλοκάμια που έχεις γιά χέρια τα παραδείσια τους πουλιά, να τα ξεπουπουλιάζεις και να τα ξαναντύνεις με μαϊμουδόφτερα, ποίηση είναι να τα πλάθεις μόνη σου κι ας είναι κι ασχημόπαπα, εσύ να τους δίνεις ανάσα, εσύ ΠΑΡΑΣΙΤΟ, που δεν διανοήθηκες πως το ΖΙΓΚΟΛΙΚΙ σου είναι ο καθρέφτης σου, που το χαλασμένο σου μυαλό δεν υπολόγισε πως η γυναίκα που χτύπησες μπορεί να είχε συναισθήματα αληθινά, γιά κάποιον αληθινό άνθρωπο, έναν άνθρωπο υπέροχο εβδομηντατεσσάρων χρονών, που έλπισα ΠΑΡΑΣΙΤΟ πως είχε επιστρέψει, και δεν με ενδιέφερε παρά να παραμείνει, μέχρι που αποφάσισα να αναλύσω λογοτεχνικά τα απατεωνογραφήματά σου και να καταλήξω σε σένα, απατεώνισσα, και ΤΙ ΝΟΜΙΣΕΣ; πως θα περάσεις εδώ μέσα το ζιγκολίκι σου και τις σκηνοθετημένες σου καυγαδοσκηνές σαν ηρωική πράξη και θα παραχαράξεις την ιστορία των στίχων; ΕΓΩ ΘΑ ΣΕ ΕΜΠΟΔΙΣΩ. Σήμερα είχες έξτρα Παράδοση ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ από ΜΕΝΑ, τυχερή, άντε τώρα να την εμπεδώσεις. | | mantinada
27-11-2008 @ 07:32 | Ναι Αγνή, απόλυτα συμφωνώ μαζί σου, "...η δημόσια τοποθέτηση επιφέρει και δημόσια απάντηση."
Πολύ σωστά λοιπόν ο Θοδωρής εξέφρασε τη, διαφορετική από εσένα, άποψή του (μιας και "...η δημόσια τοποθέτηση επιφέρει δημόσια απάντηση") κι ας θεώρησες τα συμπεράσματά του ως "αίσχους" ,
εγώ που πήρα θέση εδώ μέσα όταν έλεγες "...με ξέρεις και παίρνεις θέση; Και γιατί σε αφορά;" (απλά γιατί "...η δημόσια τοποθέτηση επιφέρει και δημόσια απάντηση"),
ο Γιώργος που χαρακτηρίστηκε "ποταπός" όταν υποστήριξε το δικαίωμά μου να εκφέρω άποψη καθώς "...η δημόσια τοποθέτηση επιφέρει και δημόσια απάντηση",
αλλά και κάθε άλλος Ελεύθερος Άνθρωπος ο οποίος συμφωνεί ή διαφωνεί με κάποια "...δημόσια τοποθέτηση" και αποφασίζει να "...απαντήσει δημόσια".
Και για να στο πω σε απλά ελληνικά κοπέλα μου, κανείς δε σου είπε να μην εκφέρεις άποψη. ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ ζήτησα, όταν πίστευα πως το όλο θέμα που ξεκίνησες αφορούσε το κείμενο, ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ και ΔΙΑΛΟΓΟ.
Ούτε σου βούλωσε κανείς το στόμα όταν άρχισες τις προσωπικές σου επιθέσεις εναντίον οποιουδήποτε διαφωνεί με οτιδήποτε πιστεύεις. Μια διαφορετική συμπεριφορά ζητήθηκε από εσένα, μια συμπεριφορά έστω λίγο περισσότερο ΕΥΓΕΝΙΚΗ από όσο καταφέρνεις τελικά να φέρεσαι. Πόσο δύσκολο σου είναι να συζητήσεις δίχως όλους εκείνους τους επαίσχυντους χαρακτηρισμούς που εξακολουθείς να χρησιμοποιείς;
Τα προσωπικά σου προβλήματα δε μας αφορούν και καλό είναι να το καταλάβεις κάποτε, αφού δε μπόρεσες να το καταλάβεις εως σήμερα (27/11/2008 @ 10:38) παρά τα όσα ειπώθηκαν με αυτό το σκοπό.
Λυπάμαι Αγνή, υπήρξες για μένα από τα λίγα άτομα που απολάμβανα να διαβάζω δημιουργίες τους. Το ταλέντο το 'χεις και το ξέρεις. Μα δε φτάνει μόνο αυτό τελικά...
Η ΠΟΙΗΣΗ είναι ΤΕΧΝΗ Αγνή άρα και ο ποιητής είναι καλλιτέχνης. Κι αφού καλλιτέχνης θα πει "εκείνος που δημιουργεί με καλαισθησία" πες μου πως είναι δυνατό να εκφράζεσαι με αυτό τον τρόπο, όσο δίκιο ή άδικο κι αν έχεις, σε ΔΗΜΟΣΙΟ χώρο για ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ θέματα.
Αν έβγαινες με μια παρέα για να διασκεδάσεις και να συζητήσεις σε μια καφετέρια ή σε κάποιο εστιατόριο και ξαφνικά στο διπλανό τραπέζι ξεκινούσε ένας καβγάς για προσωπικά ζητήματα των, αγνώστων προς εσένα, ατόμων πως θα σου φαινόταν; Κι αν ο καβγάς ξαφνικά μεταφερόταν στο δικό σας το τραπέζι, θα το απολάμβανες ή θα σ' έκανε να αισθανθείς άβολα και αμήχανα; Σκηνές απείρου "κάλλους", δε συμφωνείς;
Κρίμα Αγνή,
ΗΘΟ - ΠΟΙΟΣ είναι και ο ποιητής και ο στιχουργός και ο συγγραφέας. Και είναι υποχρέωσή του να ποιεί ΗΘΟΣ ανά πάσα στιγμή. Όταν ηθ - ΕΚ - ποιοί καταντήσουμε δεν είναι για καλό... Εύχομαι να μπορέσεις κάποτε να κοιτάξεις μέσα σου και να δεις εκείνο το όμορφο κομμάτι σου που δημιουργεί την ποίηση, που όλοι εμείς διαβάζουμε από εσένα, και να το αγκαλιάσεις όπως του αξίζει... και να το αφήσεις να σε αγκαλιάσει κι αυτό, να σε πλυμμηρίσει, όπως σου αξίζει...
Λυπάμαι που ούτε η θλίψη που αισθάνεσαι, όπως λες, για το χαμό ενός Ανθρώπου ούτε καν οι κανόνες φιλοξενίας όσων δημιούργησαν αυτή εδώ τη σελίδα δεν είναι ικανοί να ανακόψουν την πορεία σου στον κατήφορο που συνειδητά επιλέγεις να ακολουθείς...
Θα ήθελα να γνωρίζεις πάντως πως αν όλο αυτό το σκηνικό εκτυλισσόταν σε δική μου δημιουργία, και έπειτα από όλες αυτές τις παραινέσεις για να ρίξεις τους τόνους της αντιπαράθεσης που στο βρόντο κατέληξαν, θα σε απέκλεια από αναγνώστριά μου και πιθανότατα θα έκανα και κάποια αναφορά στο διαχειριστή... Γιατί, όσο αφορά τον κανονισμό, "...Δεν υπάρχει εξαίρεση για κανέναν!"
Δεν θα ασχοληθώ ξανά με το ζήτημα, εξουθενωτικό κατάντησε, αν όμως έχεις οττιδήποτε άλλο που θα ήθελες να μου πεις να ξέρεις πως είμαι πρόθυμη για διάλογο σε κάποιο προσωπικό μήνυμα...
Αλλά πρόσεξε, ΑΥΣΤΗΡΩΣ και ΠΑΝΤΑ σε προσωπικό μήνυμα!!!
Εύχομαι να έχεις μια όμορφη ζωή και να κατακτάς πάντα τα "θέλω" σου Αγνή...
Μαρία Κ. | | kin
27-11-2008 @ 15:24 | Όπως καταλαβαίνεται κυρίες και κύριοι, ο τυχαίος αναγνώστης που θα μπεί στο site για πρώτη φορα και θα διαβάσει τα σχόλια, δεν δικαιούται να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η κυρία είνια ηλίθια όπως κατέληξε ο Θοδωρής. Θα πρέπει να την γνωρίσει καλύτερα για να δικαιούτε να έχει άποψη.
Να δεί δηλαδή κι άλλα σχόλια της έτσι ώστε να καταλάβει ότι όχι μόνο είναι ηλίθια αλλά είναι και παντελώς ανήθικη, αλλα και βαρύτατα άρωστη...
Α και που είσαι Αγνή(χαχα καλό αστείο κι αυτό), μη μπείς στο κόπο να επαναλάβεις το παραπάνω υβρεολόγιο με αποδέκτη εμένα αυτή την φορά. Ξέρεις νομίζω που σε έχω γραμμένη, κι όποιο τυχόν πιστέψει τα αισχρότατα αρωστημένα ψεύδη που διαδίδεις.
Α και τον δικηγόρο...δεν χρειάζεται να τον επικαλεστείςπάλι...απλά πήγαινε και κάνε μου μύνηση, χωρίς να με ενημερώσεις καν.
Περαστικα! (αν και πολύ φοβάμαι ότι δεν θα είναι...) | | Νεφελοβάτης
27-11-2008 @ 18:00 | Για το Πολυτεχνείο το γραπτό αυτό είναι. Δημόσια αναφέρεται σε Ανθρώπους με το Α κεφαλαίο. Απ΄ αυτούς που τα πιστεύω τους τα Ζούσαν, και μ’ αυτά την πορεία τους χάραξαν. Και δεν έμειναν σε στείρα αντιπαράθεση, με λεκτικά πυροτεχνήματα με κούφια λόγια χωρίς πράξεις, που τα δικά τους τα κενά προσπαθούσαν να καλύψουν.. Αντίθετα το ανάστημα ύψωσαν, το Χάρο στα μάτια κοίταξαν, και έκαναν εκείνο που η καρδιά τους πρόσταζε.
Μα θα μου πεις και Καρδιά και Ψυχή είχαν..
Η οποία φως ήταν γεμάτη και όχι έρπουσες σκιές..
Σ’ αυτό το δημόσιο γραπτό, μια προσωπική «αντιπαράθεση», παντελώς άσχετη με το θέμα ανέκυψε λοιπόν..
Παρά-το λόγο.. ; Σαφώς, μα μια και η Λογική το λόγο και τα επιχειρήματα δύναται δια του Λόγου να χρησιμοποιήσει για να αιτιολογήσει αυτό που υποστηρίζει, ας κάνουμε μια ανασκόπηση.
Ένα μέλος λοιπόν, θεωρεί ότι άδικα το έκρινα, μην γνωρίζοντας το. «Ασυνείδητα» και «χωρίς να γνωρίζω» λέει. Α ναι και Αν- Ήθικα.. Και το λέει σαν θέσφατο, σαν αξίωμα, από κείνα που θα «πρέπει» να πιστέψουμε, μια που «αποφάνθηκε» και «διέταξε».. Χωρίς καν να αναφέρει πώς αδικήθηκε, που ήταν το ανήθικο, και τι ασυνείδητο εστί..
Σαν κάτι «δημοσιογράφους» της τηλε-οράσεως, όπου πετούν μια παρά τον Λόγο «ρύση», σαν σε αρένες Ρωμαϊκές ευρισκόμενοι, προς τέρψη του «φιλοθεάμονος» κοινού..
Μόνο που ξέχασε κάτι..
Εδώ με σκεπτόμενους Ανθρώπους έχει να κάνει.. Οι οποίοι το Λόγο χρησιμοποιούν και τη Λογική, σε αντίθεση με θεατές και κ-οπαδούς, όπως αυτοί που στην τηλεόραση μιλούν έχουν συνηθίσει να αντιμετωπίζουν...
Αν και είναι τελείως άσχετο με το Θέμα του γραπτού, έχω το Δικαίωμα μα και την Υποχρέωση πλέον, να αναφερθώ Τεκμηριωμένα σε όσα αόριστα και ατεκμηρίωτα ειπώθηκαν.
Ας τα βάλουμε λοιπόν σε μια Λογική και Χρονολογική σειρά.
Σε μια Δημόσια συζήτηση, προσέξτε το αυτό, Δημόσια, αναρτήθηκαν τα παρακάτω σχόλια:
Αγνή 23-10-2008 @ 18:02: δε θέλω. σιχαίνομαι τους ηλίθιους
poetryf 27-10-2008 @ 22:41: Πάρε μια αγκαλιά.. Γιορτές που έρχονται...
Αγνή 28-10-2008 @ 10:38: poetryf στο έχω ξαναπεί KOΨΕ τις λεσβιακές σου αγκαλιές
γίνεσαι ΑΗΔΙΑΣΤΙΚΗ
----------------------------------------
socrates
όταν συγκρούονται οι προσωπικές αξίες ενός ανθρώπου
τέτοιες έννοιες όπως "ηθικό" και "νόμιμο" καταρρέουν.
περισσότερα άλλη ώρα.
Αγνή 27-10-2008 @ 21:44: ανυπόφορη ηλιθιότητα
Αγνή 02-11-2008 @ 15:26: poetryf: το νήμα το έφτιαξες γιά να καλύψεις τα ίχνη της κακεντρέχειάς σου.
Ο εγκληματίας επιστρέφει πάντα στον τόπο του εγκλήματος γιά να σκεπάσει ό,τι ίσως δεν σκέπασε.
Αγνή 06-11-2008 @ 04:26: William George Allum, όταν σε διαβάζω μού γίνεται απολύτως φανερό διανύουμε ακόμα την προϊστορία του ανθρώπου
Αγνή 04-11-2008 @ 22:57: άφρισες socrates, χαχαχα, μην μετράς πτυχία όμως γιατί
έχω δύο περισσότερα
Αναρτημένα είναι στα θέματα συζητήσεων λοιπόν… Λόγος άλογος, νοήματος και ουσίας στερούμενος.. Ύβρεις με την αρχαιοελληνική του όρου έννοια.. Και από επιχειρήματα.. δυο πτυχία παραπάνω είναι το μόνο που φαίνεται.. Και όσο και αν προσπάθησα, Λόγο δεν βρήκα.. Μόνο παρά του Λόγου κουβεντούλες..
Και σαν κατακλείδα ζητήθηκε Δημόσια να πάρουμε θέση ως προς το παρακάτω ζήτημα:
Το μέλος «Αγνή», απείλησε με μηνύσεις γιατί λέει ανα-δημοσιεύτηκαν ήδη αναρτημένα σε κοινή θέα στο διαδύκτιο στοιχεία του. Ο παρά τον λογισμό λόγος, στο μεγαλείο του λοιπόν.. Μια και κάθε Λογικής μα και νομικής βάσης στερούμενα λόγια και απειλές είναι αυτά, αν θέλουμε για νόμους να μιλήσουμε..
Οπότε αφού ζητήθηκε Δημόσια η άποψη μας επί Δημόσιου αναφερθέντος ζητήματος, έλαβα θέση.
Και πώς μπορεί κάποιος που την Λογική χρησιμοποιεί για να παράγει Λόγο, μπορεί να πάρει θέση, να Δικάσει δηλαδή να απονέμει το Δίκαιο; Μα εξετάζοντας τα στοιχεία που έχει. Αυτά που Δημόσια παραθέτονται. Και καταλήγει στο συμπέρασμα πως σε μια Δημόσια συζήτηση, όλα τα μέλη, τις απόψεις τους, όποιες και αν είναι αυτές θα έχουν εμπεριστατωμένα παραθέσει. Και με αυτά τη θέση του λαμβάνει..
Με βάση αυτά λοιπόν, Εν-συνείδητα και με τη χρήση της Λογικής, ανέφερα στην Αθανασία, η οποία είχε δεχτεί την επίθεση, ότι η όλη κατάσταση, μου θύμιζε το εξής απόφθεγμα…
«Ποτέ μην λογομαχείς με έναν Ηλίθιο, θα σε ρίξει στο επίπεδό του και θα σε νικήσει εκ πείρας…!».
Και τι εστί Ηλίθιος λοιπόν; «ο φερόμενος Ανόητα» σύμφωνα με το λεξικό.. Α- νοητα, χωρίς Νόηση, χωρίς Λογική.. Χωρίς να παραθέτει Λόγο, χωρίς επιχειρήματα. Απλά ότι δεν της αρέσει, εχθρικό το βαφτίζει και Υβρίζει..
Αυτό ακριβώς που είδα να συμβαίνει. Μα και να λαμβάνει συνέχεια σε αυτό το γραπτό, με ένα θέμα που καμία σχέση με προσωπικά ζητήματα δεν έχει.. Παρά τον Λόγο; Ναι.
Ηλίθιο που σημαίνει Α- νόητο; Σαφώς.
Και τα μηνύματα και σ’ αυτό το γραπτό συνεχίστηκαν. ‘Ύβρεις και οχετούς από α-νοησίες φέροντα.
Που για Όχλους μιλάνε.. Χμ.. Όχλος από το Οχλώ προέρχεται.. Το οποίο σημαίνει : «εμποδίζω, ενοχλώ | (νομ.) υπενθυμίζω, πιέζω κάποιον να εκπληρώσει υποχρέωσή του».
Και υποχρέωση καθενός εδώ μα και παντού, είναι το Λόγο και τη Νόηση να χρησιμοποιεί.. Οπότε ναι χαίρομαι να Οχλώ εκείνους που δεν το κάνουν.. Και χαίρομαι που υπάρχουν και πολλοί άλλοι Άνθρωποι που το κάνουν..
Έχει και συνέχεια όμως..
Αγνή 27-11-2008 @ 10:38 «Προς Αθανασία:
Αν και με πνίγει η λύπη μου γιά τον Σπήλιο και δεν έχω καμμία όρεξη να γράψω το οτιδήποτε, επειδή ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΙΕΡΟ ΚΑΙ ΟΣΙΟ ΕΣΥ, ΠΑΡΑΣΙΤΟ ΤΩΝ ΣΤΙΧΩΝ, έχω να σου πω τα εξής:
εσύ που έφερες την υποκουλτούρα της κουμπαρομπουρτζοβλαχιάς σαν κολλημένη λάσπη στα παπούτσια σου και αγωνίστηκες να την κάνεις θεσμό κατακλύζοντας με κουβάδες σάλιων τα στιχοσαλόνια, εσύ βρωμοαπατεώνισσα που δεν έμαθες πως η εξαπάτηση έχει το ίδιο ειδικό βάρος είτε αφορά την κλοπή μιάς καρφίτσας είτε την κλοπή ενός ελέφαντα, εσύ που φαντάστηκες πως ο σκοπός εξαγιάζει τα σιχαμερά μέσα σου, εσύ που έχεις κατακλέψει τους πάντες, εσύ που φαντάστηκες πως ποίηση είναι να τριγυρνάς στους ολάνοιχτους κήπους των αλλονών και να βουτάς με τα γλοιώδη κλεφτοκοτάδικα πλοκάμια που έχεις γιά χέρια τα παραδείσια τους πουλιά, να τα ξεπουπουλιάζεις και να τα ξαναντύνεις με μαϊμουδόφτερα, ποίηση είναι να τα πλάθεις μόνη σου κι ας είναι κι ασχημόπαπα, εσύ να τους δίνεις ανάσα, εσύ ΠΑΡΑΣΙΤΟ, που δεν διανοήθηκες πως το ΖΙΓΚΟΛΙΚΙ σου είναι ο καθρέφτης σου, που το χαλασμένο σου μυαλό δεν υπολόγισε πως η γυναίκα που χτύπησες μπορεί να είχε συναισθήματα αληθινά, γιά κάποιον αληθινό άνθρωπο, έναν άνθρωπο υπέροχο εβδομηντατεσσάρων χρονών, που έλπισα ΠΑΡΑΣΙΤΟ πως είχε επιστρέψει, και δεν με ενδιέφερε παρά να παραμείνει, μέχρι που αποφάσισα να αναλύσω λογοτεχνικά τα απατεωνογραφήματά σου και να καταλήξω σε σένα, απατεώνισσα, και ΤΙ ΝΟΜΙΣΕΣ; πως θα περάσεις εδώ μέσα το ζιγκολίκι σου και τις σκηνοθετημένες σου καυγαδοσκηνές σαν ηρωική πράξη και θα παραχαράξεις την ιστορία των στίχων; ΕΓΩ ΘΑ ΣΕ ΕΜΠΟΔΙΣΩ. Σήμερα είχες έξτρα Παράδοση ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ από ΜΕΝΑ, τυχερή, άντε τώρα να την εμπεδώσεις.»
«Ελληνικά» σ’ όλο το μεγαλείο τους λοιπόν… Μα γιατί αλήθεια φαίνονται σαν κάτι άλλο..; Σαν άναρθρες κραυγές, από σκοτάδι φτιαγμένες; Σαν και κείνων που βιβλία μα και απόψεις σε πυρές έκαιγαν (όπως αναφέρω και στο προυγούμενο σχόλιο μου), μια και οι απόψεις τους με τις δικές τους δεν ταίριαζαν..; Σαν των Γκεσταπιτών, Σταλινιστών, Ιεροεξεταστών, Χουντικών τις κραυγές..;
Γιατί κάθε τι που Παρά τον Λόγο, ατεκμηρίωτα καταδικάζει και Υβρίζει, μια τέτοια κραυγή θυμίζει.. Γι’ αυτό..
Οπότε Ναι στηλίτευσα και στηλιτεύω, και θα συνεχίσω να στηλιτεύω, τέτοιου είδους συμπεριφορές. Και στα γραπτά μου, μα και όπου στη ζωή τα δω.. Μια και η Ανοησία είναι αυτή που τον Κόσμο μας στην κατάσταση που βρίσκεται τον έχει φέρει.
Και ναι το να ρίχνει κανείς το Επίπεδό του σε δάπεδα φαιδρά, το να φέρεται και κείνος ανόητα, απλά την καταχνιά συντηρεί..
Εκείνων που τη Νόηση στα σκουπίδια να ρίξουν θένε..
Θα μπορούσα να πω «Αγνή π.χ. λες Βλακείες αστήρικτες» ας πούμε, και να ξεμπέρδευα μ’ αυτό. Επέλεξα αντί της εν λόγω συμπεριφοράς Λόγο να παραθέσω, και στον Παρα- Λογισμό να αντισταθώ.. Μέσω του Λόγου και δια του Λόγου.
Γιατί πλέον ξεκάθαρο φαίνεται το Νόημα του αποφθέγματος..
«Ποτέ μην λογομαχείς με έναν Ηλίθιο, μια που είναι Ανόητος, και θα σε ρίξει στο επίπεδό του και θα σε νικήσει εκ πείρας…!».
Έτσι απλά… Αληθινό, Ενσυνείδητο και με Τεκμήρια Λόγου Ενδεδυμένο..
Όσο για την Αθανασία, θα ήθελα να πω τα εξής:
Αυτοί που ξεχωρίζουν, την προσοχή τραβούν. Και το φθόνο, Α-νόητων όντων.. Που την αξία τους με Ύβρεις μετρούν.
Μα για σκέψου..
Αν δεν υπήρχε ο Εφιάλτης, πώς θα έφτανε ο Λεωνίδας στο μεγαλείο που γνωρίζουμε..
Ο Εφιάλτης και κάθε εφιάλτης, στα όρια μας εξωθεί, και βγάζει από μέσα μας ότι υπάρχει..
Και όταν Υπάρχει Μεγαλείο, την Εμφάνιση του κάνει..
Πέρα από Εφιάλτες και Σκοτάδια.
Και το Φως απλόχερα χαρίζει..
Μαρία (mantinada), μην ενοχλείσαι που σε απέκλισε η «Αγνή» μια και δεν ζήτησες συγνώμη που Σε έβριζε.. Αυτό που συζητούσαμε.. Καλό και ευτυχές είναι να μας αντιπαθούν κάποιοι..
Για φαντάσου να σε συμπαθούσε ας πούμε ο Χίτλερ.. Ή ο Παπαδόπουλος (ο χουντικός και όχι εκείνος με τα μπισκότα).. Ή ο Μέγκελε (γιατρός που έκανε «γενετικά» πειράματα σε ανθρώπους στο Άουσβιτς), να μου έλεγε τι καλός και Ηθικός γιατρός είμαι… Ή να σε συμπαθούσε και να ήθελε να γίνει κολλητός σου ο Εφιάλτης..; Τότε θα είχαμε πρόβλημα.. Τώρα..;
Όλα καλά! (Δόξα το Θεό δηλαδή).
Γιώργο (Kin), είπαμε φίλε μου εσύ την έχεις δει για περισσότερο καιρό την «Αγνή» στους στίχους.. Και έχεις λάβει το μερίδιο που σε κάθε Λογικό Άνθρωπο αναλογεί από κείνη σε Ύβρεις.. Καλά και λίγο παραπάνω μπορεί, δε λέω.. Μα είπαμε, είναι αυτό που λέγαν τα δελφίνια στον καρχαρία.. «Δε θέλαμε να πέσουμε στο επίπεδό τους..» Οπότε ναι Δε Θέλουμε φίλε μου, και κανείς να μας αναγκάσει δεν μπορεί!
Όσο για μένα.. Ένα ευχαριστώ από καρδιάς θα ήθελα να πω. Σε όλους τους Ανθρώπους που συνάντησα και συναντώ εδώ. Σε όλους εκείνους που μου δείχνουν κάθε μέρα, πως υπάρχει παντού το Φως. Όσο και αν θέλουν κάποιοι να το σκοτεινιάσουν.
Καλή μας μέρα. Α και κάτι άλλο.
Θα κάμει Ξαστεριά μωρέ, Θα κάμει, όπως κάνει κάθε μέρα που υπάρχουν Άνθρωποι που σκέφτονται και γράφουν, κι αντιστέκονται.
Να Σκεπτόμαστε Όλοι Εύχομαι..
Και να είμαστε Άνθρωποι.. Που σημαίνει..
Να κοιτάμε ψηλά.. | | mantinada
27-11-2008 @ 20:53 | Για την Ιστορία απλά...
Δε στενοχωρήθηκα καθόλου που η "Αγνή" με απέκλεισε Θοδωρή μου, αντιθέτως μάλιστα, χαίρομαι ιδιατέρως που με αφήνει απ' έξω απ' όλη αυτή την κακεντρέχεια που θέλει να υφαίνει ώστε να αισθάνεται πως κάτι κάνει κι αυτή σ' αυτόν εδώ τον κόσμο...
Και ναι, έχεις δίκιο, αν είναι να αρέσω σε άτομα που δεν διαθέτουν πολιτισμό τότε καλύτερα να μην αρέσω ΠΟΤΕ και σε ΚΑΝΕΝΑ!
Καλή μέρα να έχουμε,
πολλά φιλιά! | | MARGARITA
28-11-2008 @ 05:21 | Γιατρέ μου όπως είχε πει κάποτε ένας αλλος γιατρός μέσα στους στίχους η περίπτωση αυτή άπτεται άλλης ειδικότητας όχι της δικής του...όχι της δικής σου σίγουρα.... ::laugh.:: ::hug.:: | | Black_BattleDragon
28-11-2008 @ 11:16 | Γιατρέ συνέχισε τη διαδρομή σου, συνήθως καταλαβαίνει κανείς ότι είναι η σωστή από τις φωνές που του εναντιώνονται, από αυτά που λένε και κυρίως από τον τρόπο με τον οποίο εκφράζονται!!
Πάντως είναι λυπηρό να διαβάζεις τις λέξεις με τις οποίες διαλέγουν κάποιοι να εκφράσουν την γνώμη τους, ειδικά όταν δηλώνουν συγγραφείς!! Όσο για τις πράξεις που προτάθηκαν περι των γραπτών δεν νομίζω ότι αξίζει να καταναλώσω την ενέργειά μου...βλέπεις το μόνο που θα ταίριαζε είναι ΖΗΤΩ ΟΙ ΝΑΖΙ...απλά λυπηρό!!!
Συνέχισε να περπατάς στα σύνεφα Θοδωρή... νομίζω είναι το μόνο μέρος που έχει πλέον μείνει μία ανάσα καθαρού αέρα...για να μπορείς να αναπνέεις!!
Μαράκι ξέρω ότι είπα ότι δεν θα... αλλά να που...εε σε κάποια πράγματα απλά πρέπει να πέρνουμε θέση!
Να είστε ΟΛΟΙ καλά!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
