| |
| | Η λέξη |  | | |
Ποτέ δεν πεθαίνουν πιά οι νεκροί
Μα εσύ επιμένεις να με γνωρίσεις πάλι με τη ζωή
Το βλέμμα σου μες στο βλέμμα μου δεν θ’αρνηθώ να δώ
Να γείρω στην αγκαλιά σου,να σου εξομολογηθώ το μυστικό
Ο χρόνος του θανάτου είναι πολύ αργός
Έρχεται πέρα απ’την λύπη των ανθρώπων ,σιωπηλός
Περνά αστραπιαία κι άηχα έξω απ’τον χρόνο των νεκρών
Έξω απ’την αιώνια βλάστηση των απέραντων ωρών
Μένει μετέωρος κάπως αδέξιος κι ασυνήθιστος στο πλατύ φώς
Δυό μέτρα πάνω απ’το χώμα μήπως σκοντάψει ετσι ψηλός
Αμέριμνος μ’εκείνη την ωραία βαθύτατη αμεριμνησία
Μονάχος,άπατρις,πανέμορφος ,κρατώντας ανάστροφα την τιμωρία
Μα εσύ επιμένεις να με γνωρίσεις πάλι με τη ζωή
Μην το λές δυνατά ,πες το αθόρυβα ,σιγανά γι ν’αποκτήσουμε επαφή
Βλέπω τα χείλη σου τα σαρκώδη και κόκκινα, ποιά λέξη σχηματίζουν
Τώρα οτι βλέπω γίνεται κόκκινο,κόκκινο οτι τα χέρια μου αγγίζουν
Αλήθεια ,την ανήκουστη λέξη ,αυτή που θέλεις θα πώ
Αφού το θέλουμε κι οι δυό,υπάρχει ,θα την πώ
Αφήνω τις εξηγήσεις του θανάτου τι ωφελούν; «σ’αγαπώ»λέξη αγέρωχη,σεμνή
Που δεν είναι παρά η εξαίσια πράξη του αξήγητου κρυμμένη μες στη ψυχή
Εκείνο το ταξίδι που ονειρεύτηκες θα γίνει
Μ’ένα μελτέμι μοιρασμένο στα δάχτυλα των άστρων ,ναι θα γίνει
Με χρώματα,θαλασσοστάλες με φτερά στο φώς
Με τα χέρια σφιγμένα αγκαλιά κι αναμεσα τους ο όρκος παντοτινός
Ενα τρελλό καρδιοχτύπι μου ρίχνει τον ήλιο με τη ματιά του
Ας μη σταματήσει τούτος ο χτύπος να βαράει το θάνατο με τη γροθιά του
Μετον καιρό συνηθίζω,όλα ένας έρωτας ,θάμβος και μαγεία
Όλα ένα όραμα ορισμένο κι αμετάδοτο,μιά ευτυχία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
mychoco
23-11-2008 @ 06:16 | Ποτέ δεν πεθαίνουν πιά οι νεκροί
Μα εσύ επιμένεις να με γνωρίσεις πάλι με τη ζωή
Το βλέμμα σου μες στο βλέμμα μου δεν θ’αρνηθώ να δώ
Να γείρω στην αγκαλιά σου,να σου εξομολογηθώ το μυστικό
::up.:: ::up.:: ::up.::
Όμορφο!!! | | sofianaxos
23-11-2008 @ 12:46 | ::up.:: ::up.:: ::up.::
Πολύ δυνατό !!!!!!!!! | | Helene52
24-11-2008 @ 02:48 | Εκείνο το ταξίδι που ονειρεύτηκες θα γίνει
Μ’ένα μελτέμι μοιρασμένο στα δάχτυλα των άστρων ,ναι θα γίνει
Με χρώματα,θαλασσοστάλες με φτερά στο φώς
Με τα χέρια σφιγμένα αγκαλιά κι αναμεσα τους ο όρκος παντοτινός
Ενα τρελλό καρδιοχτύπι μου ρίχνει τον ήλιο με τη ματιά του
Ας μη σταματήσει τούτος ο χτύπος να βαράει το θάνατο με τη γροθιά του
Μετον καιρό συνηθίζω,όλα ένας έρωτας ,θάμβος και μαγεία
Όλα ένα όραμα ορισμένο κι αμετάδοτο,μιά ευτυχία
Δεν υπάρχουν πλέον λόγια για να χαρακτηρίσει κανείς τα γραπτά και την ποίησή σου !!!!!
Την καλημέρα και τον απέραντο θαυμασμό μου ΠΟΙΗΤΗ !!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::hug.:: | | Celestia
24-11-2008 @ 09:08 | Αψογο , γλυκο, υπεροχο!!!
Αγαπημενο! ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
