| |
Λόγχη φλεγόμενη στο στήθος μου
Ξίφος που σχίζει τα σωθικά μου αυτός ο έρωτας
Ανάγκη για ζωή , μα και θάνατος στα όνειρα μου
Άρμα με πήγασο που μαύρα έχει φτερά
Και αντί ψηλά , στην κόλαση ,στον Άδη με κατεβάζει
Πορεία αντίθετα στον άνεμο μπροστά
Και όσα στο πέρασμα του παρασύρει με τρομάζουν
Καταραμένη ευχή αυτή η αγάπη
Ευλογία και οργή το κάθε γέλιο που κάνει δάκρυ
Κολασμένες ψυχές , κουβαλάν τα κορμιά
Που οξειδώνονται στο χρόνο και σ΄ του έρωτα τον πόθο
Καταδικασμένες στο σκοτάδι επιθυμίες
Και δωμάτια που γεμίζουν ερινύες
Σε κάθε απάντηση γεννάς και απορίες
Χαλάν στον χρόνο οι ψυχές ? η μες τις αμαρτίες .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
