| |
Ήρθε η ώρα της σιωπής..
Κουράστηκε να περιμένει..
Απόψε δεν ήρθε νωρίς..
Και είναι λίγο αγχωμένη..
Μου 'πε με γύρεψε πολύ..
Στους δρόμους, στο λιμάνι..
Μα πάντα ήτανε αργή..
Το βράδυ μόνο με προφτάνει..
Έχει κουβέντες να μου πει..
Η μέρα ερέθισμα της..
Την έκανα να με αισθανθεί..
Τα λόγια μου έγιναν δικά της..
Μου μίλησε για άρχοντες, μα και για υπηρέτες..
Το πως οι πρώτοι μια φορά, αξία θε' να δείξουν..
Και οι δεύτεροι ισόβια, την πίστη να κρατούνε..
Μου θύμισε μέρη παλιά, που στοίχειωσαν τις βόλτες..
Τον δρόμο που σημάδεψαν, στης θύμησης τον βρόγχο..
Κι όσο κι αν θέλω να ξεχνώ, σ'αυτούς πάλι βαδίζω..
Ξανάζησα την ομορφιά, σε θάλασσα και αγέρα..
Και τον παλιό μου έρωτα, που πάντα με χαιδεύει..
Την φθινοπωρινή βροχή, που πάντα επιστρέφει..
Μα η καημένη δεν μπορεί..
Τον χρόνο να προφτάσει..
Στον φίλο μου το όνειρο..
Και πάλι θα με χάσει..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
