| |
Οταν συνηλθε ειχε πεσει για τα καλα η νυχτα.Ειχε χασει την αισθηση του χρονου.Ανοιξε τα ματια του με δυσκολια.Τοδωματιο γυριζε,κι ο πονος ηταν
εντονος σε ολο του το σωμα.Τον αποσιντονιζε.Η μυρωδια του νοσοκομειου ηταν εντονη.Ανακαθισε και κοιταξε γυρω του προσπαθωντας να συνηθισει το
μισοσκοταδο.Πανω στο κομοδινο ακουμπισμενο το κινητο του.Μαλλον οτι ειχε απομεινει απο αυτο.Ενα σωρο κομματια περιτριγυρισμενα απο φαρμακα
που ουτε καν ηξερε σε τι χρησιμευαν.Τι με ποτισαν..αναρωτηθηκε.Πιο περα υπηρχε ακομη ενα κρεβατι.Καποιος κοιμοταν πανω απο τα σκεπασματα.
Υπεθεσε πως ηταν ο Αντωνης.Τοτε συνηδητοποιησε πως διπλα του ηταν η Αλεξανδρα.Την ειχε παρει ο υπνος καθισμενη στην καρεκλα.Ακομη κρατουσε μεσα
στο χερι της το δικο του.Αλεξανδρα.....ψιθυρισε και την σκουντιξε απαλα στον ωμο.Η κοπελα ανοιξε τα ματια της.Ξυπνησες....του ειπε και του χαμογελασε
κουρασμενα.Τι εγινε....ρωτησε ο Μιχαλης κοιτωντας ενα γυρω.Δεν θυμασαι....τον ρωτησε ανησυχη.Στιγμες...ειπε προσπαθωντας να μην την φρικαρει
περισσοτερο.Επιασε το χερι του.Τι ακριβως συναιβει....την ρωτησε.Ατυχημα....την ωρα που γυρνουσαμε....του ειπε κοιτωντας τον εξαιταστικα.
Εκεινη την στιγμη ολα επανηλθαν.Το αυτοκινητο,ο ηχος του φρεναρισματος....ο Κωστας....
Ο Κωστας...πως ειναι....ρωτησε ανησυχος κανωντας να σηκωθει.Κατσε κατω....του ειπε αυστηρα και τον εβαλε πισω στην θεση του.
Μια χαρα ειναι...καλυτερα απο σενα παντως...του ειπε καθυστηχαστικα,Δηλαδη....ρωτησε κοιτωντας την με αμφιβολια.Ενα ελαφρο χτυπημα στο κεφαλι και μερικα σπασμενα δαχτυλα..Κωλοφαρδος με ολη την σημασια της λεξης..μετα απο τετοια πτωση...Σε αντιθεση με σενα.Ολοκληρο χερι εσπασες.Πως τα καταφερες παλι...του χαμογελασε συγκρατιμενα.Ηξερε πως αστειευοταν,μα καπου μεσα στα ματια ακομη ξεχωριζες τα σημαδια του φοβου.Που ειναι οι αλλοι....ρωτησε κοιτωντας γυρω του.Στο διπλα δωματιο,μεχρι πριν λιγο ηταν εδω.Εμεινε μονο ο Αντωνης για να μην ειμαι μονη...Τι ωρα ειναι...την ρωτησε κοιτωντας εξω απο το παραθυρο.Τρεις και μιση κοντευει...του ειπε...Εισται εδω τοσες ωρες?...ρωτησε εκπληκτος.Και τι ηθελες να καναμε..μας φτιαξατε την μερα ειχατε δεν ειχατε..,του πε χαμογελωντας...Κοιμησου τωρα....το πιο πιθανον ειναι
πως αυριο θα σας αφησουν να βγειτε.Πλησιασε στο κρεβατι και του εφτιαξε τα μαξιλαρια.Ενιωθε την ανασα της....τοσο κοντα του.Δεν νυσταζω...της ειπε τρυφερα.
Την κοιταξε...με τα ματια ελεγαν οσα δεν τολμουσαν να πουν με τα χειλη.Θα παω διπλα για λιγο...ειπε σπαζωντας την σιωπη....να σου φερω τιποτα.
Κουνησε το κεφαλι του αρνητικα.Ξεκινησε να φυγει.Την επιασε απο τον χερι.Γυρισε και τον κοιταξε ξαφνιασμενη...Ευχαριστω...της ειπε.Του χαμογελασε και
βγηκε απο το δωματιο. Η Τριτη ξημερωσε λουσμενη στο φως ενος λαμπερου ηλιου.Ηταν νωρις το πρωι οταν βγηκαν απο το νοσοκομειο.Αν και τελη φθινοπωρου η μερα θυμιζε καλοκαιρι.
Ο Μιχαλης και ο Κωστας πηραν τον δρομο για το ΚΤΕΛ ενω οι υπολοιποι για το σχολειο.Οι γιατροι τους συμβουλεψαν να μεινουν σπιτι για σημερα.Περιμεναν
στην σταση το λεωφορειο της γραμμης.Μιχαλη....συγνωμη για χθες....του πε ο φιλος του απολογητικα.Δεν πειραζει...του πε....αλλα αλλη φορα να προσεχεις.Δεν ειναι παιχνιδια αυτα.Θα μπορουσαμε να ειχαμε σκοτωθει.Ειδε οτι το βλεμμα του φιλου του ειχε σκοτεινιασει.Οχι τιποτα...σε ανεχομαι σε αυτη την ζωη θα πρεπει να ανεχομαικαι στην επομενη.Του χαμογελασε με ευγνομωσυνη.Ενα βαρος ειχε φυγει απο πανω του.Το τηλεφωνο χτυπουσε την ωρα που μπηκε σπιτι.Λογω του οτι δεν ειχε δωσει σημεια ζωης την προηγουμενη οι γονεις του ειχαν σπασει τα τηλεφωνα.Το πρωτο πραγμα που θα εκανε αυριο θα ηταν να αντικαταστησει το κινητο του.Παλι καλα που δεν ειχαν μαθει τιποτα για το ατυχημα και καταφερε να
την σκαπουλαρει με την γνωστη δικαιολογια.Εμεινε στου Κωστα και το κινητο εκλεισε απο μπαταρια.Αναστεναξε....ο γυψος στο αριστερο του χερι τον ενοχλουσε
και ο πονοκεφαλος τον ζαλιζε.Πηγε στο δωματιο του και πηρε τους τεσσερις πρωτους κυκλους απο τα Φιλαρακια.Εβαλε το πρωτο dvd και ξαπλωσε στον καναπε...
οπου και αποκοιμηθηκε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
