stixoi.info: Τα ουρλιαχτά του νου μου

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	133296 Τραγούδια, 271883 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Τα ουρλιαχτά του νου μου

Αδιέξοδοι όλοι της γης οι δρόμοι, το βλέμμα στρέφεται δειλά σε ουράνια μονοπάτια!

[B]Τα ουρλιαχτά του νου μου[/B]

Αδρές γραμμές σφραγίζουνε τις κόχες των ματιών σου
και των χειλιών σου η φωνή μαραίνεται στο στόμα
πυκνά χορτάρια βλάστησαν στα μήκη των βυθών σου
και ‘γω μέσα στα κύματα, ψάχνω φωνή ακόμα

[B]Ψάχνω να βρω κελάηδημα μες στη βουβή μιλιά σου
κι’ ένα παλιό φτερούγισμα στα σπλάχνα να σκιρτά
έτσι καθώς στα νοερά, θα ‘μαι στην αγκαλιά σου
κι’ η μοναξιά αδέσποτη τριγύρω ν' αλυχτά

Ψάχνω να βρω την ακριβή γραμμή των οριζόντων
που ένωνε τα σύμπαντα του κόσμου μας γερά
κι’ όταν οδό δε βρίσκαμε στη γη των τόσων δρόμων
ταξίδευα κι’ ερχόμουνα με δυο χρυσά φτερά[/B]

Γυμνή φωνή ποδοπατά, τα ουρλιαχτά του νου μου
και της ψυχής μου ο σκοπός, χορδή που έχει σπάσει
μα θα ‘χω πάντα ανοιχτό το δρόμο τ’ ουρανού μου
γιατί το νιώθω κάποτε, κοντά μου πως θα φτάσεις

Ελένη Σωφρονίου


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 14 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Στίχοι για μελοποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

«Ένα σύγνεφο ξηλώνει τα ουράνια»

MARGARITA 24-11-2008 @ 05:28	μπράβο σου! ::hug.::
Aris4 24-11-2008 @ 06:53	Η αισιοδοξια του τελους ::theos.:: Ελενη ::kiss.::
Χ.Ρ.Υ.Σ.Α 24-11-2008 @ 07:52	Γυμνή φωνή ποδοπατά, τα ουρλιαχτά του νου μου και της ψυχής μου ο σκοπός, χορδή που έχει σπάσει μα θα ‘χω πάντα ανοιχτό το δρόμο τ’ ουρανού μου γιατί το νιώθω κάποτε, κοντά μου πως θα φτάσεις ΥΠΕΡΟΧΗ όπως πάντα!! ::hug.::
Nefeligeretis 24-11-2008 @ 08:17	Μέσα στην εικόνα και την ομορφιά το θλιμένο σου. Γράφεις! Εμείς απλά νοιώθουμε... ::hug.::
ΑΝΤΗΣ 24-11-2008 @ 08:27	φοβερο
Ηώς 24-11-2008 @ 09:18	Ψάχνω να βρω την ακριβή γραμμή των οριζόντων που ένωνε τα σύμπαντα του κόσμου μας γερά κι’ όταν οδό δε βρίσκαμε στη γη των τόσων δρόμων ταξίδευα κι’ ερχόμουνα με δυο χρυσά φτερά ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΛΕΝΗ ΜΟΥ! ::hug.:: ::theos.:: ::theos.::
oneirodromio 24-11-2008 @ 10:33	Αφωνη!!!!! ::up.:: ::yes.::
Ιππαρχος 24-11-2008 @ 12:53	Υπέροχο όντως...
mychoco 24-11-2008 @ 13:00	Ψάχνω να βρω την ακριβή γραμμή των οριζόντων που ένωνε τα σύμπαντα του κόσμου μας γερά κι’ όταν οδό δε βρίσκαμε στη γη των τόσων δρόμων ταξίδευα κι’ ερχόμουνα με δυο χρυσά φτερά Πανέμορφο!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Helene52 24-11-2008 @ 13:02	ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ::up.:: ::theos.:: ::theos.::
Xωρολάτρης 24-11-2008 @ 13:20	Μέσα στους τόσους δρόμους που μπορούν να υπάρξουν ,κρατάς έναν πολύτιμο και αξεπέραστο στα χέρια σου Ελενη μου θαυμάσια...κεινο τον δρόμο..τον άλλον..τον απο κει μεριά ..τον απο δώθε ίσως αν το κοιτάξεις με τα γαλανά του ουρανού τα μάτια..και κεινος ο δρόμος δεν κλεινει ποτέ..Μαζεύει τα ουρλιαχτα του νου μας και κρατάει πάντα τις πύλες του ανοιχτές..Παντα..!
swordfish 24-11-2008 @ 14:12	Μπράβο Ελένη, πολύ καλό!!!! ::yes.:: ::up.:: ::kiss.::
TAS 24-11-2008 @ 15:53	ο σκοπός της ψυχής σου , χορδή που όχι μόνο δεν έχει σπάσει, μα δονείται μαγικά και μας δονεί . . . συντονίστικα κι εγώ . .
poetryf 26-11-2008 @ 05:17	Ουρλιάζουν τα συναισθηματα όταν πιάνονται στο μελάνι της πένας και προπαντός της ψυχής σου.. Ελένη μου ::kiss.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο