| |
Δεν μ’απανταει κανείς, μα ρωταω μοναχη,
Μεσα στη νυχτα η φωνη μου μιλα στο σκοταδι.
Δεν με ρωταει κανεις, μα απανταω σε μενα:
[I]''θα ζουσες ισως πιο ωραια, σε καποιου Αδη το παλατι''.[/I]
Δεν θα φωναζω εκει, δεν θα μαζευομαι,
Δεν θα μιλαω πια δεν θα προσευχομαι
Δεν θα χαλαω για σενα, δεν θα σε νιαζομαι,
Δεν θ’αγαπαω πια, δεν θα σε σκευτομαι!!
Μα θα ονειρευομαι το πριν και θα γελαω.
Αφου δεν θα υπάρχω, θα χαμογελαω!
Σ’ολους αυτους που με χαστούκισαν και πονεσα,
Σε ολ’αυτα που μου αρέσαν, μα στα δώρισα.
Έρχεσαι ύπουλα σαν βλέμα του εχθρού σου.
Μ’ενα περιστροφο να μου χαρισεις σφαίρες.
Η θλήψη μοναξιας να απερανη,
Να αιμορραγώ...
για δυό σχισμενες φλέβες.
Για καποιον αλλον που κραταει τη σιωπή του
Κι ας είμαι δίπλα του, αυτός χαμογελάει,
Κι οσα είχε απ’το πριν να μην ξεχνάει...
Για μια ζωή χωρίς ονοματα κοιτάει.
Οι σκέψεις μου τα μαυρα τους φοράνε
Σε σκοτεινά νεκροταφεία σ’αναζητούν,
Να δουν εαν τις εθαψες κι αυτες με τη σειρά τους
Μα μια ζωή τις εκπεδεύεις για να ζούν.
Μου λες εγκλήματα που δεν μπορεις να κανεις
Κι ομως τα θελεις για να ολοκληρωθείς.
Απ’τη σιωπή που καταριώσουνα τα βράδια
Σε ενα φαντασμα να μεταμορφοθείς.
Με δυο στιλέτα που να σταζουνε το αίμα
Απο τη σάρκα που σ’αγάπησε πολύ.
Υπιες ολόκληρη τη μαρκα απ΄τα τσιγάρα σου
Και τωρα αλάζεις τον καπνό απ’το κουτί.
Χαμογελάς και βγαίνει εξω η αγάπη σου,
Σαν σαρκοφάγο ον της νύχτας τριγυρίζει.
Κι ενα βλέμα μου πετας κατω αθόρηβα
Για να μου δείξεις τη σκυά που με φοβίζει.
Δεν μου απαντάς
Χαμογελάς...
Αν το σκεφτείς για λίγο, ακομα μου χρωστας..
Κι εγώ εδω, να μην σε ονειρευομαι
Μα ν’αναπνέω και να κλαίω για ότι σκέφτομαι.
Να μην φωνάζω πια
Να μην μαζεύομαι.
Να μην μιλάω πια
Να μην προσεύχομαι
Να μην χαραζω φλέβες πια
Να μην σε νιάζομαι
ΝΑ ΣΕ ΠΟΥΛΆΩ ΓΙΑ ΔΥΟ ΤΣΙΓΑΡΑ ΠΟΥ ΧΡΙΑΖΟΜΑΙ....
ΚΑΙ ΝΑ ΓΕΛΑΩ...!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
