| |
ΩΡΕΣ ΜΟΥ ...
Ωρες μου ατέλειωτες, κενές, συντρόφισσές μου,
το χρόνο φθείρουμε στην ίδια τη γωνιά,
στην ίδια τρύπα, πού συχνάζει η λησμονιά
κι οι θυγατέρες της ερ'μιάς, οι ρήγισσές μου.
Πίνουμε αμίλητοι τού χρόνου το κρασί
καί λέμε λόγια, πού αγαπάν να λεν τα μάτια.
Της νύχτας λόγια ... Της αυγής τα σκαλοπάτια
σε πόρτα βγάζουν σφαλιστή απ τη θύμηση.
Χρόνο, το χρόνο κι ο καιρός μας τελειώνει.
Μιά νυχτωδία μας ξαποστέλνει στο γκρενά.
Ετούτη η τρώγλη είναι η ντροπή τού πουθενά
κι όσο ανταμώνουμε αισθανόμαστε πιό μόνοι.
Μιά πέρλα η θλίψη, σ΄ άλλου κόσμου το υφαντό,
πού μες στη μέθη μας ριχτό έχουμε φορέσει.
Αυτό το στέκι δεν μας πάει , δεν μας αρέσει,
μας κρύβει κάποιο ηλιοβασίλεμα μουντό.
Καλοκυράδες, άγιες ώρες μου στερνές,
συντρόφισσές μου στη σιωπή καί στο μεθύσι,
ταγκό χορεύει το μηδέν με το αχανές
καί μεις ξωκείλαμε στης ύπαρξης τη φύση.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-06-2008
Αντίο καλέ μας φίλε...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
