Ξέρεις μόνο όσο σου χω πει
όσα σ’ άφησα να ξέρεις δηλαδή.
Υπάρχουν κι άλλα φυσικά
μικρά, μεγάλα, μακρινά
που κράτησα για μένα.
Όχι δεν μπορείς να καταλάβεις,
Δε σου ζητώ τη τρέλα μου
εσύ να μεταλάβεις.
Ω ναι είδα πολλά
κι έκανα κι άλλα
μα ήταν άλλες εποχές
που ζούσα σε μια γυάλα.
Δυστυχώς
οι εμπήρειες μας ορίζουν
τα εντός
κι εγώ την αλυσίδα μου
ποθώ πολύ να σπάσω.
Ναι έχω μείνει μοναχός!
Μα δε δειλιάζω.
Ήξερα, νέο δρόμο
πως χαράζω.
Δεν έχω λόγια άλλα να σου πω
και δεν μπορώ
της Ρουμανίας ένα κρύο πρωινό
να διηγηθώ
κι εσύ να καταλάβεις.
Είναι όλο τόσα μακρινά…
Τράβηξα δρόμους σκοτεινούς
και σαν τελείωσαν αυτοί
είχα γίνει άλλος.
Κατέβασε λοιπόν τα ακουστικό
και πες ότι είπανε κι οι άλλοι.
Καλό παιδί, μα αλλόκοτο στα αλήθεια.
Ζει τη ζωή του μες στα παραμύθια
Τα θέλω του, δεν είναι τα δικά μου
και δεν ταιριάζει στα γαλάζια όνειρα μου…
Δεν με πειράζει το έχω συνηθίσει από καιρό
και μη φοβάσαι, εγώ θα ψάξω και ίσως βρω
Τι την αγάπη κάνει και γυρίζει.
Ποιος την Αυγή ροδίζει
και τη δύση
