Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ρίγος
 Mε αλληγορικα στοιχεια
 
Ρίγος,βαθιά παλίρροια του μυαλού
Που φέρνει απ’τ’άδυτα του καημού
Κάθε άχρονη στιγμή
Στ’άναρθρα χείλη τη ψυχή
Εκεί καταφεύγει απ’τον ήλιο κυνηγημένο
Πότε με τον ήρεμο πυρετό μιάς βραδιάς
Πότε βαθιά ηλεκτρισμένο
Απ’τον κεραυνό καταιγίδας βαριάς

Μα η φωτιά μου εδώ και μήνες είν’αναμμένη
Στ’άμνημο μάτι μου τρέμει ναρκωμένη
Μ’αντάυγειες φειδωλές
Στους καθρέφτες και στις ρωγμές
Κ’ηχώ δειλή
Ανυπεράσπιστη όπως οι νεκροί
Μες στο λυκόφως της ψυχρής αυγής
Μες στο τραγούδι της σιωπής

Το χέρι που με παλάμες ανοιχτές
Στον ύπνο μου δραπετεύει τις νυχτιές
Ψηλαφίζει τους λαβυρίνθους μου,δεν συγχωρεί
Αγγίζει την προσδοκία μου και την αναμονή
Δεν είναι μυστήριο
Είναι κρυφό καταφύγιο
Ένα στοίχιμα οπου παίζεται η παραμονή μου
Οπου συνοψίζεται όλη η ζωή μου

Του έρωτα θερμό
Κι ωραίο γάντι το χέρι αυτό
Στο αιχμάλωτο μου σώμα προσφορά
Στη σάρκα που αρχίζει να ξυπνά
Απόσταγμα μεστό της ηδονής
Αντάξιο και πολύτιμο χαμόγελο στοργής
Απλώνεται για να γνωρίσει τη μοναξιά μου
Για να πιστέψω πως υπάρχω στα όριά μου

Εύτρωτο σώμα
Που ζείς θνητό πάνω στο χώμα
Μες στα γρανάζια της εφήμερης ισορροπίας
Θυμίσου την ανταύγεια,το ρίγος της θωπείας
Θυμίσου τα μάτια που σου χάρισαν το βλέμμα
Που σου’δωσαν του έρωτα το αίμα

Ποιό πρόσωπο απ’όλα τα θαμμένα
Ινδάλματα στη λήθη βυθισμένα
Απ’την συναρμολόγηση των ατελών
Στην γκρίζα συνοικία των καιρών
Θα γίνει όρθρος φωτεινός
Κρυφό κυκλάμινο κι ατέρμονος σφυγμός
Κανένα ..............




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
mychoco
27-11-2008 @ 02:29
Πάρα πολύ όμορφο!Καλημέρα...
::up.:: ::up.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
27-11-2008 @ 03:40
Στην γκρίζα συνοικία των καιρών
Θα γίνει όρθρος φωτεινός
::up.::
φραγκοσυριανος
27-11-2008 @ 03:55

Μα η φωτιά μου εδώ και μήνες είν’αναμμένη
Στ’άμνημο μάτι μου τρέμει ναρκωμένη
Μ’αντάυγειες φειδωλές
Στους καθρέφτες και στις ρωγμές
Κ’ηχώ δειλή
Ανυπεράσπιστη όπως οι νεκροί
Μες στο λυκόφως της ψυχρής αυγής
Μες στο τραγούδι της σιωπής

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ... ::up.:: ::up.:: ::up.::
Ιππαρχος
27-11-2008 @ 05:13
Ό,τι γράφεις είναι υπέροχο...
**Ηώς**
27-11-2008 @ 08:03
Κάθε άχρονη στιγμή

Ένα στοίχιμα οπου παίζεται η παραμονή μου

Στο αιχμάλωτο μου σώμα προσφορά

::cool.:: ::theos.:: ::theos.::
Helene52
27-11-2008 @ 08:25
Εύτρωτο σώμα
Που ζείς θνητό πάνω στο χώμα
Μες στα γρανάζια της εφήμερης ισορροπίας
Θυμίσου την ανταύγεια,το ρίγος της θωπείας
Θυμίσου τα μάτια που σου χάρισαν το βλέμμα
Που σου’δωσαν του έρωτα το αίμα

Ποιό πρόσωπο απ’όλα τα θαμμένα
Ινδάλματα στη λήθη βυθισμένα
Απ’την συναρμολόγηση των ατελών
Στην γκρίζα συνοικία των καιρών
Θα γίνει όρθρος φωτεινός
Κρυφό κυκλάμινο κι ατέρμονος σφυγμός
Κανένα ..............
Απλά και μόνον

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
swordfish
27-11-2008 @ 10:11
Ωραίο!!!!! ::yes.:: ::up.::
oneirodromio
27-11-2008 @ 12:35
Αντη,γραφεις ομορφα!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο