| |
| | Τα μάτια μην κλείνεις |  | | | Γιατί; | | |
[align=center][I][B]Ζηλεύω τις νύχτες
που μόνη μου μένω
και έξω απ' το παράθυρο
τ' αστέρια 'γναντεύω...
Πονάω τις νύχτες
που μόνη κοιμάμαι
και χίλιοι εφιάλτες
το μυαλό μου κεντάνε...
Πονάω που ξέρω
οι ευχές δε μετράνε
μπροστά σε ενοχές
που χρόνια κρατάνε...
Και πως να παλεύω
να έχω ελπίδες
όταν, στους ώμους, τα φτερά
ξεσκίζουν λεπίδες...
Βαθιές οι πληγές,
κανείς δεν τις βλέπει,
πονάει η αντοχή,
σκοτώνουν τα "πρέπει"...
Σε ψαχνώ παντού,
ζητάω βοήθεια,
δεν έχω άλλη δύναμη
στο λέω αλήθεια...
Τα μάτια μην κλείνεις,
το χέρι σου δως μου,
οι δυο μαζί θα φτάσουμε
στα πέρατα του κόσμου... [/B][/I][/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Της μοναξιάς μου το χρώμα το βλέπεις; Είναι κρυμμένο στα μάτια μου, κοίτα καλά και πες μου... | | | |
|
Νεφελοβάτης
27-11-2008 @ 18:49 | Πώς την ομορφιά να κρίνω..; Πώς να πω οτιδήποτε που μικρό να μην φανεί..
Φως είναι η δημιουργία σου.. Που από μέσα σου πηγάζει..
Κι ας μοιάζει να είναι στα σκοτάδια χαμένο..
Σαν τα σύννεφα είναι που το φεγγάρι καλύπτουν.. Για λίγο όμως μοναχά..
Μια και κείνο εκεί είναι και μας περιμένει..!
Καλό μας ξημέρωμα..
| | mantinada
27-11-2008 @ 19:14 | Δεν υπάρχει Φως χωρίς Σκοτάδι μα ούτε και το αντίστροφο...
Yin και Yang σε μια αιώνια εσωτερική διαμάχη...
Πέρασα στο σκοτεινό κομμάτι Ουρανέ μου,
δε γνωρίζω πόσο θα βρίσκομαι σ' αυτό πριν επιστρέψω στο Φως...
Για την ώρα στην ερημιά μου πορεύομαι αναζητώντας τη διέξοδο εκείνη που θα με οδηγήσει απ' το σκοτάδι στο Φως...
Μα δε χρειάζεται ν' ανησυχείς...
Αργά ή γρήγορα θα τα καταφέρω φαντάζομαι, ελπίζω, εύχομαι...
Πάντα τα καταφέρνω ως τώρα...
Καλό μας ξημέρωμα...
Κι εύχομαι, για μένα τουλάχιστο, να μην αργήσει...
Φιλιά! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
