| |
| | Μην αφήσεις |  | | |
Σαν ακούσεις τις βουβές τις προσευχές
και της σιωπής το ουρλιαχτό σα σε τρομάξει,
μην αρνηθείς τις κρυφές σου τις ευχές
και τα όνειρα που κάνεις πριν χαράξει.
Σα σκοτεινό φως γύρω σου απλωθεί
και ακίνητος ο χρόνος θα περνάει,
η ψυχή σου πρόσεξε μην νεκρωθεί,
την ζωή σου μην αφήνεις να κυλάει.
Οι δαίμονες με δώρα σαν θα ‘ρθουν
και οι άγγελοι με κατάρες σε ζυγώσουν,
τα παραμύθια που έπλεκες μικρός
μην αφήσεις γκρίζα και μουντά να μαραζώσουν.
Μην αφήσεις το μαύρο πέπλο της νυχτιάς
και τα σύννεφα που κρύβουν τα αστέρια,
να σου κλέψουν της καρδιάς σου τα προικιά,
της ψυχής σου τα λευκά τα περιστέρια.
Μην αφήσεις το τραγούδι της σιωπής
και τους ψίθυρους που σε έχουν ξεκουφάνει,
τις ψαλμωδίες να σου κλέψουν,
που σα παιδί,
στο μυαλό σου μια βραδιά είχες υφάνει.
Σαν ακούσεις τις βουβές τις προσευχές
και της σιωπής το ουρλιαχτό σα σε τρομάξει,
μην βυθιστείς σε σκοτεινές διαδρομές,
ένα δάκρυ πικρό απλά, άσε να στάξει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | In Hell's fires my heart was weld...on an Angel's anvil...under the Devil's breath | | | |
|
MARGARITA
29-11-2008 @ 02:10 | Πολύ καλό μαύρε δράκε ::smile.:: | | Αγνή
29-11-2008 @ 02:22 | Καλωσόρισες και από δω!
Όμορφο! | | frozenangel
29-11-2008 @ 02:30 | αυτο κανω. ::up.:: | | Νεφελοβάτης
29-11-2008 @ 05:05 | Ναι Δημήτρη, ένα δάκρυ. Πικρό ας είναι για όλες εκείνες τις διαδρομές τις από λεωφόρους παρμένες. Εκείνες που στα μονοπάτια την ψυχή δεν άφησαν να διαβεί.. Και τώρα που η ευθεία, σκοτεινιάζει, όταν τα εύκολα δύσκολα γίνονται, όταν η σιωπή ουρλιάζει, όταν το κορμί σκυφτό πορεύεται, τότε.. Τότε ένα τραγούδι αχνά και λυπημένα στης καρδιάς τα βάθη σιγοψιθυρίζει.. Για τ΄ όνειρο που αφέθηκε σε δάση ξωτικά να αναπαύατε, να είναι κοιμισμένο στης λήθης το πλευρό..
Και τότε έρχεται το δάκρυ, για εκείνα που θα μπορούσαν να ήταν μα δεν είναι.. Για κείνα που λησμονήθηκαν και που χαμένα μοιάζουν.. Για κείνα που λαχτάρησε η καρδιά μα δίπλα της δεν είναι. Μια και ο δρόμος αλλού την πήγε..
Κι όμως σα βάλσαμο το δάκρυ μπορεί να ‘ναι, μια και φέρει μια ενθύμηση..
«Ότι μπορεί κανείς να ονειρευτεί, δεν είναι ποτέ χαμένο..».
Καλό απόγευμα..
| | mantinada
29-11-2008 @ 05:45 | Φιλαράκι,
καταρχήν να σ' ευχαριστήσω...
Τώρα που σε διάβασα κατάλαβα τι εννοούσες σε προηγούμενη
επικοινωνία μας, στο blog...
Κι έπειτα να σου πω πω,ς όσο σκοτεινά κι αν είναι εδώ μέσα,
δεν παύω να ελπίζω, να ονειρεύομαι, να ζω...
Καλό απόγευμα ψαράκι,
φιλιά!
| | Ιππαρχος
29-11-2008 @ 07:59 | Πάρα πολύ καλό! | | Black_BattleDragon
03-12-2008 @ 13:42 | Margarita, σε ευχαριστώ πολύ, για τα καλά σου λόγια.
Αγνή, καλώς σας βρήκα και απο εδώ, χαίρομαι που σου άρεσε.
frozenangel, συνέχισε να το κάνεις και να ξέρεις σε θαυμάζω, βλέπεις εγώ δεν το έχω καταφέρει ακόμα.
Θοδωρή, έτσι είναι, τα όνειρά μας δεν χάνονται... εμείς καμιά φορά τα εγκαταλείπουμε... ή χάνουμε το δρόμο...μα εκείνα πάντα πιστά και πρόθυμα μας περιμένουν να ξαναγυρίσουμε κοντά τους. Αν καταφέρουμε λοιπόν να χωρέσουμε όλο τον πόνο, την πίκρα μας και την απογοήτευσή μας σε ένα δάκρυ...ένα δάκρυ που θα το αφήσουμε ελεύθερα να τρέξει...επιτρέποντας στον εαυτό μας να θρηνήσει για τα χαμένα..τότε ίσως καταφέρει να φέρει τη κάθαρση της ψυχής και την επαναφορά στη μνήμη αυτών που κάποτε υπό το βάρος των πληγών μας λησμονήσαμε!!
Ποίος ξέρει; Ισως!!
Μαράκι, μη με ευχαριστείς, ελπίζω απλά να μη χρειαστεί να περιμένεις πολύ για να βγεί ο ήλιος... ξέρω ότι είσαι φτιαγμένη από υλικά αντοχής αλλά ακόμα και αυτά θέλουν λίγη φροντίδα που και που αλλίως αρχίζει η φθορά... να τα φροντίζεις λοιπόν ναι;!! Φιλιά Μαράκι
Ίππαρχε, σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Να σας ευχαριστήσω όλους για το χρόνο σας και να ζητήσω συγγνώμη για την καθυστερημένη μου απάντηση...να είστε όλοι καλά, έχετε την καλησπέρα μου.
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
