| |
Απο παιδι μεσα στις λασπες σε ξαπλωνα να κλαις
μα η καρδια μου φριχτα πονουσε η δολια μακρια σου
χαμογελα σαρδωνια μες της αλανας το κρυφτο και τις σκιες
θριαμβος φριχτος και αυτος σα δαιμονες τα γελια στα δακρυα σου
χωρις να φταις...
Και οσες φορες σε μαλωσα ερωτα ευγενικε
εργοστασιου ροτορας η καρδια μου κινειται αθορυβα τις νυχτες τις χαλεπες
μη μπλεξω την αγαπη με του αγοριστικου κανονα τις ορδες
καλυτερα τον πονο της καρδιας μου παρα των φιλων καζουρα αιωνια
χωρις να φταις...
Τα ματια μου κλεφτα κοιταζαν τις αγουρες θυλες σου
προστυχα λογια κρυφα μοιραζαν οι τυρανοι σου τις νυχτες τις ζεστες
διχως να ξερουν να καβαλαν φοραδες και μηχανες ανωριμα αγορια
τον οδηγο τον καβαλαρη εκαμα κορδομενος ο γελοιος μπροστα στην ομορφια σου
Και εσυ να αντεχεις υβρεις και καρπαζιες
γιατι αλλιως το βλεμα σου ο δυστιχος πως να προσταξω?
στα λασπωμενα χερια σου,το ματωμενο γονατο σου συγνωμες σιωπηλες
ησουν μικρη ημουν μικρος αγαπη αιωνια σε μνημες θολες μου
η αγαπη μου σε βασανιζε οχι εγω!
χωρις να φταις...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
