| |
Φούσκωσα το κεφάλι μου
μ’ αγέρι του ηλίου
η σκέψη μου ανέβαινε
νύχτα στην Αφροδίτη
χρυσόψαρο η ζάλη μου
απόνερα ενός πλοίου
με τους αφρούς του έραινε
το χρόνο τον αγύρτη
Στη Θεά τάμα κρατούσα
έρωτα για να μου στείλει
σαν νέκταρ κι αμβροσία μου
αθανασίας πλάνη
στο κενό μου καρτερούσα
το αστέρι ν’ ανατείλει
τον ψεύτη Τειρεσία μου
θύελλα και λιμάνι
Το μονοπάτι ανέβηκα
αγνόησα σημάδια
της ξωτικιάς είδα μορφή
ότι ποθούσα πήρα
στου έρωτα την έλικα
με ζάλισαν τα χάδια
του ηφαίστειου έφτασα κορφή
κι έπεσα στον κρατήρα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
