stixoi.info: Ένας κύκνος στο τετράδιο

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Ένας κύκνος στο τετράδιο

[font=Georgia] [color=purple]

Δάχτυλα από άχερο , στόματα από φλόγα
καινούριοι άνθρωποι σε δράκων μονοπάτια.

Τί λεπτεπίλεπτες που ‘ναι οι λέξεις προτού τις προφέρεις
πόσο ασήκωτες μετά την εκφορά τους.
Όλα αλλάζουν. Τα πάντα φωνάζουν.
Όλα ποτάμι και ξεχύνονται στα μάτια μου.
Οι κροταλίες των γερμένων αστεριών
Σπορά σε σώματα αόρατων σκιών
Όλα στην άρθρωση μιας νύχτας δηλητήριο
Που ναι μου λείπεις.

Πίσω απ’την άρκτο και τα εφτά της αποκούμπια
δες με’
Αγκιστρώνομαι στο όγδοο μου απάγκιο
Κάποτε το’λεγα Εγώ
Τώρα Εσύ. Μόνο Εσύ.
Μάτια από στίλβωμα αθανάτου
μύτη λουστρίνι στο ξεθώριασμα της μυρωδιάς
Κι όμως ... Ήσουνα εδώ
τρίβω ακόμα τ’αρωμα σου μες στης σκέψης τα υπόγεια
με μια παράνομη ανοχή σε ανασταίνω

Να μη μυρίζω πια καμμένο
Να μη μυρίζω πια την απουσία σου
Που πέταξε δυο σπίθες στο στερέωμα του πόνου
Τις ώρες που ανασέρνει η πνοή τον πυρετό σου
τις ώρες που η μνήμη σα φαράσι
σε σκουπίζει και σε φέρνει στο παρόν μου
Όλα αλλάζουν. Τα πάντα φωνάζουν.
Για σένα

Ένας κύκνος σα χιόνι ξεπετιέται απ’την πένα μου
πίνει απ’το ποτάμι της μελάνης μου και γράφει δύο λέξεις
Τούτη η σελίδα πρέπει κάποτε να σημαδέψει το φεγγάρι
Πρέπει ν’αστράψει η χορδή σα χαλινάρι
Και θα’ρθει ο Φοίβος

Θα σου παίξει το τραγούδι του με άρπά του εμένα
να το ακούς όταν ξαπλώνεις στον παράδεισο με φίδια
να το ακούς κάθε που αποκοιμιέσαι μες στη στέρνα της νυχτός
κάθε που σιγοψιθυρίζουμε καινούριο τέλος
Στο δικό μας παραμύθι

Στόματα από φλόγα. Φιλί στα δάχτυλα.
Τ’άχυρα φλέγονται. Οι λέξεις παύουν. Όλα σιωπούν.
Τα πάντα εδώ.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 11 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Έρωτας & Αγάπη Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.

ALYZIOS 04-12-2008 @ 08:58	Να μη μυρίζω πια καμμένο Να μη μυρίζω πια την απουσία σου Που πέταξε δυο σπίθες στο στερέωμα του πόνου Τις ώρες που ανασέρνει η πνοή τον πυρετό σου τις ώρες που η μνήμη σα φαράσι σε σκουπίζει και σε φέρνει στο παρόν μου Όλα αλλάζουν. Τα πάντα φωνάζουν. Για σένα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Αθανασια........ ::up.:: ::yes.:: ::hug.::
ψιτ-ψιτ 04-12-2008 @ 09:20	μπατζαρια εφαγες ??? ::huh.::
poetryf 04-12-2008 @ 09:41	Ψιτ ψιτάκο μου... χμ, δυστυχώς όχι μωρέ! Ένα σάντουιτς όλο κι όλο! ::cool.::
Ιχνηλάτης 04-12-2008 @ 10:47	Καλή μου Αθανασία!! Έναν αναστεναγμό σου αφήνω.
Ιππαρχος 04-12-2008 @ 12:39	χαχα ψιτψιτ Πολύ καλό Αθανασία
Ιππαρχος 04-12-2008 @ 12:39	χαχα ψιτψιτ Πολύ καλό Αθανασία
mantinada 04-12-2008 @ 13:19	Πάντα υπέροχη η γραφή σου Αθανασία μου, καλό σου βράδυ!
Celestia 04-12-2008 @ 15:46	Ένας κύκνος σα χιόνι ξεπετιέται απ’την πένα μου πίνει απ’το ποτάμι της μελάνης μου και γράφει δύο λέξεις Τούτη η σελίδα πρέπει κάποτε να σημαδέψει το φεγγάρι Πρέπει ν’αστράψει η χορδή σα χαλινάρι Και θα’ρθει ο Φοίβος Τι αλλο θα γρψεις; Ολα τα εγραψες!!!!!!! Αστειρευτη πηγη!!!!!!!! Αστειρευτη εμπνευση!!! ::kiss.:: ::theos.:: ::theos.::
poetryf 05-12-2008 @ 01:45	Καλημέρα και σας ευχαριστώ!
peiraiotissa 05-12-2008 @ 04:48	Στόματα από φλόγα. Φιλί στα δάχτυλα. Τ’άχυρα φλέγονται. Οι λέξεις παύουν. Όλα σιωπούν. Τα πάντα εδώ. ::up.:: ::up.:: ::up.::
rock sugar 05-12-2008 @ 11:18	...''στο δικο μας παραμυθι''...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο