| |
| | λογια λογια |  | | |
Σβήνω γράφω,σβήνω γράφω μα της ζωής το νόημα δεν βγάζω.
Σβήνω γράφω,σβήνω γράφω,μα απόψε πάλι εμένανε ταράζω.
Στην έρημη ακρογιαλιά γεμίζω τα όνειρά μου,
με μια άδεια αγκαλιά,τελειώνω την νυχτιά μου.
Με τα άσπρα σύννεφα πετώ και με τον ήλιο αγναντεύω
και με τα αστέρια συντροφιά,μονάχη γαληνεύω.
Τον φόβο τον φοβήθηκα ,τον άνθρωπο παιδεύει
και της ψυχής μας τα φτερά,τα κόβει δεν τον μέλει.
Θα'χω το νου μου οδηγό και τον Θεό προστάτη,
με καθαρό τον λογισμό,για να νικώ τα λάθη.
Και πάλι συλλογίζομαι και πάλι αγναντεύω
και πάλι ονειρεύομαι μα πάλι παραμένω.
Ανίκητοι οι στεναγμοί,η πένα δεν με θέλει,
ανίκητοι οι λογισμοί,το μέσα μας παιδεύει.
Σε διώχνω πόνε μακρυα,σε μίσησε η καρδιά μου.
Mε θλίψη πάλι καταντώ να κλείσω τα χαρτιά μου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ψιτ-ψιτ
04-12-2008 @ 09:21 | α ρε πονε ...Αλ καπόνε | | lostmagik
04-12-2008 @ 09:43 | ενα συναισθημα,πολλες αποριες,το ιδιο αποτελεσμα! Εχει λογικη σειρα και ειναι ρεαλιστικο,πιστευω οτι αντιπροσωπευει τους περισσοτερους πενιστες... ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
23-09-2015 @ 21:33 | ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | kostadina26
26-09-2015 @ 21:35 | ευχαριστώ ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
