Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η μελωδια της ψυχης
 Όταν οι ήχοι της σιωπής, γίνονται μελωδία…για να μπορείς να ζεις μέσα σ’ αυτή και να αντέχεις!
 
[B]Η μελωδία της ψυχής[/B]

Σβήνω το φως για να μη βλέπω πως μου λείπεις
κάθε που κλείνει η κουρτίνα της σκηνής
κάθε που πιάνομαι στα δίχτυα της λύπης
και στα πλοκάμια μιας εικόνας μακρινής

Μα στο σκοτάδι ζωντανεύει η μορφή σου
και πιλοτάρει η καρδιά στα σκοτεινά
πιάνει στεριά μέσα στα μπράτσα της αφής σου
και ξαναπλέει σε λιμάνια μακρινά

Ρίχνω τους ήχους και τις λέξεις σ’ ένα τοίχο
κάποιας υπόγειας στοάς της αντοχής
μα ξεφλουδίζουν και κολλάνε σ’ ένα στίχο
και τραγουδούν τη μελωδία της ψυχής


Ελένη Σωφρονίου



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

«Ένα σύγνεφο ξηλώνει τα ουράνια»
 
agrafos
05-12-2008 @ 03:49


μελωδια της ψυχης σου
justawoman
05-12-2008 @ 04:27
η μελωδία της επιθυμίας γίνεται αντοχή
όμορφο! ::smile.::
swordfish
05-12-2008 @ 06:39
''Μα στο σκοτάδι ζωντανεύει η μορφή σου
και πιλοτάρει η καρδιά στα σκοτεινά
πιάνει στεριά μέσα στα μπράτσα της αφής σου
και ξαναπλέει σε λιμάνια μακρινά'' ::up.:: ::up.:: ::up.::
ΑΝΤΗΣ
05-12-2008 @ 08:02
μεγαλειωδης ποιηση
Ιππαρχος
05-12-2008 @ 08:07
Ιδανική χρήση της ρίμας...
mychoco
05-12-2008 @ 08:19
Μα στο σκοτάδι ζωντανεύει η μορφή σου
και πιλοτάρει η καρδιά στα σκοτεινά
πιάνει στεριά μέσα στα μπράτσα της αφής σου
και ξαναπλέει σε λιμάνια μακρινά

Πολύ όμορφο!!!!
::up.:: ::up.:: ::kiss.::
TAS
05-12-2008 @ 12:26
πιάστηκα Ελένη μου, στα δίχτυα της λύπης . .
Xωρολάτρης
07-12-2008 @ 12:11
Το πως ξετυλίγει κάποιος τις εικόνες της δημιουργίας του ,ειναι το πλέον ασφαλές δείγμα στα μάτια αυτων που το διαβάζουν για το πόσο τις κατέχει στ άληθεια ή όχι..και συ τις κατέχεις περίτεχνη Ελένη της Ακρίβειας.. τις κατεχεις και τις περπατάς με τρόπο τέτοιο που τις κάνεις να ξεφεύγουν από τα χωρικά ύδατα του δικού σου κόσμου ,δημιουργώντας τις προεκτάσεις και τις ζωντανές σκηνοθεσίες που λαχταράμε προκειμένου και μας η ζωή μας να συναντήσει στον χρόνο της τη μελωδία της ψυχής..της δικής της !!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο